Öncelikle merhaba buralarda yeniyim ve biraz amatörüm kitaba başlarken yoruma tarih atmanızı rica ediyorum 🙏🏻bu hikaye sonlara doğru daha düzgün bir hal alıyor umarım beğenirsiniz.
okumanızın keyfine bakın yanlışlarımı düzeltebilirsiniz❤️
bir sürü yorum ve vote atabilirsiniz❤️
düzenlendi.
Uyarı : Arkadaşlar İlk bölümleri yazarken yaşım dolayısıyla biraz saçma yazmışım aslında vermek istediğim karakter yaklaşık 9 bölüm sonra başlıyor bende sonradan okuduğumda ilk bölümlerde ki kızımıza sinir oluyorum. Her şey çok saçma bir çerçevede ilerliyor tanışma bölümlerinde ama sonradan düzeliyor 🫶🏻
Çocukluk acılarıyla büyümüş.
Her şeyini kaybetmiş bütün varlığını annesinin vasiyetine adamış ve güçlü kalmayı başarmış bir kadın.
Her zaman ki gibi çalan saatimin sesiyle maraton güne gözlerimi açtım saati durdurdum ve duş almak için kıyafetlerimi hazırlayıp banyoya yöneldim.
Yarım saat içerisinde işim bitmişti aşağıya inip krep hazırlamaya başladım.
Penceremden baktığımda yine o evimin etrafında dolaşan siyah elbiseli adamları gördüm, bir süredir burada evimin etrafındaydılar.
neyin nesi olduğunu anlamaya çalışıyordum ürkünç tiplerdi.
Yemeğimi bitirip bulaşık makinesine kirli malzemeleri attıktan sonra yukarıya koşu kıyafetlerimi hazırlamaya çıktım her hafta sonu yaptığım genel işlerimden bir taneside koşu yapmaktı. Bir süredir fit olmaya sağlıklı beslenmeye özen gösteriyorum.
telefonumu ve cüzdanımı sırt çantamın içerisine koyduktan sonra son olarak anahtarımı aldım ve aynaya baktım.
Üzerime lacivert sweat ve altıma siyah tayt giymiştim sıcak hava bu sıralar kendini ufak ufak göstersede Mart ayında olduğumu es geçemezdik.
Çalan telefonumla müziğim durmuş ve koşmayı bırakmıştım.
Gizli numara arıyordu. En son lisede ergenlik yıllarında yaptığım bu şey yıllar sonra yapılınca gülümsememe neden oldu.
büyük ihtimalle bizimkilerdir diyerek aramayı cevapladım.
"Alo..?" Ses gelmiyordu tekrar "Alo..?" Dedim
Ses gelmeyince "ses vermezseniz kapatacağım"dedim ve o sırada bir şarkı çalmaya başladı.
Kaan Boşnak-Böyle güzelsin hep böyle kal
"böyle güzelsin hep böyle kal olur mu? aklına ne gelirse hep yap olur mu? Ah güzelim benim güzel bebeğimsin." telefonun kapanma sesiyle yüzümde ufak çaplı bir sırıtma oldu.
ayakta durmayı bırakıp banka oturdum ve Melisi aradım.
"Alo Canımm"
"Alo.." yeni uyanmış sesini duyunca o olmadığına kânat getirdim ve nasıl olduğunu sordum biraz konuştuktan sonra kapattım. Bu kızı gerçekten çok özleyecektim.
o değilse Pelindir diye düşünüp Pelin'i aradım.
"Alo"
"Aşkım ben sana yarım saat sonra dönücem duştan çıkıyorum şimdi"
"Tamam canım" Diyerek kapattım Pelin'de değildi ufak çaplı bir şaka olduğunu düşünüp bu konuyu büyütmeden kulaklıklarımı geri taktım şarkımı tekrar açtım ve eve doğru koşmaya başladım
Akşam olmuştu ve ben yapacak iş kalmadığı için tüm gün sıkıntıdan patlamıştım. Pelinlerin gelecek olması keyfimi yerine getirirken Melisle son günlerimiz olduğunu hatırlamam tekrardan modumu düşürdü. üniversitesi başka şehirdeydi ve tatili bitiyordu.
Kapı çalma sesiyle televizyonun sesini kısıp koltuğumdan kalktım.
"Hoşgeldiniz kızlarr" dedim Melis ve Pelin aynı anda "Hoşbulduk canım" içeriye geçmeleri için yana çekildim arkalarından kapıyı kapatıp koltuğa oturdum.
