Piskopat Sevgilim

2.Bölüm"Kurtarıcım"

Tam karşımda yeni evimiz duruyordu o kadar garip hisstemiştim ki ilk defa böyle hissediyordum kendimi buraya ait hisstemiyordum.hislerim beni adeta ele almıştı  çünkü yeni hayatımıza başlicağımız bu ev çok karanlık bir sokaktaydı ve eski evimizin dörtte biri kadar küçüklüğe sahipti....bu burukluğu en derinlere kadar hissettim annem kapıyı açınca beraber içeri girdik bizden önce biri buraya gelip evi temizlemişti derli topluydu bunu sorgulamadan anneme odam hangisi diye sordum annem"yukarda sağdan ikinci oda"tamam diyip uzaklaştım ve yavaş adımlarla yukarıya doğru çıktım odama girip kapıyı ardımdan hızlı bir şekilde kapattım karşımda eski bir baza vardı üzerine serilmiş yeni pikeyle yeni hissi veriyordu fakat aklıma eski odam geldi kocaman bir odam vardı kahve ve beyaz tonlarının hakim olduğu bir odam vardi yatağım iki kişilikti her zaman tertemiz kokuyordu şaşalı bir odam vardı Fakat yeni evimizdeki odama baktığımda tekrardan bir hayal kırıklığı daha yaşadım odamın bazı bölümü rutubetlenmişti ama genede o kadar kötü durmuyordu ister istemez yüzüm düşüyordu aklım hep eski hayatıma gidiyordu tekrardan odanın içine göz gezdirdim yatağımın yan tarafında puf koltuk vardı hemen karşımda komodin vardı derin bir iç çekip pencerden dışarıyı izlemeye başladım  sokağın başında hareketlilik vardı fakat o kadar yorgundum ki hiç ilgilenmedim pencereyi kapatıp yatağıma geçip gözlerimi kapattım kendimi uykunun  kollarına teslim ettim.."Buket kahvaltı hazır tatlım"annnemin sesiyle gözlerimi açtım üşeniyordum cevap vermeye bıkınca nefesimi verip cevap verdim"Tamam anne geliyorum"dün gece uyumadan önce karar vermiştim kendimi bu hayatıma kısa bir süreliğine olsada alışmaya çalışıcaktım.banyoya girip elimi yüzümü yıkadım tekrardan odama gelip siyah taytımı ve beyaz tişörtümü giyip saçlarımı sıkıca bağladım aşağı indiğimde annem kahvaltı hazırlıyordu babam ise ortalıkta yoktu" günaydın anne babam nerde"annem yüzüne gülümseme yerleştirip cevap verdi"baban yeni işi için erkenden gitti"kafamı aşağı yukarı salladım annemle kahvaltı yapmaya başladık aramızdaki derin sessizliği annem bozdu dikkatimi anneme vermeye çalıştım"tatlım öğlen için birşeyler hazırlamam gerek markete uğrar mısın" annem bana belli etmese de onunda üzüldüğünü biliyorum bu yüzden yüzümde gülümseme oluştu"tamam,peki giderim ama market nerde"dedim en sevecen sesimle annem"iki sokak ötede tatlım"tamam diyip bir miktar para alıp evden çıktım aklım hep eski hayatımla Yeni hayatımı kıyaslıyordu sokağı inceliyordum mahalle biraz değişikti tüm evlerin duvarlarında değişik değişik sözler yazıyordu bazıları çok ürkütücü olabiliyordu gerçekten o sırada arkamdan seslerin geldiğini fark ettim arkama dönmeden hızlıca yürümeye başladım Fakat ben hızlandıkça onlarda hızlanıyordu evet tek kişi değildi birkaç kişilerdi bu sefer koşmaya başladım o an belimde bir el hissettim ağzımı açıp bağıracağım anda bu sefer diğer eliyle ağzımı kapattı gerçekten inanamıyorum sabah saatin 10 unda 3 piskopatla baş başayım aman tanrım diye geçirdim...
o an ağzımı tutan adam konuştu"sen kimsin güzelim ne işin var burda"başımı salladım Bırak diyordum Fakat nafile beni duymuyordu zaten ne gevelediğimide bilmiyorum zaten diğerlerine baktım öylece bizi izliyorlardı biri vardı fakat fakat birşey demiyordu öylece izliyordu diğeri ise bize bakıp gülüyordu karşımdaki adam bana bakıp tekrardan konuştu"ha bu arada ben cem ya sen"Allahım bu ne diyor ben nasıl birine çattım böyle o sırada bize bakıp gülen adam parmaklarını şıklattı"ama cem kardeşim elini kızın ağzından çekte biraz eğlenelim aaa pardon tanışalım"manyak mıdır nedir Allah'ım niye kimse sokaktan geçmiyor ki adının Cem olduğunu öğrendiğim adam"doğru söylüyorsun lan arda"elini ağzımdan yavaşça çekti "bırak manyak herif bırak"cem güldü bir eli saçlarıma gitti"ama sen çok güzelsin eğlenelim aa pardon tanışalım gidersin"içim ürperdi kesin bana birşey yaoacaklardı o sırada hiç konuşmayan diğeri konuştu"cem bırak artık kız iyice korktu"gözlerimi kapatıp açtım inşallah onu dinlerde beni bırakır"sanane lan ben daha Yeni eğleniyorum emre"omzum gene düştü sanırım sonum gelmişti artık o sırada uzaktan iki kişi geliyordu biri bize dik dik bakıyordu sanki bunu daha önce görmüştüm gibime geliyordu o mavi gözler aynıydı yanımdan hızlıca koşup giden karanlıkta bile ben burdayım diyen gözleri aynıydı konuştu"ne oluyo lan burda"sanırım gelmemesi daha iyiydi bu daha korkutucu geliyordu cem"sanane kağan napacan"kağanın yanındaki adam konuştu bu sefer"ne o lan kızları mı sıkıştırıyorsun şerefsiz"bu sefer Arda cevap verdi"yok canım sıkıştırmak değil bizimki tanışmak"mavi gözlü çocuk yani kağan sinirlenmişti anlındaki damarlar tek çizgi haline gelmişti resmen cem bileklerimi tutup ardaya verdi arda pis pis gülüyordu kağan cemin yanına gelip "tamam ben sizi siktir olup göndermesini bilirim"ve bam cem yerde nasıl kafa atıysa adama zalımın oğlu yanındaki adamda Emre'ye vurdu ona biraz üzüldüm Fakat nede olsa o da onlardan biriydi demi bu sefer kağan Arda'nın yakalrından tuttu"ben kağan"diyip eliyle yumruk attı cem gil yanımızdan uzaklaşırken cemin sesini duydum"bu burda bitmedi kağan"diye bağırıyordu kağanda bağırdı"hay hay bekleriz"bu sırada Burak yanıma geldi"sen iyi misin"başımı salladım kağana döndüm bu sefer nede olsa şuan onun sayesinde bu durumdayım "teşekür ederim"göz kırptı"ne demek"diyip yanımdan uzaklaştı arkalarından öylece baktım tam aklımdaki kişi olabilir ama fazla karanlık aynı zamanda korkutucu biriydi siyah gür  saçlı uzun kirpikli mavi gözlü Allah'ım düştüm diye geçirdim içimden markete Varıp eşyaları aldım geldiğim yönden değilde başka yönden gittim eve sonunda eve sağ salim vardım....