No life without love (flikken maastricht)

deel 23

Eva p.o.v. ik hoor een sleutel in de deur van de ponti en Floris komt pratend met Romeo binnen lopen. "Bedankt voor de lift, wil je nog wat te drinken?" Romeo schut zijn hoofd "nee ik rijd gelijk door naar huis." hij loopt weer weg en ik hoor buiten een auto wegrijden. "Hey schat! Waar is Roos?" vraagt Floris. Ik geef hem een kus "Roos ligt op ons bed te slapen, ze was erg moe." dan zoent Floris me. Eindelijk voel ik weer zijm zachte lippen op die van mij. Trrrrr ik stop de zoen. "Godver! Weer worden we onderbroken." Floris lacht en loopt naar de voordeur. "Harstikke bedankt! Dag!" Floris komt de kamer in lopen met een heel groot pakket. "Wat is dat?" Floris zet snel het pakket neer. Zo te zien is het zwaar. "Gekregen van de kinder opvang omdat Mechels ze heeft verteld dat Roos bij ons is." "wat is het dan?" Floris schut zijn hoofd "ik heb geen idee!" We openen de doos en er zitten allemaal onderdelen in voor een kinderbed. Pff zucht ik "moeten we dat nu nog in elkaar gaan zetten?" "Nee, we laten Roos wel in een ander bed slapen en als we volgende week in ons nieuwe huis wonen zetten we het bed wel in elkaar. Laten we eerst maar even een broodje eten want we hebben niet eens avond gegeten." Ik knik hij heeft gelijk en het bed waar Floris eerst in sliep hebben we ook nog, ik ben wel blij dat we gewoon samen slapen. Even later zitten we samen met een broodje in ons hand tv te kijken. In eens hoor ik Roos de trap afkomen. Ik ben nu al gewend dat ze hier is, morgen gaan we Zoë bezoeken want ze is vanavond wakker geworden. De deur gaat langzaam open en Roos komt verlegen binnen lopen. "Hey Roosje, wat is er meid?" Nu is ze wat minder verlegen en loopt ze naar me toe. "Ik moet plassen, maar ik weet niet waar de wc is..." Lachend sta ik op en Roos pakt mijn hand weer vast samen lopen we naar de wc.

Wolfs P.o.v. Ik kijk Eva en Roos na, Eva is zo'n moeder type ze is zo lief en iedereen voelt zich op hun gemak bij haar. Zelfs een kindje als Roos die volgens mij best verlegen is voelt zich op haar gemak en ze kent Eva niet eens. Dan komen ze weer terug van de wc. "Wil je ook nog wat eten?" Vraagt Eva aan Roos. Je kan zien dat Eva zich zorgen om Roos maakt, ik snap het wel want het meisje kan niet bij haar moeder zijn en moet bij twee wildvreemde slapen maar Eva lijkt het erger dan Roos zelf te vinden. "Ik heb geen honger, maar mag ik nog chocomel? "Tuurlijk meisje!" Eva loopt gelijk naar de keuken om wat te halen. Dan komt Roos naar mij toe lopen. "Jij bent toch de agent? Die mijn papa had opgepakt?" ik kijk haar niet begrijpend aan. "Jou papa?" ze kijkt bot. "Papa deed mij en mama altijd pijn." ik hoor de verdriet in haar stem en ze begint te huilen. "Kom eens hier Roos." ik klop op mijn schoot. Ze komt op schoot zitten en ik knuffel haar, ik knuffel haar zoals ik ook altijd bij Eva doe als ik haar moet troosten. "Hij is weg Roos, hij kan je geen pijn meer doen"

Eva p.o.v. ik kom terug uit de keuken met twee glazen chocomel en een glas wiskey. Maar dan zie ik Roos bij Floris op schoot zitten, ze huilt.gelijk zet Ik de glazen aan de kant. "Wat is er Roosje?" "ik dacht aan papa" snikt ze niet begrijpend kijk ik naar Floris die kinkt, hij kegt het zo wel uit. Ik aai over haar hoofd en geef haar een kus op haar kruin. "Wil je even een slokje drinken?" ze knikt en pakt met bevende handjes het glas vast. "Zullen we morgen mama gaan bezoeken?" Roos knikt enthousiast en vraagt aan Floris : "ga jij dan ook mee?" Floris schut zijn hoofd "nee, ik moet werken" Roos drinkt haar glas leeg "oké!" "Roos zullen we weer gaan slapen?" weer vrolijk staat ze op en ik leg haar in het vroegere bed van Floris. "Slaap lekker meid!" ze knikt en valt in een rustige slaap.
Weer terug beneden vraag ik waar ze net asn het huilen was. "Die vriend van luuk is haar vader, en hij heeft Roos ook verkracht." ik schrik me kapot als hij dat verteld. "Wat erg voor haar!" ik heb een brok in mijn keel. Meteen voel ik een hand op mijn schouder. "Zullen wij ook gaan slapen?" ik knik in stemmend als we onze glazen hebben opgeruimd lopen we naar boven. Ik kijk nog even snel bij Roos maar die ligt rustig te slapen. Dan kruip ik naast Floris het bed in. "Weetje flo? Het lijkt nu met Roos net alsof we een gezinnetje zijn en Roos is nog maar een avondje bij ons." "Het lijkt net alsof je haar moeder bent eef, je bent zo lief voor haar!" ik begin te blozen. "Weltruste!" zeg ik maar snel. Ik rol me in de armen van Floris en val in slaap.