Bebişlerimm! Buraya kendinizi belli etmek adına yorum ve vote atmanızı istiyorum. Hikayeyi, yazım yanlışlarını, olayları baştan düzenledim.
Her şeyi düzeltip 2.Finali yazacağım bunu en başta söylemiştim öyleyse BAŞLAYALIM! ❤️
Ben sana teşekkür ederim, beni sen öptün,
Ben uyurken benim alnımdan beni sen öptün;
Serinlik vurdu korulara, canlandı serçelerim ;
Sen mavi bir tilkiydin, binmiştin mavi ata,
Ben belki dün ölmüştüm, belki de geçen hafta.
Sen bana çok güzeldin, sırf bana.
"Uyanacak Abi"
Herkesin bir umudu vardır. Bir savaşı, bir kaybedişi, bir acısı, bir yalnızlığı, bir hüznü.
Çünkü herkesin bir gideni vardır, içinden bir türlü uğurlayamadığı.
Bunlardan biri olmamak için öyle bir savaş veriyordu ki Kaya. Kalp krizi geçirmiş sevgilisinden. karısından, doğmamış çocuklarının annesinden kopmak istemiyordu. Bade uzun bir rüyadaydı. Upuzun.
Elini tuttu. Gözlerini açması için Tanrı'ya dualar savurdu. Bir sürü adak adadı, bir sürü sözler verdi. Aç artık gözünü Bade diye söylendi. İfadesiz yüzü vardı genç adamın, Kalbinin tam tersine. Bu kalp Badeye gelince çarpıyordu. Bu gözler Badeye gelince parlıyordu. Bu eller birinin elini tutmak isterse sahibi belliydi, Bade. Her cümlenin başlama sebebi Bade. Her cümlenin sonu Bade.
"Bu hep böyle olacak Bade. Benim cümlelerim senin için başlayacak, seninle bitecek." baş parmağıyla genç kadının elini daireler çizerek okşadı. "Hatırlıyor musun, yüzünü aklımda tutamayacağım diye korktuğumu söylemiştim bir kere. Halbuki nasıl yanılmışım. Hasta hafızama kazınmışsın adeta." yüzünde bir kaç mimik oynadığında "sarıl biraz. ertelensin yorgunluklar, dağılsın başımdaki duman. sarıl biraz, sadece biraz sarıl. sarıl ki, hissedeyim insan olduğumu." Badenin eli kıpırdadığında Kaya sevinçle eline baktı griliklerini anında Badeye çevirdiğinde bir umutta olsa gözlerini açmasını bekledi, açmamıştı ama elini oynatması bile bir mucizeydi. "Bekle beni sevgilim, Doktor çağırıp geleceğim!" Kaya koridordan koşarak doktor çağırmaya gittiğinde bir an olsun Boralara bakmamıştı. Boralar neşesinden anlayıp camın önüne geçerken "güçlü yengem benim. biliyorum sen bu savaşıda en güçlü şekilde kazanacaksın." dedi. Kolunu Melisin omzuna attığında Melisin gözlerinde ki yaşlar kurumuştu. öyle çok ağlamıştı ki. Ayşegül, Deniz ve Kerim burada değildi. Ayşegül üzüntüden yataklara düşmüştü. hiç bir şey yemiyor, yataktan kalkmaya hal bulamıyordu. Deniz ve bakıcının zoruyla yediği şeyleri bir kaç saat içinde kusuyordu. Kerim artık emindi. Genç kadına vurulmuştu. Genç kadının hayatında ki en sevdiği erkek olmayacaktı belki ama zamanla sevdiririm kendimi diye düşündü. Kerim gibi olmak istedi. Hem dış görünüşleri benzemiyor muydu?
"Bak güzelim doktorlarda söyledi seni 2 gün içerisinde normal odaya alabileceklermiş. Herkes burada, hepimiz senin iyileşmeni bekliyoruz. Biliyorum sen en iyi şekilde yanımda olacaksın. Seni kaybetmeyeceğim." elini öptü ve "Bu el var ya bu el öyle özel bir el ki, öyle özel birinin eli ki.." tekrar öptü. Kayanın mutluluğunu anlatmaya kelimeler yetmezdi.
