No life without love (flikken maastricht)

deel 6

Wolfs p.o.v. ik lig nu al een week in het ziekenhuis Eva moet nu weer gewoon werken naar ze probeert me elke dag te bezoeken. Het is erg zwaar voor haar ze heeft het erg druk en maakt zich zorgen om mij. Er komt een zuster binnen ze vraagt zoals gewoonlijk de zelfde dingen : hoe is het met je?,heb je ergens pijn?,heeft een van de apparaten gepiept?,zit het infuus nog goed? En nog veel meer. Geduldig beantwoord ik weer alle vragen en als ze weer weg is zet ik de tv aan.

Eva p.o.v. ik rijd het parkeer terrein van het ziekenhuis op. Ik ga nog even snel naar Floris om het goede nieuws te vertellen. Ik loop naar binnen,de gang door naar links,met de trap naar de tweede verdieping en dan de derde deur. Ik ben er al zo vaak geweest dat ik het allemaal uit mijn hoofd weet. Vrolijk open ik de deur. "Hey flo!" ik loop naar hem toe en geef hem een kus. "Hoe is het met je?" ik pak een stoel en ga naast zijn bed zitten. Ik kan amper stil zitten omdat ik zo blij ben. Floris merkt het en vraagt wat er is. "Ik heb super goed nieuws! Die gast die jou had aangereden is opgepakt en hij heeft alles bekend en door hem hebben we een heel clubje op kunnen pakken die iedere keer vrouwen en de mannen van vrouwen lastig vallen" snel haal ik weer adem. Ik heb iets te snel gepraat. "Goed werk hoor! Rechercheur van dongen" lachend geeft hij me een knuffel. Hij is echt blij met dit nieuws ik zie het aan hem, zelf ben ik ook opgelucht nu heb ik daar tenminste geen last meer van.

~1 week later~

Eva p.o.v. Eindelijk is het zo ver! Floris mag uit het ziekenhuis , hij mag nog 3 dagen niet werken maar hij is in ieder geval thuis. Ik parkeer de auto en loop het ziekenhuis binnen. Daar zit flo al te wachten. "Hey flo!" ik buig voorover om hem een knuffel te geven. "Kom je mee?" ik loop al weg omdat ik dacht dat hij wel achter me aan kwam "Wacht even! Ze zijn nog een rolstoel aan het regelen" ik draai me om. Een rolstoel? Ik ga naast Floris zitten. "Dacht je dat ik al kon lopen?" lachend kijkt Flo me aan en hij kijkt naar zijn been. "Maar een rolstoel past nooit in de auto" flo kijkt me bedenkelijk aan. Daar had hij ook nog niet aan gedacht. De dokter komt met een rolstoel aanlopen. "Alstublieft, breng hem over 6 weken maar weer terug als je hier weer terug komt voor de controle van je been." hij wil al weg lopen maar ik zeg snel : "meneer, die rolstoel past niet in onze auto." lachend draait de dokter zich om. "Had ik dat nog niet verteld? Hij krijgt zieken vervoer dat houd in dat hij 6 weken lang een taxi mag bellen die hem overal naar toe brengt. Hij staat bij de hoofdingang klaar" zonder nog iets te zeggen loopt de dokter weer weg. "Pff wat een" ik houd me nog net in omdat hij makkelijk kan horen wat ik zeg. "Eef wil je me even helpen? Ik kom de stoel niet uit." ik sta op en help Floris. Even later word hij in de taxi gezet en rijd ik alleen weer naar huis.

Wolfs p.o.v. de raxi stopt voor ons huis en ik word weer in mijn rolstoel getild. Eva staat al voor de deur op ons te wachten. Als ik eenmaal zit rijd ik gelijk naar eef. "Daar ben ik weer!" vrolijk rijd ik de ponti binnen. Meteen stop ik. Er hangt een groot doek met WELKOM THUIS!! En overal komen mensen te voorschijn. Marion,Romeo,Mechels en zelfs Micheal en Joeri! "Hoe kom je aan Micheal en Joeri's nummer?" verbaasd kijk ik naar Eva. "Flo volgensmij ben je vergeten dat ik nu rechercheur ben , ik kan nu alle nummers en personen van heel nederland vinden." ze geeft me een kus "en omdat jij zoveel verhalen over jullie tijd op school hebt verteld moesten je beste vrienden er ook bij zijn."  Het was nog een hele gezellig middag en aan het eind zijn we nog uit eten geweest. Eva zei wel dat bami toch lekkerder was maar mijn dag kon echt niet meer stuk.

Dit is alweer mijn zesde deel! Ik heb al heel veel lezers en ik ben er super tevreden over! Tips zijn altijd welkom! Ik lees al jullie comments! Xxx