Molitia Clemence hasta doğmuştu. Battaniye ile örtünmeyi unuttu ve üşüttü. Sadece hafif bir soğuk algınlığı yüzünden 10 gün sonra kocasının yanında uyandı. Molitia ölümle yaşamın ince ipleri arasında zar zor hayatta kaldı. Gözlerini açtığında kocasının her zamankinden farklı davrandığını fark etti...?! *** "Yemek yedin mi?" (Kocası) "Evet." (Molitia) "Bu yemek yiyen birinin karnı mı?" (Kocası) Adam kadının düz alt karnını okşarken kaşlarını çattı. Sanki kırılacakmış gibi bileğini dikkatle tuttu. Sesi yükseldi. "Bileğin neden bu kadar ince? Sen insan mısın ki?" (Kocası) "Bu..." (Molitia) "Uşak!" (Kocası) Kâhya, bilekleriyle oynayarak öfkeli sesine doğru koştu. "Karımın yemesi için bana yiyecek getir. Sağlıklı kalmasına yardımcı olacak bir şeyler. Her şey olur." (Kocası) Molitia'nın ağzı kocasının sözleri karşısında açıldı ama hiç ses çıkmadı. "Daha yeni yemek yedim..." !!hikaye bana ait değildir orjinal hikayenin çevirisini yapıyorum!! Romantizm #1