Marianne is a 19-year old college student. Young and innocent. Ngunit isang pangyayari ang darating sa tahimik niyang buhay.. nangailangan siya ng pera para mabayaran ang nadispalko ng kanyang kapatid sa pinagtatrabahuan nitong kompanya.
And she fou...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 20
Ryan
When I open my eyes, I knew exactly what I wanted. Her name’s Marianne Larazano.
Nakita kong nakaupo sa harap ng mesa ko si Wax. He’s with his laptop and probably working. One move and he glanced at me. He’s with the rays of afternoon sun against his cheek. Didn’t even bother with its warmth stumbling on his face.
Napapailing akong bumangon. Mas magaan ang pakiramdam ko ngayon kaysa kanina. “Je suis prest.” I murmured my favorite French words.
“Gutom lang ‘yan, p’re” rinig kong atungal sa akin ni Wax.
I glared at him and stood up. I checked the time. Not bad for couple of hours and sleeping like an oil. “Si Archer umuwi ba?” tumikhim ako at nilingon si Wax.
He’s still looking at his screen. “Para maligo, I guess. Kumain ka sa labas.”
“Walang akong panahon para kumain. Maghahanap ako ng update sa labas.” Wala rin akong oras para hintayin ang sagot niya. Dumeretso ako sa pintuan at saka lumabas. Sa sala ay naabutan ko si Stefan. Mag-isa at umiinom ng tubig. Hindi pala panaginip. Ngumisi ako. Tinaas ko ang kamay sa panga. Saka ko lang naramdaman ang kaunting pamamaga ng kamao ko. “Not a dream either,” bulong ko. Magtutuos pa kaming dalawa.
“Ryan. Kumain ka na.”
Napatingin ako kay Anjelous. Her soft and kind voice makes me want to crawl against the stairs and never think about committing murder just staring at Stefan. She’s too extremely innocent like my Marianne.
Marianne.
Napapikit ako at hilot ng noo.
“’Wag mong pabayaan ang sarili mo. Kailangan mo rin ng lakas.” She added. Banayad niya akong nginitian. Naiintindihan ako ni Anjelous at naiintindihan ko rin ang pamimilit niya sa akin.
Tumango ako. Without a word, sumundo ako sa kanya sa kusina. Naroon pa rin sina Rochel at ang kinakasama nitong Zamora. Pareho nila akong nilingon at tahimik na tiningnan. They’re drinking coffee.
