yüzleşmeye cesaret edemediğimiz korkular,sınırlarımızı belirler.
Günler çok hızlı geçmişti. Doğrusu şaşırıyordum o günün üstünden nasıl bir hafta geçmişti?
Kimse beni merak ediyor mu etmiyor mu umrumda değildi. Sadece bu evde ölmek istiyordum.
Geçen bu bir kaç günde evle daha çok uğraşmış ve daha güzel bir hala getirmiştim.
Ailemi çok özlediğimi anlamıştım her duvardaki tabloya baktığımda içim sızlıyor bir yerlerimde bir şeyler kanıyordu. Hiç bir yarabandının dindiremeyeceği bu kanama içimi yakıyordu.
Kötü bir rüyadaydım düzensiz günlerim vardı ama hayatıma giren insanlar bunu değiştirmeyi başarmıştı. Şimdi kötü bir rüyada düzenli günlerim ve hayatımdan çıkan insanlar vardı.
Hayatımdan sadece Kaya çıkmış olmasına rağmen herkes gitmiş gibi hissediyordum.
Çok yalnız, korunmasız.
Telefonumu açtım ve sadece biraz vakit geçirmek istedim.
gelen aramalar ve mesajlar kanımı dondururken donuk bir ifadeyle tüm bildirimleri sile bastım.
Melisten gelen mesajlara girmiştim bir kaçı şöyledi.
'umarım kendine zarar vermemişsindir'
'umarım hala yaşıyorsundur.'
'seni çok seviyorum lütfen evine dön.'
'Kaya'yla birlikte seni arıyoruz umudumu kaybetmeyeceğim!'
'Lütfen telefonunu aç'
ve son olarak bugün gelen son mesaj az önceydi.
'seni bugünde bulamazsak polise gideceğiz. Seni seviyorum.'
Polise gitmemeleri gerekiyordu o yüzden bir mesaj yazmaya karar verdim.
'Polise gitmenize gerek yok. Ben iyiyim. Biraz uzak kalmak istedim. Kayayada söyle lütfen durumu daha çok zorlaştırmasın. Beni istemeyen oydu."
anında görüldü oldu ve Melis yazmaya başladı.
'Şükürler olsun.'
'Aman tanrım öldün sandım!'
'Neredesin??'
'İyiyim demen beni tatmin etmiyor seni arıyorum.'
dedi ve telefonum çalmaya başladı.
açıp açmamak arasında kaldım ve en sonunda daha fazla endişelendirmemek adına açtım.
"Bade sen iyi misin?!"
"Evet lütfen endişelenme sadece kafamı dinliyorum. Şimdi kapatacağım."
"Seni biri tutmuyor değil mi?"
"Hayır Melis."
"Bak eğer tutuyorsa iki kez öksür."
"Melis iyiyim ve kendi isteğimle buradayım şimdi kapatıyorum." kapattım.
Kayanın anlatımından..
Bir kaç saniyelik konuşma bile bana yeterliydi sinyalden bulmam için. Şükürler olsun ki iyiydi. Artık benimleydi. Kimse hiç kimse ayıramayacaktı.
"Abi evet burda Bursa'da" deyip olduğu noktayı gösterdi ve bana konumu attı.
"Sağ ol aslanım." Dedim Hakan'a
Badeyi almak için yola koyuldum.
Kapıyı tıkladım ama açan olmadı tekrar tıkladım ama ses gelmeyince son çare kapıyı kendim açtım.
İçeriye girdiğimde turuncumsu iç ısıtan güneşin son ışıklarının vurduğu bir hava hakimdi. Duvardaki tabloya kaydı gözüm gidip yakından incelemek için 1 adım atmıştım ki banyodan kesilme sesi geldi ve koltuğa oturdum.
Aşağıya yavaş yavaş inen sakin bade beni gördükten sonrada sakin kalabilecek miydi?
Hayır.
Yavaşça gözleri üzerimde gezindi sonra gözlerime geldi. İçinde biraz nefret aradım. Biraz duygu aradım ama o kadar donuk bakıyordu ki kendimden iğrenmeme neden oluyordu.
"Çık" gayet sakin gelen sesine şaşırmıştım ama hala ona üzgünce bakıyordum.
"İşi zorlaştırma Kaya. Duydun çık."
