Marianne is a 19-year old college student. Young and innocent. Ngunit isang pangyayari ang darating sa tahimik niyang buhay.. nangailangan siya ng pera para mabayaran ang nadispalko ng kanyang kapatid sa pinagtatrabahuan nitong kompanya.
And she fou...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 12
Ryan
Action packed. That’s what I wanted it to be if she finally walks in my room without calling her to come. And it’s also action packed—the term I might use of her case.
Binagsak ko ang folder sa lamesa ko at pagod na sumandal sa inuupuan. Maingay akong bumuntong hininga. Pinatay ko ang ilaw sa opisina at tanging monitor na lang ang nakabukas. Hindi na rin gumagana ang kape sa utak ko. Nabuburyong ako sa mga nababasa. I am tired. Gusto ko nang akyatin sa kwarto si Marianne. But damn it—I am really looks like a man who just came out from the cave. Makakain ko yata ng buo itong si Marianne kapag hindi ko kinontrol ang sarili.
I’m frustratedly arouse. What’s so special about her? Like as if I wouldn’t stop not until I have landed my hands on her sweet body. And why am I want a suspect? That’s crazy. Or am I just really that hunger of her. Despite her background . . . I still want her.
Some says, there will be a unique woman who will bend a man’s priority. That’s something very unbelievable. Woman is a soft human creature. I like their scent and body--but that’s it.
Not until I met her.
I grunted angrily. Binuksan ko ang drawer at naglabas ng nabuksan ko ng kaha ng sigarilyong matagal kong hindi nagagamit. Huminto na ako sa paninigarilyo. Wax influenced me. But . . . just one more stick to smoke away the cobwebs in my tangled mind.
Bumuntong hininga ako. Alam kong hindi na naman ako maaawat nito kapag nilagay ko sa bibig ko ang sigarilyo. Sinubo ko iyon at nilapit ang lighter. Pero hanggang doon lang. “Dammit!” galit kong salita at binato pabalik ang sigarilyo sa loob ng drawer.
I abruptly stood up. Niligpit ko ang mga importanteng dokumento at pinatay ang monitor. The room placed in darkness--supposed to be. Napatingin ako sa pinto nang pumasok ang mapusyaw na liwanag mula sa labas. I smelled her. Yes, like I’m some dog. Her fruity scent and the scent of a woman I’m dying to own.
“Uh, Ryan,” she sexily cleared her throat while holding the door frame. She didn’t dare to come in. “Pwede ko bang isama sa kwarto mo si Bruce?” she asked.
