No life without love (flikken maastricht)

deel 7

Wolfs p.o.v. na drie dagen niks doen mag ik eindelijk weer aan het werk! Samen met Eef maak ik me klaar. Ik pak alvast mijn krukken. Een paar dagen geleden heb ik loop gips gekregen dus hoef ik niet meer in een rolstoel. Eef en ik zitten even later te ontbijten. "Weet je zeker dat je wil gaan werken?" Eva kijkt me erg bezorgt aan. "Het komt wel goed hoor! Ik red mezelf wel." stel ik haar gerust. Ik vind het schattig dat ze zo bezorgt om me is. Sinds het ongeluk is dat ook wel veel meer geworden. "Flo doe alsjeblieft voorzichtig, ik wil je niet kwijt!" ik word warm van binnen, ze houdt echt van me! Soms kan ik het nog steeds niet geloven. Een jaar geleden was het mijn droom en drie kwart jaar later is het werkelijkheid geworden. Ik kijk haar in haar mooie ogen aan. "Ik hou van je eef!" "ik nog meer van jou" ze staat op en geeft me een kus op mijn kruin. Weer krijg ik een warm gevoel van binnen, een gevoel wat ik al lang niet meer gevoelt heb dootr alle omstandigheden. Ik sta op om mijn bord weg te leggen. Langzaam loop ik naar de keuken, van de dokter moest ik elke dag oefenen met lopen dus doe ik dat maar.

Even later zitten we in de auto. We rijden het politie terrein op en parkeren de auto. Daarna lopen we samen naar binnen. " Hey Wolfs goed dat je er weer bent." word ik door Marion verwelkomt. Ik loop naar de kluisjes net als ik mijn kluisje open wil doen hoor ik de vertrouwelijke stem : Wolfs! Van dongen! Mijn kantoor nu!! Hoewel het soms erg irritant is heb ik het gemist. Ik loop naar Mechels haar kantoor en samen met Eva lopen we naar binnen. "Hey ga zitten" Mechels wijst naar de twee stoelen die klaar staan. Ik ga zitten maar Eva zegt nors dat ze liever staat. "Ten eerste Wolfs fijn dat je er weer bent! We hebben je hard nodig." "waar heb je ons voor geroepen?" onderbreekt Eva Mechels' verhaal. " laat me uit praten van dongen! Ten tweede" vervolgt ze haar verhaal. "Ik neem aan dat Wolfs de komende weken niet achter mensen aan kan rennen dus doet hij alleen kantoor werk en heb ik een vervanger voor het andere recherche werk. Meteen veert Eva -die ondertussen toch was gaan zitten- op "ik wil helemaal geen vervanger! Ik kan het prima zelf em anders helpt Romeo of Marion me wel!" "Van dongen rustig!" bevelt Mechels "Marion en Romeo of wie dan ook hebben zelf ook werk te doen! Ik weet dat jij niet zo goed met andere kan werken maar het is niet anders, je mag nooit alleen ergens naar binnen!" "nu kunnen jullie gaan." eindigt Mechels haar verhaal. Zuchtend staat Eva op. Ik weet dat ze vervangers en andere parnters haat. Als we het kantoor uit zijn sla ik voorzichtig een arm om haar heen. "Het komt wel goed." zeg ik geruststellend. "Ik wil niet dat er een vervanger word gestuurd" zegt ze nors. Ik kijk haar aan. "Dat weet ik eef maar wil je dat ik met dit been achter mensen aan ga rennen?" spottend kijkt ze me aan. "Je zei toch dat je jezelf wel redt? Nou dan kan je wel achter mensen aan rennen met dat been" ik kijk haar strak aan. "Eef beloof me dat je de invaller een kans geeft om normaal te kunnen werken, oké?" ze kijkt weg van mijn blik. "Eva! Oké?" ze zucht diep "oké dan." snel loopt ze weg. Rustig loop ik naar mijn computer, ik zet mijn krukken tegen het bureau en begin met bewakings beelden te kijken.

Na een lange dag werken plof ik neer op de bank. Ik ben er moe van. Eva komt naast me zitten. "En? Hoe was het om weer eens te werken?" "vermoeiend" " ach zeurpiet jij hoefde niet met een rot invaller te zitten en ren drugs dealer te achtervolgen" lachend staat ze weer op om een glas chocomel te pakken."doe mij maar een glas wiskey" ze pakt de fles en schenkt er een beetje van in een glas. "Ik ga zo maar is douchen" lachend kijkt ze me aan en klopt om mijn been. "En hoe wil je dat gaan doen?"

Vandaag een stukje vanuit wolfs geschreven. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Xxx