No life without love (flikken maastricht)

deel 10

Eva p.o.v. Romeo schrikt zich kapot en kijkt hopeloos naar mij. "Wolfs zoekt uit waar ze je willen aanrijden, dan laat ik er een onopvallend team neer zetten. We proberen ze op te pakken!" Mechels praat hard en bot. Ik kijk naar Romeo als hij maar niet bang word in het veld. Even later mogen we gaan maar ik blijf nog even zitten om iets aan Mechels te vragen.

Wolfs p.o.v. na een lange dag werken met veel onderzoeken plof ik op de bank. Eva komt naast me zitten. Ik wil haar een kus op haar wang geven maar ze duikt weg. Wat is dit nou? "Ik wil niet altijd zoenen" zegt ze bot. Verbaasd kijk ik haar aan. Het moet te zien zijn want Eva zegt : "je weet wel wat ik bedoel!"  niet begrijpend waarom ze zo doet loop ik naar de keuken en pak ik wat drinken. "Krijg ik niks te drinken? Ik heb ook hard gewerkt" Eva's stem klinkt erg boos. Ik sta op van de bank. "Wat is er met jou Eva? Waarom doe je zo?" nu staat ook Eva op. "Hoezo wat doe ik? Ik heb je met Marion horen praten! Jullie denken gewoon dat ik gek ben!" Eva barst nu echt uit. Ik begin zelf ook boos te worden. "Nu is alles ineens mijn schuld! Jij zegt helemaal niks en wil alles zelf onderzoeken. Maar volgens mij ben je vergeten wie je deze baan gaf!" ik voel dat ik steeds bozer word. Wie denkt ze wel niet wie ze is? "Nee dat ben ik niet vergeten! Mechels gaf me de baan!" Mechels? Ik heb er alles aan gedaan zodat zij die baan kreeg en nu zegt ze dat Mechels haar die baan gaf? "Wat ben jij een ondankbare trut!" "jij bent een egoïstische Homo! Ik ga weg! Je zoekt het zelf maat uit!" boos loopt ze de deur uit en slaat de deur van de ponti met een harde klap dicht. Dan besef ik dat ze weg is. Ik voel me verdrietig en leeg van binnen. Ik ga op de bank zitten en moet huilen. Nu ben ik alles kwijt! Mijn dochter Fleur en nu ook mijn partner... Ik heb het idee dat mijn leven geen zin meer heeft.

Eva p.o.v. boos loop ik over straat. Hij vind me gewoon gek, doorgedraaid. En hij denk ook nog dat hij alles voor mij heeft gedaan. Mijn boosheid zakt langzaam weg en eigenlijk voel ik me een beetje schuldig. Schuldig en verdrietig. En ik weet ook niet waar ik heen moet, maar ik ga sowieso niet terug! Ik besluit maar een beetje door Maastricht te gaan wandelen. Ik kan niet naar Marion die gaat zich zeker weten meteen zorgen maken en echt andere vrienden heb ik niet. Ik ga zitten op het bankje aan de Maas. Het is koud bibberend trek ik mijn benen tegen mijn lijf. Er komt een jonge man aan joggen. Ik kijk naar hem. Hij heeft bruin kort haar, bruine ogen en hij is gespierd. De jonge man kijkt me aan en dan pas merk ik dat ik met open mond naar het zit te kijken. Hij loopt op me af gelijk word ik knalrood. "Hey" wat een stem heeft hij! "Hoi" "hoe heet je? Ik heet trouwens luuk." ik kijk hem aan "ik ben Eva, Eva van dongen." ik stel mezelf voor. "Wat doe je hier?" ik zucht "Ruzie met mijn uuh... Ex" ik zei het, ik zei het echt! Ik zei dat Wolfs mijn ex is. Ergens voel ik een pijn en mijn gedachten zeggen dat ik het goed moet maken met Wolfs. Maar ik luister er niet naar. "Kom je anders met mij mee? Dan kan je bij mij slapen." ik twijfel maar uiteindelijk besluit ik mee te gaan. Ik kan toch nergens naar toe. Hij slaat een arm om me heen en ik laat mijn hand over zijn spieren glijden. Even later zit ik bij luuk thuis. Hij heeft een groot duur huis met een rode open keuken, de woonkamer is wot geschilderd en er staat een rode salon tafel met daarom heen 2 grote beige banken en daar weer tegen over een super grote tv.  Ik voel me heel schuldig tegen over Wolfs maar luuk is zo lief precies wat ik nu even nodig heb. Hij komt de kamer binnen lopen. Hij heeft zich net gedoucht en zijn haren zitten sexy door de war. Hij loopt naar de keuken en vraagt wat ik wil drinken. "Heb je chocomel?" hij kijkt me verbaasd aan "chocomel?" vraagt hij verbaasd. "Ja,dat is lekker hoor!" ik loop naar hem toe. Ik heb een plan als ik nou met luuk om ga vergeet ik Wolfs van zelf. "Maar doe anders maar water." luuk draait zoch om naar de kraan maar verwachtte niet dat ik daar stond en hij liep zo tegen me aan. Aanstellerig doet hij alsof hij valt en hij trekt mij mee zodat ik boven op hem val. Hij probeert me te zoenen. Dat is niet de bedoeling! Snel sta ik op. "Waar.. Waar is de wc?" vraag ik snel. Uh die kant op en dan aan het einde van de gang. Hij kijkt me verbaasd aan. Snel loop ik weg. Waar ben je mee bezig Eva?