No life without love (flikken maastricht)

deel 29

Roos p.o.v. "Roosje? lieverd, word wakker!" Ik hoor de lieve stem van Eva, maar nu klinkt ze meer bang en bezorgd. Ik open mijn ogen, wat is er gebeurd? Mijn hoofd doet pijn, alsof ik hem gestoten heb. Dan weet ik alles weer, papa is hier! Hier op school! Ik begin te huilen. Eva slaat haar armen om me heen. "Lieverd stil maar, huil maar even uit, het is goed!" snikkend sla ik mijn armen om haar heen. Dan komt Iris aan lopen. "Roos? Hoe is het?" ik ga weer zitten. Nu pas weet ik waar ik ben. Ik ben in het lokaal en lag met mijn rug half zittend tegen de muur. "H... Het gaat wel weer." ik hoor dat ik nog steeds snik. Iris komt naast me zitten. "Ik schrok wel hoor." "sorry, mama uh... Eva ik heb een tekening voor je gemaakt." ik zei mama! Eigenlijk klonk het wel goed, het lijkt ook net alsof Eva mijn mama is. Ik geef de tekening aan Eva. "Aah dankjewel! wat mooi Roos!" ik ben trots, ze vind mijn tekening mooi! Ik voel mijn hoofd weer bonken, ik moet hem wel echt hard gestoten hebben.

"Eva, papa is op school!" we zitten samen in de auto op weg naar huis. Ik hoefde niet meer naar school nadat ik was flauwgevallen. "Wat zeg je schat?" Vraagt Eva vanaf het stuur. "Hij kan niet op school zijn Roos, hij is opgepakt! Hoe is het met je hoofd?" ik wrijf over mijn hoofd. "Het doet pijn, kan papa er echt niet zijn geweest?" Eva schud haar hoofd. "Nee dat kan echt niet, wil je anders morgen met mij mee naar het trauma centrum? Daar kan je gewoon een beetje praten." "Oké, maar mag ik zo meteen gaan kleuren?" De auto stopt en Eva maakt mijn riem los. "Sorry Roos, je kan niet kleuren want alles ligt al in het nieuwe huis. Morgen slapen we ook in het nieuwe huis." Ik zucht en stap de auto uit. "Ik wil gewoon kleuren..." ik voel een hand op mijn schouder. "Sorry Roosje"

Eva P.o.v. Ik weet niet wat Roos bedoelde. Zou ze echt haar vader gezien hebben? Of was het maar een gedachte? Wat het ook is, het is duidelijk dat ze het moeilijk heeft, dus neem ik haar mee naar het trauma centrum. Ik open de deur van de ponti. Flo staat ons op te wachten. Hij bukt zich voor Roos en knuffelt haar. Roos die net nog zo chagrijnig was, vrolijkt meteen op. Nu herken ik mezelf in haar, ik word ook altijd vrolijk van Floris. Dan staat hij op en geeft me een kus op mijn mond. "Hey schat." Roos kijkt ons aan "Floris gaf Eva een kusje! Floris en Eva zijn verliefd! Floris en Eva zijn verlieefd!" Ze blijft het maar herhalen. Lachend kijken we haar aan en lopen de kamer in. Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder Roos en al helemaal geen leven zonder Floris!

De volgende ochtend word ik misselijk wakker. Ik sta op en ren gelijk naar de wc, waar ik moet overgeven. Floris komt naar me toe. "Hey schat!, Misselijk?" Ik spoel de wc door, was mijn handen en spoel mijn mond om die vieze smaak weg te krijgen. "Ja heel misselijk!" Hij lacht. "Dan ben je nog steeds zwanger!" zegt hij blij. Ik ben er ook wel blij mee, de laatste dagen leek het net alsof ik niet meer zwanger ben. "Gisteren heeft de vriendin van Zoë gebeld over de begrafenis, ik heb gezegt dat hij morgen is omdat we vandaag gaan verhuizen." Ik knik, dat is goed geregeld. "Hoelaat komt de verhuisbus?" "Over een uur, we kunnen nog even ontbijten, daarna wachten we op de verhuizers en dan gaan we eindelijk in ons nieuwe huis wonen, ons huis midden in Maastricht!" Ik lach. "Ik kan niet wachten!" Ik kleed me om en kijk nog even bij Roos, die ligt onrustig te slapen. Ik loop haar kamer in dan hoor ik ook nog dat ze aan het praten is. "Papa... Papa nee ga weg! Ga weg!! Ik wil niet! neee! Papaaa!!!!! Neeee!!" Snel loop ik naar haar toe. "Ssst maar Roosje, stil maar" Ze begint om haar heen te slaan. "Roos rustig je papa is hier niet. Ssst" Dan slaat ze me in mijn buik. "Roos rustig maar! Ssst" Ineens stopt ze met slaan en word ze wakker. Ze begint te huilen. Ik sla mijn armen om haar heen en knuffel haar. Langzaam bedaart ze een beetje. "S,sorry" stotterd ze. "Het geeft niet Roos, ik heb het ook!, Maar je moet één ding weten." Ze kijkt me vragend aan. "Wij laten jou nooit in de steek!"