bazıları seyrederken hayatı en önden, kendimi sahnede buldum.
Sınavlarım bitmişti artık rahat nefes alabilirim diye düşünürken aklımdan bir an olsun çıkmayan özel numarayı es geçmek olmazdı.
Kafamın biraz olsun dağılması için Pelin'i aramaya karar verdim.
"Alo"
"Alo Canım"telefondan Pelinin neşeli sesi gelince keyiflendim.
onu bilerek es geçip "bebiş nasıl diye aramıştım"deyip güldüğümde Pelin sahte bir sinirle
"Bu bebiş şimdiden aramıza girdi"dedi ve o da benimle birlikte güldü sonrasında yanıt verdi.
"İyiyiz çok şükür bu aralar safaya fazla çektiriyorum aşermelerim yüzünden ama bu durumdan gayet memnun"
biraz konuştuktan sonra yüzüm gülüyordu
"Safaya selam söyle senide çok öpüyorum" kapattığımda uzun süre sonra gülmek iyi gelmişti.
Kötü şeyler herkesin başına gelir. Önemli olan bundan sonrası. Ya oturup durmadan kendine acırsın, ki Bade tam 2 yıl bunu yapmıştı. Ya da canının acımasına rağmen kalkar ve yoluna devam edersin.
içimde huzursuz hisler kol gezerken dinlenmek adına yatağa yattığımda ruhumun yorgunluğu fiziksel açıdanda bir yorgunluk oluşturmuş kısa süre içinde mayışıp uyuya kalmıştım.
Belimde ki eller bana sarılmış iri beden keskin yüz hatları. Gözlerime doğrudan bakan korkusuz gözleri hiç bir his barındırmıyordu. bunu bir his olarak adlandırmak durumunda kalacak olsaydım buna en fazla Acımasız derdim.
"Neden buradasın?"
"Yaşamak için son günün sana mertle olmaman gerektiğini söylemiştim!"
bir kaç saniye etrafta gözlerim gezdi kendi evimde değildim akşam hiç değildi. Asıl ben neden buradaydım.
"Ölüm günü." belimden elleri çekildi ve silahı doğrulttu.
Gözlerimi açtım. Gözlerim etrafta gezindi kendi evimdeydim. Saat neredeyse üçe geliyordu. İçimden bir oh çektim ancak rüyanın etkisinden çıkmak adına aşağıya inip bir bardak su içsem elimi yüzümü yıkasam iyi olacaktı. Rüyamda bile adamın acımasızlığını okumuştum gözlerimden zaten tek net hatırladığım gözleriydi. Bir inat uğruna Mertle buluşmak büyük aptallıktı. Eve döndükten sonra dinleneceğime dair bir kaç mesaj atmıştım, hesabı ödediğim için kısa bir tartışma yaşamamızı saymazsak.
Telefonumun ekranında beliren Özel Numara yazısıyla yüzümü buruşturdum. Saat gecenin 3ü.
Kendimi toparladım ve Telefonu sorunsuz geçmesi adına adak adayarak açtım.
"Alo"
"Bade 2 saate hazır ol evime gidiyoruz" Bu sefer çok ileri gitmişti. Fazlasıyla Çok.
"Dalga mı geçiyorsunuz benimle? Sabah ilk işim polise gitmek olacak." tam telefonu kapatacakken
"Bade 4saatin var bekletilmeyi sevmem" diyen sert sesiyle kapatmama kalmadan kendisi kapatmıştı.
Hayatımın ortasına düşen bir adam vardı ve ben nasıl baş edeceğimi bilmiyordum. Hazırlanmayacaktım elbette.
Dediğine göre 7de gelecekti ve ben Karakola gitmek için 6da uyanacaktım. Evet gizli numara çok üzgünüm ama bu saçmalığın sonuna geldik.
Sabah 6da Alarmımın çalmasıyla hazırlanmaya başladım. Siyah kotumu bacaklarımdan geçirirken beyaz bluzumu üzerime giydim siyah ceketimide üzerime geçirip aşağıya indim ve kahvaltımı ettim. 6.50
Evden çıkma vakti Bade. Tam 10dakikan var.
Ayakkabılarımın bağcığını bağladım ve kapımı çektim.
Sürprizzz! Siyah Araba. Aptal Bade.
"Hazırlanmışsın bir de benim için." diyen Özel numara olduğunu anladığım bu adama baktığımda kendime lanetler okudum. Aptal Bade. Aptal. Bir işide becer be kızım. Bir işide.
Gözlerimi beyaz bir tavana açtım. onlara zorluk çıkardığım için bayıltılmıştım. Özgürlüğüme el konuyordu. Yatakta doğruldum ve kendime gelmeye çalıştım. Ceketim üzerimdeydi ama Telefonum, Yoktu.
