No life without love (flikken maastricht)

deel 11

Eva p.o.v. Misschien had Florig gelijk. Misschien ben ik ook wel gek. Ik heb mezelf opgesloten in de wc en voel me heel schuldig. Ik ben blij dat ik aan Mechels had gevraagd of ik een paar dagen vrij mocht. Ik mis Floris, zijn geruststellende stem die altijd goede raad geeft. Hij heeft altijd overal een goede oplossing voor en ik heb hem uitgescholden. Ik heb zo'n spijt maar ik kan toch niet nu weer weg gaan bij luuk? En dan denkt Floris dat ik zwak ben en dat ik hem nodig heb.Zal ik hem een berichtje sturen? Een berichtje kan wel. Ik grijp naar mijn broekzak maar... Hij is weg! Mijn mobiel is weg! Heb ik hem bij het bankje laten vallen? Nee, ben ik hem thuis vergeten? Nee ook niet want ik had hem thuis nog. Ineens weet ik het. Luuk,hij ging met zijm hand langs mijn broekzak toen heeft hij mijn mobiel gepakt! Toen ik zijm hand wegsloeg had ik er helemaal niet aangedacht. "Eva? Is er iets?" ik hoor zijn stem en voel me vanbinnen boos worden. Snel spoel ik de wc door zodat het lijkt alsof ik echt naar de wc moest. Als ik de wc uitloop staat luuk voor de deur. Net als toen met Floris toen ik zijn handen weg sloeg. Ik zucht hoorbaar. "Ik ga maar weer, bedankt voor het drinken." ik probeer langs hem te lopen maar hij houd me tegen. "Waarom blijf je niet?" het is een vraag maar het klinkt meer als een bevel. Zijn gezicht staat hard. "Nee,ik ga!" ik probeer weer langs hem te lopen maar hij pakt me bij mijn schouders vast. "Waarom blijf je niet?" sist hij boos. "Laat me los klootzak!" ik probeer hem te schoppen maar zijn sterke armen duwen me keihard tegen de muur. Ik schop hem tegen zijn scheenbenen. Hij buigt voor over meteen geef ik hem een knietje in zijn gezicht. Snel ren ik langs hem hij staat langzaam op. Nu pas zie ik dat hij een bloedneus heeft. Ik ren naar de voordeur en probeer hem te openen. "Die is op slot" hoor ik een zware stem achter me. Ik draai me snel om en luuk geeft me een klap in mijn gezicht. "Mooie dames lopen niet bij mij weg!" ik grijp naar mijn wang waar hij me sloeg. Hij doet veel pijn. Dan schopt hij me in mijn buik en ik zak in elkaar. De laatste klap was genoeg om mij bewusteloos te slaan en ik val neer.

Wolfs p.o.v. ik mis Eva, ik mis haar mooie lippen die me elke ochtend met een kus wakker maken, ik mis haar stem die me altijd zo gelukkig maakt en ik mis zelfs haar koppige gedrag die altijd haar zin wil. Somber loop ik naar de keuken. Op de keuken tafel staat een foto waar Fleur en Eva lachend op staan. Ze konden het zo goed met elkaar vinden en ik houd van ze maar nu ben ik ze alle twee kwijt. Verdrietig plof ik neer op een keukenstoel mijn krukken zet ik naast me neer. Voor het eerst na een jaar eet ik alleen. Ik hoop dat ik Eva op het werk even kan spreken en dat ze weer terug komt. Ik heb de hele nacht niet geslapen omdat ik me zorgen maakte over waar Eva slaapt. Er zijn zo veel gekken en zij is zo knap!

Even later stap ik uit de taxi die ik moest bellen omdat ik met mijn been niet kan rijden. Zoekend kijk ik om me heen. Ik zie Eva nergens dan maar binnen kijken. Ook daar is Eva niet. Ik loop zo erg om me heen te kijken dat ik tegen Marion op bots. "Hey!" roept ze verontwaardigt. "Wat is er met jou?" "oh sorry Marion, ik zoek Eva heb jij haar gezien?" Marion kijkt me raar aan. "Eva? Niet gezien, is er iets tussen jullie?,jullie komen toch altijd samen naar het werk?" ik weet zeker dat Eva niet wil dat Marion het weet maar toch vertel ik het. Dan ben ik maar een keer de dwarse van de twee. "Ze is gisteren boos weggelopen omdat ze ons had horen praten en ze dacht dat we haar gek of doorgedraaid vonden." er komen tranen in mijn ogen. Ze is er niet en ze is ook niet naar Marion gegaan waar ik stiekem op hoopte. De tranen lopen nu vrij over mijn wangen. "Ga maar even zitten Wolfs ik vraag wel wat dingen na aan Mechels. Ik zal ook vragen of je vrij mag want zo kan je nooit werken." Marion heeft gelijk en ik zet mijn krukken naast de stoel neer maar ze vallen gelijk om. "Kut krukken! Kut dag!" ik ben echt heel chagrijnig. Waar is Eva toch? Ik mis haar zo!