No life without love (flikken maastricht)

deel 38

Roos p.o.v. "ik wil niet naar school!!" boos zit ik in de auto bij Floris, hij wil dat ik naar school ga maar ik wil dat niet! "Roosje je hebt toch gezien dat je papa door vier politie mannen werd vastgehouden! Hij is er echt niet en je hebt je mobiel dus je kan ons altijd bellen en dan komen we gelijk naar je toe!" ik zucht en kijk boos uit het raampje van de auto. "Ik wil naar Eva!" ik hoor dat mijn stem als ik roep nog bozer klinkt. "Lieverd als jij thuis komt is Eva ook weer thuis! Misschien komt ze je wel ophalen van school." ja! Eva moet me van school halen! "Eva moet me dan opkomen halen!" "misschien" ik zucht weer en kijk naar Floris. "Nee! Zeker weten! Anders ga ik niet naar school!" "goed dan, ze komt je ophalen maar dan doe jij goed je best op school!" ik knik nu wil ik wel naar school! "Schiet maar op Roosje, Iris staat al op je te wachten." ik knik en geef Floris nog onhandig omdat we in de auto zitten een kus. Dan open ik de deur en gris ik mijn tas snel uit de auto en ren naar iris.

Eva p.o.v. "hey flo!" blij ren ik naar hem toe. Ik sla mijn armen om hem heen en geef hem een kus op zijn wang. Ik zat al een half uur bij de deur te wachten op Floris omdat ik heel graag naar huis wilde. "Hoe is het met je?" normaal zal ik zeggen dat hij niet bezorgd moet doen omdat ik dat haat maar nu vind ik het niet erg meer. "Gaat goed!,en hoe was het met jullie?" ik stap de auto in en Floris begint te vertellen. "Roos aas vanochtebd boos." "boos?" onderbreek ik hem, ik heb Roos nog nooit boos gezien. "Ja boos, ze wilde niet naar school. Ze zei dat jij haar moet ophalen van school en als je dat niet doet ging ze niet naar school, Eef voor haar is ze een moeder echt waar!" ik voel me trots. Ik had Zoë beloofd goed voor Roos te zorgen en aangezien ze me mistte is dat toch een goed teken. "Ik houd van dat kleine meisje." ik denk aan haar, eigenlijk echt heel zielig voor haar; haar echte moeder is gestorven in het ziekenhuis en haar stiefmoeder lag ook ineens in het ziekenhuis, ze moet wel bang geweest zijn. "Ik haal haar vanmiddag wel op van school. Rijd ik ook gelijk even langs het bureau om te regelen dat ik nu niet al te gevaarlijke dingen mag doen vanwege mijn buik." ik merk aan Floris dat hij opgelucht is dat ik het ga zeggen. Ik weet ook wel waarom, meestal ben ik veel te koppig om zoiets te zeggen. Maar de laatste tijd lijkt het alsof ik minder moeilijk ben, ik geef sneller mee en ik ben niet meer zo koppig. De auto stopt en ik open de deur samen met Flo loop ik naar binnen.

Wolfs p.o.v. als we binnen zijn ploft Eva gelijk neer op de bank. "Heerlijk om weer thuis te zijn!" "het waren maar twee dagen hoor!" ze knikt, ik ga naast haar zitten en ze slaat een arm om me heen ik word warm vanbinnen. "Maar als je iemand mist, lijkt de tijd veel langzamer te gaan." dan voel ik haar zachte lippen op die van mij. "Ik hou van je." fluistert ze in mijn oor. "Ik ook van jou schat."