"Ayşegül lütfen bu son lokma bak zaten hiç bir şey yemiyorsun.." dedi kaşığı Ayşegül'e uzatırken. Ayşegül neredeyse hiç denecek kadar az konuşuyordu. Her şey üstüne üstüne gelmişti. bütün hayatının mahvolmasını sağlayan içindeki iyiliği fark edemediği ama hep bir köşede duran o adam artık yoktu. öte yandan Bade, yıkmıştı onu. Öyle düşünüyordu..
Kaşığı hala havada dururken denizin telefonu çalmaya başladı çorba tabağını yatağın yanındaki komidiye bırakıp camın kenarına yürüyüp telefonu içimden bir sürü güzel bir şey olması için dua ederken açtı. "Alo?"
yüzünde bir gülümseme oluştu. "Ah çok şükür! çok şükür.." telefonu kapattığında hızlıca Ayşegül'ün yatağının yanında duran sandalyeye, eski yerine yerleşti. "Bade normal odaya çıkacakmış tepki vermiş, elini kıpırdatmış.!" dediğinde Ayşegül'ün gözlerinden sevinç gözyaşları aktı. Denizle sarıldıklarında o da herkes gibi içinden her şeyin güzel olması için dualar ediyordu.
"Şimdi öyle bir durumdayım ki Deniz; umut ve umutsuzluk, sabır ve sabırsızlık, sevinç ve üzüntü içinde çırpınıyorum." dedi yorgun ama hevesli çıkan sesiyle. Deniz ondan ayrılıp yerine oturduğunda "bu sefer gerçekten her şey güzel olacak Ayşegül. Hissediyorum." Bazı şeyler hissedilirdi.
"Her şeye rağmen bir umut diyor ya insan öyle bir umudum var işte, tükenmemesi için elimden geleni yapacağım türden bu." Bora saçlarını öptü. "Güzel sevgilim, o umut var ya hiç tükenmesin" durdu ve işaret parmağını kalbine koydu. "şurada olanlara hep bir umut olsun içinde, zaten bizi umutlar yaşatmaz mı" elini çekti ve geri omzundaki yerini aldı. "Seni seviyorum Bora" boranın dudağı sağa doğru kıvrıldı. "Seni seviyorum bebeğim" tekrar bir öpücük kondurdu.
"Hani demiştin ya bana, Ben, beni yarı yolda bırakacak biri ile yürümek istemiyorum. Yalnızlığı terk ettirme boşuna.." alt dudağı içe kıvrıldı ve dişledi. "ben seni yalnız bırakmayacağım, lütfen sen de öyle yap olur mu?" umutla bekledi bir tepki vermesini, vermeyince Badenin Sabahattin Ali sevdiğini bilerek okumaya başladı.
"Şimdi şiir bence senin yüzündür
Şimdi benim tahtım senin dizindir
Sevgilim, saadet ikimizindir
göklerden gelen bir yadigar gibi
Sözün şiirlerin mükemmelidir
Senden başkasını seven delidir
Yüzün çiçeklerin en güzelidir
Gözlerin bilinmez bir diyar gibi
Başını göğsüme sakla sevgilim
Güzel saçlarında dolaşsın elim
Bir gün ağlayalım, bir gün gülelim
Sevişen yaramaz çocuklar gibi"
Çocuklar Gibi, Sabahattin Ali
"Çabuk iyileş olur mu sevgilim? beni senden daha fazla ayırma.." eğildi ve saçlarını öptü.
Gitme. Seninle güzelleşiyorum ben.
Kaybettiğim kimliğimi buluyorum kokunda..Baharlar buluyorum, sebepler buluyorum, Yarınlar buluyorum. Gitme..
Melisin Anlatımından..
"İnci anne acaba bir tane daha mı tatlı yapsaydık bu kime yetecek" sorduğum soruya belirsiz bakışlar atarken olumlu anlamda kafasını salladı ve tatlı yapmak için masanın başından ayrılıp mutfağa geçtim.
Bade, canım arkadaşım bugün evine dönüyordu. Güzel arkadaşım.
Badenin Anlatımından..
Uzun bir rüya gördüm. Çok uzun. Kaya kapıyı çaldı ve uyandım. Kaya kalbimi çaldı ve yaşadım.
bölüm sonu
