No life without love (flikken maastricht)

deel 25

Wolfs p.o.v. ik voel twee kleine handjes om me heen geslagen. Langzaam word ik wakker. Ik kijk naar de wekker, 7 uur ik moet zo uit bed Roos die nog rustig ligt te slapen draait zich om. Eva is wel al wakker en kijkt me met slaperige ogen aan. "Goedemorgen, wat heb je gedroomd?" fluister ik naar haar. Ze rekt zich uit. "Goedemorgen, ik heb niks gedroomd" ik stap voorzichtig uit bed zodat ik Roos niet wakker hoef te maken. "Slaap nog maar even door, je hoeft vandaag toch niet te werken." Eva knikt en slaat een arm om Roos heen dan sluit ze haar ogen."Weltrusten" ik loop met mijn kleren naar de badkamer en kleed me daar om.
Na het ontbijt kijk ik nog even bij Eva en Roos. Ze liggen nog lekker te slapen, Roos ligt helemaal tegen Eva aan en Eva heeft een arm om haar heen geslagen. Het lijkt net moeder en dochter! Zachtjes sluit ik de deur weer en pak ik mijn jas en vetrek richting het kantoor.

Roos p.o.v. ik word wakker in de armen van Eva, ik ben blij dat ze bij me is gebleven. "Hoi." ze kijkt me lief aan, ik vind haar lief. Vrolijk sta ik op, vandaag ga ik weer naar mama! Eva slaapt nog dus ga ik even naar de wc, ik weet nu wel waar die is!
"Roos? Waar ben je?" hoor ik Eva vanaf de slaap kamer roepen. "Ik ben op de wc!" roep ik snel terug ik trek door en loop weer naar Eva. "Hey meisje, zullen we je zo even douchen?" ik twijfel. Zometeen doet ze me ook pijn net als papa! Het lijkt net alsof Eva gedachten kan lezen want ze zegt : "ik doe je geen pijn hoor schat!" ik voel me rood worden. Eva is zo lief voor me en dan twijfel ik daar aan? "Sorry, dat ik dacht dat je me pijn wilde doen.." mijn stem piept en ik durf Eva niet aan te kijken. "Het geeft niet meisje, ik snap je!" ik kijk haar aan. Wat bedoeld ze? "Ja, ik snap je echt, mijn vader was net als jou vader. Hij heeft het ook bij mij gedaan, toen ik 4 was net als jij." ongelovig kijk ik haar aan. "Echt?" ze knikt en heeft me een kus. "Maar het komt uiteindelijk allemaal goed, als je wilt praten mag je naar me toe komen hoor." ik knik ik ben opgelucht dat ik niet de enige ben. Ze knuffelt me en even blijven we zo zitten. Het voelt fijn, net alsof ze mijn mama is. "Zullen we dan maar gaan douchen? Ik knik en loop naar de wc waar ook de douche is. "Maar welke kleren moet ik nu aan?" Eva loopt met mijn kleren naar me toe. "Ik heb ze gisteren avond uitgewassen dus die kan je nog wel even aan. Als we vanmiddag naar mama gaan vragen we wel om je andere kleren!" ik knik "hoelang mag ik nog bij jullie logeren?" ze glimlacht naar me. "Zolang jij wil." ik ben er blij mee want ik wil niet meer terug naar papa!
Even later na het douchen zitten we samen aan de keuken tafel, Eva heeft een lekker ontbijtje gemaakt met een eitje en croissatjes. Samen zitten we het lekker op te eten. "En wat wil je tegen mama zeggen als we er zo naar toe gaan?" "uuhm, dat ik haar mis maar dat het heel leuk is hier!" Eva moet lachen. "Je bent lief Roos!" ik voel me blij van binnen, eindelijk vind iemand me weer lief!

Eva p.o.v. ik kijk naar Roos die rustig naar de tv aan het kijken is. Ik heb medelijden met haar dat ze het zelfde mee heeft gemaakt als ik. Rustig loop ik naar haar toe en ga ik naast haar op de bank zitten. Ik sla een arm om haar heen. "Roos? Ik moet vanmiddag wel nog naar de dokter." ze kijkt me geschrokken aan. "Ben jij ook ziek? Net als mama?" ik schut mijn hoofd. "Nee hoor, ik moet gaan praten." opgelucht zucht ze en kijkt ze weer verder naar de tv. "Wil je dan mee of moet ik je bij Floris afzetten? Misschien kan die wel even op je passen" ze twijfelt even "ik wil met jou mee!" ik knik "is goed meid, kom je? Dan gaan we naar je mama." ze knikt blij en springt meteen op van de bank. Wat een lief meisje! Mijn kindje van Floris moet ook zo lief worden! Dat kan bijna niet anders als hij of zij het karakter van Flo heeft want flo is gewoon lief!

Langzaam lopen we naar het ziekenhuis. Roos heeft haar hand weer in die van mij gelegt. Ik kijk naar haar. Ik heb vanochtend een vlecht gemaakt en die hangt nu mooi over haar schouder. Dan krijg ik een berichtje. "Even wachten Roos, ik heb een berichtje."

Eef, het gaat niet goed met Zoë vanochtend is ze erg slecht wakker geworden. Je kan beter niet met Roos naar haar toe ze zal zich heel erg schrikken! Misschien haalt Zoë het niet, ze heeft ook geem familie want toen ze zwanger was van Roos was ze nog maar 18 en heeft haar familie haar in de steek gelaten. Xxx Flo

Wat moet ik nou doen? Ik kan nu niet meer terug we zijn al bijna bij de ingang van het ziekenhuis. Ik besluit Floris maar even te bellen. "Sorry Roosje even wachten!" ze knikt en gaat tegen een paaltje leunen, Ik draai me om met mijn rug naar Roos toe. "Kom op flo neem nou op!!"
"Oh hey schat"
.......
"Ja ik sts nu al bij het ziekenhuis."
......
"Kan dat?"
......
"Oke fijn! Doeii!"
.....
Ik draai me weer naar Roos "kom je meisje? We gaan naar je mama!" Floris heeft gezecht dat het wel even zou kunnen. Maar ik moet Roos wel een beetje voorbereiden. "Roos? Je mama is wel heel ziek dus ze ziet er wel ziek uit." ze knikt. "En we mogen maar even blijven." ze knikt weer. "Ik weet het, papa heeft mama al vaker pijn gedaan." ik zie de verdriet in haar ogen. Dit mag een meisje van 4 niet meemaken! Ik aai haar over haar rug. "Je bent lief Roos, echt waar!"