21K olmuşuz bebislerim🥳💖
ve çarptı gözlerin, gözlerime önce heyecanlı baktın bana sonra kırgın o an kendimden nefret ettim. birinin tek bir bakışı beni kendimden nefret ettirecek kadar değerliydi.
değer miydi?
"Zaten daha sonrada kendimde geri dönecek ne yüzü ne de cesareti bulamadım.."
biraz daha sohbet ettikten sonra ikimizde çok yorgun olduğumuz için odalara ayrıldık.
yarın büyük gündü ailemle yüzleşecektim.
yüzleşecek yüzü ne kadar bulamasamda..
Yazarın Anlatımından..
hayat zordu işte..
kimimiz aldığı nota üzülürken kimimiz ailesini kaybetmesine üzülüyordu Ayşegül'ün acısı ise bambaşkaydı.
O büsbütün kaybetmişti..
önce kendini, sonra sevgilisini ve en son bütün sevdiklerini.
bu kısa yaşama büyük acılar sığdırmıştık bizler..
kimler yıkabilirdi ki bizi?
Badenin Anlatımından..
düğün hazırlıkları tam hızıyla devam ederken mekan ayarlanmıştı ve son 10 gün kalmıştı.
herkes fazla heyecanlanmamam gerektiğini söylüyordu ama ben hiç heyecanlı değildim.
tamam belki birazcık..
aynada kendime baktım.
aciz vücuduma
ince bacaklar
ince kaşlar
ince kollar
ince bir bel
bu muydu güzellik?
güzel bulunmamın sebebi bunlar mıydı?
peki ya merhametim.?
insanlar acımasız,
siz hayvanları sevin..
üzerimi giyindikten sonra ıslak saçlarımı tepemden bir topuz yaptım ve Taciyi kucağıma alarak aşağıya indim.
televizyonun karşısında ki koltuğa oturduğumda gün daha yeni başlıyordu..
Ayşegül'ün Anlatımından..
gelen kapı tıklama sesiyle serice yataktan kalkıp kendime çeki düzen verdim.
sesimi düzelttikten sonra "gir.." dedim.
"günaydın"
"günaydın."
"kahvaltıda ne yersin diye soracaktım."
"bir lavaboya gireyim sonra indiğimde birlikte hazırlayalım."
Deniz çıktıktan sonra odadaki lavaboya girip elimi yüzümü yıkadım çantamdan çıkardığım tarakla saçlarımı tarayıp dağınık bir topuz yaptım ve aşağıya indim.
"evet ne seversin söyle bakalım"
"Klasik bir kahvaltı yapalım diyorum sanada uyarsa"
"Olur"
kahvaltımız bittikten sonra hazırlanmak için yukarıya çıktık.
Deniz saçlarını düzenlerken onu hayranlıkla izliyordum.
aynadan bu halimi görecek olmalı ki gülüp "ne o hayran hayran baktın" dedi.
ona gülüp "kıvırcıklar için böyle şeyler ölümdür.."
"Sahi saçların çok güzel ve rengide. Boya mı?"
"Yok hayır kendi saçım"
"çok güzel saçların"
"çok zahmetli saçlarım.."
sonunda evden cıktığımızda içimde heyecandan çok beklentilerim vardı.
beni görünce ne yapacaklar
beni isteyecekler mi
beni tekrar sevebilecekler mi
beni affedebilecekler mi
