O, cehenneme giden yolda yürüyen bir yabancı.
Harlı alevlerle kuşatılmış, hoyrat, kaba, duygusuz ve yalancı. Ne bir kasırga yıkabilir onu, ne de küçük bir kıyamet, Onu alt edebilecek belki de sadece tek bir nefes.
Tüm hayatı birkaç sayfalık henüz...
Kitapla tanışma tarihinizi buraya bırakabilirsiniz.
"Ölümden kaçmak için attığımız her adım, bizi meğer ölüme götürürmüş anladım." -Demokritos
🦢
K. Cigarettes After Sex
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
1. KAHRA
BELİRSİZLİKLERLE, ihtimallerle, tökezlemelerle dolu hayattaki her şey belirsizdir; kesin olan tek şey ölümdür. Keskin ve acımasız bir gerçeklikle tüm benliğini sarsa da, herkesin öleceğini kabullenir de insan, kendi ölümünü düşünemez, düşünürse de inanmak istemez.
Ben düşündüm.
Bir gece yarısı kalbimin orta yerine ansızın saplanan kör bir acıyla yere yığıldığımda gözlerimin üzerinde biriken iri yaş taneleri ıslattı tüm bedenimi. Titredim. Hissetmiştim.
Derler ki bazı insanlar yaşamın bambaşka sırlarına hakim olur da ölümün bile kokusunu hisseder. Mistik güçler ya da falcılık değil, duyu dışı algılamaydı yaşadıkları. Bazı insanlar, ben gibi, sezerlerdi bir yabancının onu takip ettiğini, bakmadığı yönden birinin onu sinsice izlediğini; yaklaşan fırtınanın boğazını sıkı sıkı sararak nefes almasını engellediğini.
Korku ile sıçradığım yataktan, kabuslarımdan bir anda uyanmıştım. Tüm bedenim sırılsıklam olmuştu. Kalbim yerinden fırlayacak kadar şiddetle atıyordu. Nemli elimi göğsüme yasladım. Sakinleşmeye çalıştım. Son birkaç gündür asla yakamı bırakmayan kabuslarım etkisini artırmıştı. Bu gece en uzun süre atlatamadığım kabusum ile karşılaştığımı düşünüyordum, bir sonrakini görmeden.
Yataktan kalktım ve ahşap çerçeveli boy aynamdan sefil ve bitkin halime bakarak onaylamaz bir şekilde kafamı salladım. Üzerimdeki kısa yavruağzı saten geceliği çıkardım. Soğuk zemine çıplak ayakla basarak banyoya yürüdüm. Üşümüştüm. Suyu ayarladım ve duş kabininin içine girdim. Sıcak bir duş ile kendime gelmeye çalıştığımda duş kabininin cam korumalığına avuç içlerimi sertçe bastırmıştım. Vücudum soğumaya, ürkütücü hisler beni terk etmeye başladığında ise gevşemiştim.
Banyodan yalınayak çıktığımda üzerimi örten sabahlıkla boy aynamdan yeni görüntümü inceledim. Yüzüme zoraki bir gülümseme yerleştirmeye çalışmıştım. Dolgun, hafif aralık dudaklarım kıvrıldığında çekik gözlerim iyice kasılarak gözlerimi bir perde gibi örttü. Aynadan kendi bedenimi, kendi umarsız benliğimi süzdüm. Bitmez tükenmez kabuslarıma ev sahipliği yapan zihnim, düşüncelerimin ağıyla örülmüştü adeta. Bir bilmeceydi ömrüm, tekrar ve tekrar ediyordu.
