Secret Service

Chapter 3

Chapter 3

Marianne

Ingay mula sa sumisiginaw na kapitbahay ang nagpagising sa akin kinabukasan. Tumihaya ako at tumitig sa nabubulok na kisame kung saan animoy may mapa na dahil sa mga natuyong tubig mula sa pagkakabasa ng ulan. Natakpan na ang butas no’n sa bubong bago pa tuluyang mabulok ang kisame. 

I sighed and stared at it for a moment. Batid kong namumugto ang mga mata ko dahil sa pag-iyak kagabi hanggang madaling araw. I was careless to notice the time. I was hurt. It was the first time na iniyakan ko ang isang lalaki. It was different noong umiyak ako sa pagkamatay ng father ko. But I also cried over my virginity, my innocence and to the rugged stranger who took all of it from me.

I was paid. He was anger. Hindi ako sigurado kung anong klaseng galit ba ang narinig ko sa lalaking kasama ko kagabi pero alam kong nagalit ito bago kami maghiwalay. I heard him cursed that winced me inside. 

Tinaas ko ang kamay at banayad na hinaplos ang namamaga kong labi. I could still feel his lips. He was wildly kissing me like there’s no tomorrow. He was my first kiss, my first touch and my first man. I wouldn’t never forget how he worshipped my sacredness below my belly and the way his mysterious tongue licked and nipped my soft petals. I could still feel his calloused hands fondled my small breast… mildly squeezing up to his heart’s content. 

At nang tumagilid ako sa pagkakahiga ay saka ko napagtantong humahapdi rin maging ang pagitan ng mga hita ko. Even my thighs were aching. 

I bit my lower lip and new tears rolled from my swollen eyes. Nagalit sa akin ang lalaking iyon. Ni hindi man lamang niya ako tiningnan bago bumaba sa kanyang sasakyan. Dinedman na niya ako. Na parang walang nangyari sa aming dalawa.

Bukod sa pagsuko ng katawan ay iniyakan ko rin ang tsekeng hindi ko magawang tingnan sa palad ko. Kahit na hindi biro ang halagang iyon ay wala ring value iyon sa akin.

I just gave everything to that mad, rugged stranger. Pero hindi ako nakakaramdam ng pagsisisi na ito ang lalaking unang inalayan ko ng katawan ko. At hindi ko na gustong isipin na may pagbibigyan pa akong iba. Not in this lifetime. 

But it’s impossible. 

Naputol ang diwa ko nang marinig ang sunod-sunod na katok sa labas ng pintuan ng kwarto. 

Si Kuya Stefan. 

Sandali lamang akong nag-atubiling babangon. Bumuntong hininga ako at sinuklay ang buhok. Nakapaghilamos naman ako ng mukha kagabi bago humiga at umiyak hanggang sa makatulog. Wala akong pasok dahil Sabado at mas gugustuhin kong humiga na lamang maghapon dahil sa pananakit ng katawan ko. 

Dagling nag-init ang mga pisngi ko nang muling maalala ang mabalasik na paggalaw ng estrangherong lalaking iyon sa pagitan ng mga hita ko. Agad akong umiling. Kinuha ko ang tseke sa loob ng bag at saka binuksan ang pinto. 

Napagbuksan ko si Kuya Stefan na mukhang stressed na stressed ang mukha. Stubble starting to grow on his jaw. 

“Tanghali na. Hindi ka pa ba magluluto? Nagugutom na ko!” 

I sighed and nodded. “Magliligpit lang ako ng kama ko.” I handed him the cheque, “Kuya,” tumatambol ang dibdib ko nang iabot ko ang pera. 

Kinuha iyon ni Kuya at nagulat nang makita ang nakalagay doong halaga. He looked up at me with a beaming face. “Saan ka nakakuha ng ganitong pera?” he asked and very happy with it.