senin bu kadar mutlu olmana ancak senden bir şey almaya hazırlandıkları zaman izin verirler.
sonunda kendimi toplayıp merdivene ilk adımımı attığımda merdivenin kulpuna tutunup 'sakin ol sakin ol..' diye içimden geçirdim.
nefesimi düzelttim ve aşağıya yavaşça inmeye başladım.
son basamağa geldiğimde "Aa sen daha inmemiş miydin!?" Sesiyle Ayşegül'ü görmem bir oldu.
Yere yığılıp kaldım.
Yazardan..
Halüsinasyon görmüştü Bade.
yaşadığı son şeyleri bu kadar hızlı kaldıramazdı o.
yıllarca hayatını düzeltmeye çalışmış sonrasında biri gelip onu alı koymuş ve kurduğu düzen gitmişti.
Üstüne üstlük o kişiye aşık olmuş sonrasında defalarca bitirmenin ucuna gelmiş ve bir de katil olmuştu.
Nasıl kaldırabilirdi ki bunları onun zayıf bünyesi.
Sahi bünye nasıl kaldırırdı böyle şeyleri.?
Başında toplanan ev halkı Badeyi uyandırmaya çalışıyordu sonunda Melis çantasından kolonya çıkarınca onu burnuna tuttular.
Bade yavaşça gözlerini açtı.
Badenin Anlatımından..
Gözlerimi açtığımda etrafımda toplanmışlardı.
"İyi misin Bade neyin var..?"
aynı soruyu aynı anda herkes soruyordu sonunda dedem "kızın etrafını açın bir nefes alsın." Dediğinde herkes geri çekildi ve dedem elini uzatıp beni kaldırdı.
Anlatılmaz derecede kafam çok garip olmuştu.
Koltuğa oturduğumda "iyiyim merak etmeyin" dedim.
"Ne oldu sana bade.?" Diyen melise bir yalan uydurup "fazla heyecandan oldu galiba" dedim ve gülümsedim.
O da bana aynı şekilde gülümseyince kendime gelmeye çalışıyordum.
Ayşegül..
Yıllar sonra onu hayal olarak bile görmek kalbimde büyük bir delik açmış yaramı tekrar kanatmıştı.
Yarım saat sonra kendime geldiğimde zil çaldı.
Kendimi son kez düzelttim.
Kapıya herkes birlikte yönelince kapıyı açtım.
İnci Anne Mehmet Baba Elif Bora ve Kaya olarak gelmişlerdi.
Kayanın elindeki çikolata ve çiçeği aldım ve komidinin üstüne koydum.
İnci anne ve Mehmet babayla selamlaştıktan sonra Elif ve Bora'yla sarıldım.
Elif kulağıma "çok hoş olmuşsun."diye fısıldadığında "sende" diye fısıldadım.
Sahidende siyah asil elbisesiyle çok hoş görünüyordu.
Kaya'yla sarılırken Kayada kardeşi gibi kulağıma fısıldadı "çok güzelsin.." ona gülümseyip "sende çok tatlısın" dedim.
sonunda herkes koltuğa oturduğunda isteme olacaktı.
ben kahveleri yapmak için mutfağa gittiğimde inci annede bir bahaneyle salondan ayrılmış ve elindeki poşetle yanıma gelmişti.
"Fıstığım ben her şeyiyle tamamladım nereye koymamı istersin?"
"İnci annecim sen ver onu bana size zahmet olmasın.."
"Ne zahmeti canım sen söyle ben koyarım."
"Gerçekten ben mutfakta tutarım boş vakit bulduğumda odama koyarım.."
"Odan nerde güzel yavrum?"
