No life without love (flikken maastricht)

deel 39

Eva p.o.v. "goedemiddag." ik loop het kantoortje van Mechels binnen. "Hey van Dongen, weer terug?" ik knik en ga op een stoel zitten. "Het was druk en gisteren lag ik in het ziekenhuis." "dat heeft Wolfs al gemeld." onderbreekt ze me zonder pardon. "En omdat ik in verwachting ben mag ik geen gevaarlijke dingen meer doen, anders lopen mijn kindje en in gevaar." Ik stop even met vertellen. Mechels knikt begrijpelijk. "En nu kom je vragen of je alleen kantoor werk mag doen?" ik knik. "Dat is goed van dongen, zorg goed voor jezelf en voor je kindje natuurlijk. Hoe is het eigenlijk met Roos?" ik ben blij dat Mechels me zo goed begrijpt. "Super! Ze is al helemaal gewend bij ons, vanochtend was ze wel boos omdat ik er niet was om haar naar school te brengen. Maar ik ga haar zo van school halen." Mechels knikt. "Gelukkig, ga maar naar haar school!" ik sta op. "Bedankt!" Mechels staat op en legt haar hand op mijn schouder. "Ik heb ook een kind, ik weet ook hoe het is om zwanger te zijn." ze laat me los en blij loop ik weg.

"EVA!!" ik sta bij het schoolplein en Roos komt de school en rent keihard naar me toe. Ik hurk op mijn knieën en ze vliegt gelijk om mijn hals. "Hey Roosje, ik heb je zo gemist lieverd!" ze blijft me knuffellen en rustig sta ik op ze hangt nog steeds aan mijn nek. "Mama, ik vind je lief!" ik voel me zo trots, op haar en op mezelf. Ze noemde me mama en ze verbeterde zichzelf niet! "Kom je mee naar huis schatje?" ze knikt uitbundig en eindelijk laat ze los. Hand in hand lopen we naar de auto.
"Roosje vanmiddag komen de oppas meiden maar als die weg zijn zullen we dan nog even naar de stad gaan?" Roos gaat meteen recht zitten. "Jaaa!"

Wolfs p.o.v. met een chagrijnig gezicht zit Roos naar de oppasser te kijken. Toen de oppasser binnen kwam heeft ze zich niet voorgesteld en begon ze gelijk har regeltjes te vertellen. Ik loop naar Roos toe als het meisje even later weg is. "En?" eigenlijk kan ik het antwoord al raden "nee! Zij is streng!" "oké dan de laatste proberen?" "goed dan." ik laat de volgende binnen ze ziet er lief uit. Met half lang donker bruin haar en niet heel lang. "Hey ben jij Roos?" ze loopt meteen naar haar toe. Ik heb zo maar het gevoel dat dit de oppas word. Roos fleurt gelijk op. "Ik ben Rachel, heb jij dje getekend?" ze wijst naar de tekening waar wij met z'n allen in een hart staan. Roos knikt trots en haalt de plakband los van de deur en pakt de tekening erbij. "Kijk dat is papa, dat mama en die kleine ben ik." Rachel kijkt aandachtig mee terwijl Roos allemaal dingen aan het vertellen is. "Je kan echt mooi tekenen!" "dankje!" Rachek geeft een aai over haar hoofd. Dan loopt ze naar mij toe. "Ik ga maar weer." ik houd haar tegen "ik denk dat we onze oppas hebben gevonden, Roos vind je heel aardig!" verrast kijkt ze me aan. "Bedoel je dat, dat ik hier mag oppassen?" ik knik. "Super! Wanneer kan ik beginnen?" "als je wilt morgen al, je krijgt 5 euro per uur is dat goed? En mogen we misschien je nummer kunnen we je bereiken." ze knikt daarna geeft ze haar nummer. Dan komt Eva beneden. "Hey, Roosje doe je alvast je schoenen aan?" Roos staat op en rent snel naar de gang waar de schoenen staan. Dan komt Eva bij ons staan. "We gaan nog even naar de stad." verduidelijkt ze zichzelf. Dan kijkt ze naar Rachel ze lacht flauwtjes. "Ben jij de nieuwe oppas." Rachel glimlacht "als het mag" Eve en Rachel kletsen nog een beetje met elkaar. Gelukkig kunnen ze het wel met elkaar vinden.

Eva p.o.v. Hand in hand lopen Roos en ik door de stad. dit is de eerste keer dat ik zonder flo uit mezelf door de stad loop. Maar Roos heeft dringend schoenen voor onder haar jurkje nodig dus die gaan we halen. "Rachel is lief hè Roos?" ze knikt uitbundig. "Kom we gaan naar deze winkel." we lopen een leuk schoenenwinkeltje binnen. Meteen loopt Roos naar de achterkant van de winkel waar de kinderschoenen staat. Ik ben amper bij haar en ze heeft al schoenen gevonden. "Die zijn mooi! Ze passen bij mij jurk" ik pak de schoenen van haar aan, ze zijn inderdaad mooi en hebben de zelfde kleur als haar jurk. Ik heb van Flo zijn creditcard gekregen en mag alle schoenen kopen die ze mooi vind. Dat doe ik natuurlijk niet echt maar ik hoef niet op de prijs te letten. "Ze zijn in je maat, wil je ze passen?" Roos knikt en doet haar schoenen uit, ze pakt haar nieuwe schoenen en doet ze aan. "En?" Roos loopt een rondje door de winkel. "Super!" ik lach om haar enthausiastme. "Worden deze het?" ze knikt en doet haar eigen schoenen weer aan. "Dat was snel!" Roos knikt en loopt met haar schoenen naar de kassa. Ik reken ze af. We krijgen een mooie tas mee. "Wil jij hem dragen?" ze knikt maar eerst geeft ze me een knuffel. "Dankjewel mama!" ik voel me warm worden ze noemde me weer mama!

Zo eindelijk weer eens een lang deel, ik heb de laatste tijd niet meer zo veel tijd om te schrijven daarom zijn de laatste delen miss minder goed of korter. Sorrt daarvoor! Ik hoop dat jullie het toch een leuk verhaal vinden
Xxx