No life without love (flikken maastricht)

deel 33

Eva p.o.v. Roos zit aan de keuken tafel te kleuren, ze is druk bezig. Wat ben ik de laatste tijd toch van dat kleine meisje gaan houden! Rustig loop ik naar haar toe en geef haar een kus in haar haar. "Kijk Eva!" ze laat me haar tekening zien. Er staat een man getekend je ziet gelijk dat dat Floris is en daarnaast sta ik ; ze heeft me goed nagetekend vooral mijn haar is echt mooi getekend! En dan bij ons staat een lief meisje met twee staartjes in haar haar; Roos! "Mooi Roos! Zullen we hem ophangen?" ze knikt blij en loopt naar de kast waar de plakband ligt. "Dit is wel een mooi plekje; als we dan door de deur lopen zien we jou mooie tekening." samen hangen we de tekening op. "Oh Roos het is al best laat! We moeten naar de dokter." snel trekken we onze jas en schoenen aan en stappen we de auto in.

Roos p.o.v. "wat moet ik daar dan doen?" Eva heeft net de auto geparkeerd bij het trauma centrum en ze komt mijn gordel losmaken. "De dokter stelt gewoon wat vragen meer niet." ik knik dat vind ik wel goed. Ik pak weer de hand van Eva vast en samen lopen we naar binnen. "Mevrouw van Dongen?" er komt een vrouw de kamer in ; ze roept ons. Eva staat op en loopt naar de vrouw. Snel loop ik achter haar aan. We komen in een klein spreekkamertje waar een man op ons zit te wachten. "Goedemiddag mevrouw van Dongen, en wie is dat meisje?" hij kijkt naar mij. "Ik ben Roos." ik kijk om me heen, de kamer is bijna helemaal wit overal staan kaster en daar staan dan weer spullen op. Het ziet er rommelig uit. "Oke Roos, aan jou wil ik wat vragen stellen, ga maar lekker zitten."

Het was zoals Eva zei, alleen maar vragen beantwoorden. "Waarom gaan we dan naar die meneer toe?" we zitten im de auto terug naar huis, het is al best laat en we hebben bij de mc donalds gegeten. "De meneer gaat ons helpen." ik vind het allemaal maar vaag maar ik ken Eva al wel en als ze zoiets zegt komt er niks nuttigs neer uit.

Wolfs p.o.v. ik zit naast Roos op het bed van Roos. Ik kijk naar de kamer, de licht groene muren passen mooi bij de kleuren van haar bureau, kast en bed."gaat het weer een beetje Roos?" ze slikt "ik ben bang, bang voor papa hij leek vanochtend zo boos. Ik aai geruststellend over haar hoofd. "Ik zal je beschermen Roosje, dat beloof ik je!" ze knikt opgelucht. "ik vind je lief Floris." ik lach naar haar, ze is zo lief! En ze went al snel bij ons
"Ga je nu lekker slapen?" weer knikt ze en ze sluit haar ogen. "Slaaplekker Roos!" ik geef haar een kus op haar kruin en loop zachtjes de kamer uit.