Giovanni Clark: Gone Crazy (Golden Child Series #1)

Chapter 16

Chapter 16

Secret

I pondered the poem again and again until I painted an image of someone in my head.

He may not be the guy described in the poem spot-on, so it shouldn't matter, but something about the familiar handwriting told me otherwise. And that made me bring myself to do something I didn't know I'd regret... before I even knew it.

  
What has he done to you?

 
Sa kung anong dahilan, nag-iwan ako ng panibagong mensahe sa kaparehong libro kung saan ko natagpuan ang tula. I kept the original one.

I know it sounds ridiculous. Besides, what are the odds that the "poet" would write back to me? Let alone making an effort to get back to the book to find the paper?

Ngunit sa kabila ng mga iyon, hindi ko kayang ipagsawalang-bahala ang matinding ugnayan na nadama ko rito. It was as if the poet and I were going through the same villain.

Bawat salita at linya, tugma sa taong ipinipinta ng imahinasyon ko. How big is the chance, anyway, that the person depicted in the poem is the same as the one I am thinking of?

Habang lumalalim ang pagninilay-nilay, wala sa sarili kong pinaglaruan ang singsing sa aking daliri.

Totoo ba ito? Kung ganoon, hindi lang ako ang bukod-tanging nakakapuna ng mali kay...

"Gio!"

My jaw dropped as my heart skipped a bit. Saka lamang ako nahimasmasan sa paligid. Uwian na pala.

Unang nahagip ng mga mata ko si Raquel. Maliksi siyang dumaan sa harap para lapitan ang tinawag sa labas ng room. Huli na nang natanto ko kung sino ang kinakawayan nito.

My brows grew knit. When did they start calling each other on a first-name basis?

Pairap ko na lang na binawi ang tingin nang nagsimula na silang mag-usap na tila may sariling mundo.

Well, Mr. Giovanni is always like that to everyone anyway. Raquel is not a special case. Napangiwi ako.

Nagkalat na ang mga college sa corridor kaya kailangan na naming lumabas. Inayos ko ang mga gamit ko at dinamay na rin ang kay Apollo dahil saglit itong nag-CR.

Habang naghihintay sa kanya, tumulong na ako sa mga cleaners. Dinampot ko ang eraser at tinakpan ng panyo ang ilong bago burahin ang mga nakasulat sa board.

In the middle of the chore, I heard a batch of animated murmurs and squeals coming from the hallway, so I stretched my neck a little to know why.

"I wonder how long is their stay!"

"Aren't they exchange students and not just visitors?"

"Bumibisita lang daw talaga!"

As soon as I figured out why, tinapos ko na ang ginagawa at pinagpagan ang mga kamay. Ayon kay Apollo, pareho lamang ang mga lalaking kasama ni Mr. Giovanni sa mall kahapon at ang mga international students na bisita ng Mackenzie ngayon.

Ngayong nandito sa school ang mga lalaking iyon, isang tanong ang sumulpot sa isipan ko.

Parte lang kaya iyon ng tungkulin ni Mr. Giovanni bilang officer ng Council? O kilala niya nang personal ang mga ito?