yeni kitabım bal ve zehirin ilk bölümleri yayında ballarım!
eminim çok zevk alarak okuyacağınız bir kitap gizemlerle ve sürprizlerle dolu olacak.
sizleri seviyorum😻
"bir gün gelir dünyanın bir yerinde yıllarca senin haberin olmadan yaşamış birine hayatını anlatmak istersin."
yerime oturduğum gibi telefonum çalmaya başlamıştı.
dün akşam denize ulaşıp telefon numaramı alan melisle whatsapptan konuşmuş birazcık kaynaşmıştık.
"alo melis?"
"alo napıyorsun?" deniz kim arıyor diye sorduğunda ona bir saniyeliğine telefonu çevirdim ve sonra kulağıma geri götürdüm.
"denizle alışveriş yaptık bir saate kuaföre geçeceğiz sen napıyorsun?"
"bizde elifle düğün yerine gideceğiz bir kaç hazırlık için müsaitsen seni çağıracaktım ama değilmişsin."dedi.
"işlerimi olabildiğince erken bitirip yanınıza gelmeye çalışırım.." dediğimde vedalaşıp telefonu kapattık.
içimde mutluluk mu sıkıntı mı vardı bilmiyorum ama içimde bir his dolaşıyordu.
yemeklerimizi yedikten sonra denize "kalkalım mı artık?" dediğimde toparlandı ve paketleri alıp kalktı.
avmnin arka çıkışını kullanmayı unutup ön çıkışını kullandığımızda bütün magazin buradaydı deniz anında güneş gözlüğünü taktığında kapıdan geri dönmemiz artık bir düşünce bile değildi.
"yanınızda ki kim?" gibi sorular yönelirken deniz "arkadaşlar bugün çok acelemiz var başka bir gün lütfen" değip yürümeye çalıştığında geçemiyorduk.
güvenlik gelip dağıttığında hızlıca arabaya bindik ve kuaföre doğru sürmeye başladığında deniz aynı zamanda telefondan bir numarayı çevirip aradı.
anladığım kadarıyla fotoğraflarımızın koyulmaması gerektiğini her yerden kaldırmalarını falan söylüyordu telefonu kapattığında "tek bir kaynak dışında bütün her yerden kaldırabiliyorum.." dedi umutsuzca.
"özür dilerim ayşegül düşünemedim aklıma gelmedi şimdi o pislik herif seni-"
"deniz sorun değil zaten yerimi biliyor üzülme ve kendini suçlama."
"bu durumu kerime anlatsak?"
kerim ne yapabilirdi ki?
"kerim napabilir ki?"
"bunu sana sonra kerim anlatsa olur mu bugünü böyle şeylerle mahvetmek istemiyorum."
ona kafamı salladığımda yolu izlemeye başlamıştım.
..
"Berkan Kutlu adım Berkan Kutlu."
dediğinde gözlerim biraz daha doldu.
hayatıma adını bilecek kadar dahi dahil olması o kadar sinir bozucuydu ki..
"ve sen..Ayşegül Kutlu" dediğinde midem bulandı. hem de öyle kötü bir şekilde ki. bir an üstüne kusacağım sandım.
"bana öyle hitap etme sikik herif!" tek parmağımı göğsüne bastırdığımda elimi avuçları arasına alıp öptü.
"hadi ayşegül kabul et benden başkasına yar olamazsın." değip yüzüme iğrençce gülümsediğinde elimi ondan hemen çekip tam tokat atacaktım ki elimi havada tuttu ve "o bir kere olur." dedi tok bir sesle.
ondan elimi hızlıca çekip yerde ki çantamı alıp kapıdan çıktım.
Badenin Anlatımından..
Kaya'yla birlikte yemek almıştık ve arabada yiyorduk.
"patateslerini bana verir misin?" dedim ona masum gözlerle bakmaya çalışırken.
"hayır." dedi tok bir sesle ve hamburgerinden bir ısırık daha aldı.
"lütfen" dediğimde beni takmayarak yemeye devam etti.
patateslerine elimi daldırdığımda "hop ellerine sahip çık küçük hanım." dediğinde ikimizde gülmeye başladık.
sonunda patatesler bittiğinde doyduğunu hissediyordum.
"gelinliklerle daha güzel oldun." dedi kulağıma fısıldarken.
biliyordum beni deli etmek için yaptığını arabada bizden başka kimse yoktu ve ikimiz oturmuş arka koltukta burger menü yiyorduk. iki dakika uslu durmaz mısın be adam.
Kayanın kulağına eğildiğimde garibimi güzel bir şey söylicem sanıyordu.
"golonloklorlo doho gozol oldon" dediğimde ona kahkaha atıyordum.
onunda dudakları kıvrıldığında dudaklarıma bir öpücük kondurdu ve geri çekildi.
yetmemişti.
