Equestrian: taekook

30: Güneş adam

"Tebrik ederim, bebeğim"

Anneme sıkıca sarıldığım sırada annem saçlarımı okşarken konuştuğunda gülümseyerek teşekkür etmiştim. Yanağımı öpüp geri çekildiğinde ben de onun yanağını öpmüş ve sonrasında tamamen geri çekilerek sarılmak için beni bekleyen yeğenime dönmüştüm.

"Amca! Tebrik ederim! Uyuyakaldığım için özür dilerim, babam da gelmeyi çok istiyordu ve ben de çok istiyordum ama ben uyuyakaldığım için gelemedik"

Soomin üzgünce parlak gözlerini gözlerime dikerek açıklama yapmaya çalıştığında ona tatlı bir şekilde gülümsemiş, başımı iki yana sallamıştım.

"Güzel kızım benim, hiç sorun değil. Sakın üzülme tamam mı?" Diye mırıldanarak kollarımı onun boynuna sardığımda başını karnıma yaslayarak belime sarılmıştı. 

"Başka yarışman olacak mı? Olduğu zaman bana söyler misin? O gün kesinlikle uyuyakalmayıp geleceğim seni izlemeye"

"Tamam, söylerim" demiştim kıkırdarken. Ardından saçlarına bir öpücük bırakıp ondan da ayrılmış ve bana gülümseyerek bakan abime çevirmiştim bakışlarımı.

"Tebrik ederim" demişti yanıma gelerek. Bir elini omzuma yerleştirdiğinde gözlerimi kaçırmak istemiştim ama yapmamıştım bunu. "Gelmeyi planladım ama duyduğun gibi, onu bırakamazdım"

"Sorun değil" diye mırıldandığımda abim gülerek başını sallamış ve beni kendisine döndürerek bana sarılmıştı. Çenesini omzuna yerleştirip kollarını da etrafıma sardığında kollarının arasında kendimi küçücük hissetmiştim. Ona adamakıllı sarılmayalı uzun zaman oluyordu ve şimdi bana sıkıca sarılıyor olması bana garip hissettirmişti. Ama iyi bir garipti bu.

Ben de kollarımı onun beline sararak sarılışına karşılık verdiğimde abim bir eliyle saçlarımı okşayarak bir öpücük bıraktığında mızmızlanıyormuşum gibi sesler çıkartsam da itiraf edebilirdim ki bu bana iyi hissettirmişti.

"Sizi tekrardan böyle görmek ne kadar güzel" demişti babam biz sarılmaya devam ettiğimiz sırada annemi kollarının arasına alırken. "Şu hayatta en çok üzüldüğüm şey aranızın açık oluşunu izlemek olduğu için şu an bu görüntü bana çok iyi geldi" dediğinde annem de ona katılmıştı.

"Bana da öyle" demişti sessizce. Babama yaslanmıştı o da. "Umarım bundan sonra eskisi gibi hep yakın olursunuz."

Annemin sözünün üzerine kimse bir şey diyemediğinde kısa bir sessizlik oluşmuştu ortamda. Sonrasında ben abimden ayrılarak içeriye doğru yürümüştüm. Taehyung beni izleyebilmek için dişçideki kontrol randevusunu daha geç bir saate erteletmişti, şimdi oraya gitmişti. Geldiğinde beni alacaktı ve Jimin'lerle buluşarak bir kutlama tarzında bir şeyler yapacaktık.

"Açsın değil mi?" Demişti abim peşimden gelerek. "Soomin'le birlikte sana fırında makarna yaptık. En sevdiğin yemeklerden biri diye"

"Evet, açım ama çok yemeyeceğim. Gece Jimin'lerle olacağım" dediğimde başını onaylar anlamda sallamıştı.

"Tamam. Soomin, gel bebeğim. Sofrayı hazırlayalım."

Abim kızıyla birlikte mutfağa gittiğinde bakışlarım annemlere çevrilmişti. Annem ve babam gülümseyerek beni izliyordu.

"Ne oldu ya?" Demiştim gülerek. Onlar koltuğa oturduğunda yanlarına giderek ortalarına oturmuştum. "Hiç öyle bakmayın da sevin biraz beni. Şurada kocaman bir yarışma kazandım, insan biraz beni şımartır. Zaten annem izlemeye gelmedi" diye mızmızlandığımda annem hemen bana sarılmıştı.

"Bebeğim ama işteydim" demişti üzgünce. "Hem babana çektirdim ben video. İzledim hemen. Her zamanki gibi kusursuzdun." Dediğinde dudaklarımı büzerek bacaklarımı onun bacaklarının üzerine yan bir şekilde atmış, ona sarılmaya devam etmiştim.