"Bade sensiz bir yere gitmeyeceğim."
Eline telefonu aldı ve birini aramaya başladı.
"Alo evime benim haberim olmadan bir adam girdi ve evimden gitmiyor."
Bu olayın beni endişelendireceğini falan düşünüyordu herhalde.
"İfademi değiştirmem için 2 dakikan var."
yüzüme duygusuzca bakıyordu ve ben dayanamıyordum.
"Bade-"
"Git"
Ona doğru adım attım. "Seni almadan gitmeyeceğim dedim Bade."
Yüzüme bir kaç saniye baktı. Belki bir umut gözleri konuşur diye baktığımda. Hiç bir şekilde bakışlarını yumuşatmadı.
"Bade beni bi dinle"
"Kaya dinlemeyeceğim bak hala şansın var polisler gelmeden git."
Bade bana polisler bile geliyor sen gelmiyorsun:)
"Bade herkes gelsin bana ama sen hiç gitme."
"Badem hadi hazırlan gidelim durumu zorlaştırma."
"Kaya sen hala anlamadın galiba ben senin istediğinde alıp istediğinde bırakabileceğin bir oyuncak değilim. Lütfen evimi terk eder misin."
derken kapı çaldı.
"İhbar için buradayız."
"Evet polis bey bu adam evimden çıkmıyor."
polisleri bir kenara çektim. kimliğimi gösterdim ve ekledim "sevgilim ve küçük bir ayrılma yaşadık emin olun bir sorun yok."
dedikten sonra kafasını sallayıp arabasına binip gittiler.
"Kaya ne yaptığını sanıyorsun sen?"
şöyle Kaya deme tekrar aşık oluyorum.
"Bade alacağın kıyafetlerini al gidiyoruz seni burada bekliyorum." Dedim ve umursamazca koltuğa oturdum.
"Gelmiyorum diyorum sana gel mi yo rum."
Badeye yaklaştım biraz daha yaklaştım geri geri giderken sırtının duvara değmesiyle sinirli baktı.
Kulağına eğildim "Bade sen benimsin."
irkildiğini hissettiğim badenin önce dudaklarına sonra gözlerine baktım.
dudaklarına yaklaşırken "aklından bile geçirme" diyen Badeye sırıttım ve küçük ve hızlı bir öpücük bıraktım dudaklarına.
beni ittirmeye çalışan Badeye ufak bir tehdit savurdum. "Tekrar öpmemi istemiyorsan hazırlanırsın he ben istiyorum hazırlanmayacağım diyorsan seni sabaha kadar öpebilirim."
bana yaklaştı..yaklaştı ve dudaklarımızı birleştirdi. Ona şokla bakarken dudağımı ısırmasıyla inledim. Duvar hapsimden çıkan bade üst kata çıkıp kapıyı kilitledi.
"Bade aç şu kapıyı..Bade açar mısın?..Bade?"
Dinlemek zorunda olduğu için bütün olanları anlatmaya başladım.
"Bade seni hep sevdim ve seveceğim ama düşmanlarım var güzelim benim yüzümden sana zarar vermelerinden korktum birlikte görülmezsek seni hedef almazlar diye düşündüm badem. Aklımı sikeyim! Biliyorum aptalım. Ama hallettim Badem.artık bizi hiç bir güç ölmedikçe ayıramaz güzelliğim. Seni hep çok sevdim lütfen aç şu kapıyı sarılayım kokunu içime çekeyim."
kapıdan kilit sesi gelince içeriye girdim yatağa oturmuş badeyi gördüm gözlerinden bir kaç damla yaş firar etmişti.
Yaşları sildim ve yanaklarını öptüm.
"Badem affet beni."
Yatağa uzanan badenin yanına uzandım ve onu kendime çektim kokusunu içime çektim.
Dudaklarına susamıştım o kadar güzeldiler ki her şeyi gölgesi altında bırakabilirdi.
Dudaklarına uzandım ve yavaş yavaş öpmeye başladım özlemle tadını almaya çalışarak.
Karşılık veren badeyle içimde bir mutluluk çoğaldı.
Badenin anlatımından..
Ben ona yine karşı çıkamamıştım yine onu istiyordum evet belki affetmeyecektim ama en azından özlememin geçmesini istiyordum.
Tanrım affet.
bölüm sonu.
