KAHRA

2. BÖLÜM: KARANLIĞA AÇILAN DEHLİZ

"Ey buradan içeri girenler, her türlü ümidi geride bırakın. Cehennem ümidin olmadığı yerdir. Hiçbir ümidin kalmaması, hayatta cehennemi yaşamaya denktir."
-Dante Alighieri

🦢

Cry - Cigarettes After Sex

2. KARANLIĞA AÇILAN DEHLİZ

HER GECENİN mutlaka aydınlık bir sabahı, her soğuk kış gününün cıvıl cıvıl baharı vardır. En karanlık an, şafağa en yakın zamandır.

Boğucu bir güne uyanmıştım. Gözlerimi açsam da bedenim uyansa da içim hala uyuyordu. Uyumak istiyordum. Uyumak ve tüm bu olanları unutmak istiyordum. Bu mümkün değildi. Yüzleşmek zorunda olduğum acı gerçekler vardı, asla unutulmayacaklar hanesine yazılacaklardan.

Yatakta doğruldum, gözlerimi ovuşturdum. Gece bir anda aklımdan çıksa da şu an Ömür Bey'in ölümü gözlerimin önünden gitmek bilmiyordu. Bir insan, bir annenin evladı bu kadar değersiz miydi ki bir anda ölüme bu kadar anlamsızca ulaşabiliyordu? Aklımdan atmam mümkün değildi. Yapamıyordum. Saçlarımı ovaladım. Nemden ıslak ıslak olmuşlardı. Perdeyi açmak istemedim. Loş ışık hassas gözlerime iyi geliyordu. Bugün İstanbul güneşliydi. Perdenin arkasından sızmaya çalışan ışık huzmelerini görüyordum.

Karanlıkta parıldayan o gözler geldi aklıma.
Kalbindeki karanlığı görmek için onu tanımama gerek yoktu. Onat ailesini tüm ülke yakından tanıyordu. Magazin sayfalarını süsleyen aile üyeleri, cemiyet hayatının ve yeraltı dünyasının güçlü üyeleriydi onlar. Sahibi oldukları enerji şirketleri ile varlıklarını hem Türkiye'de hem de İtalya'da sürdürüyorlardı. Servetleri ile dünyanın en zenginleri listesinde Türkiye'den tek onlar yer alıyordu. Ailenin en büyük oğlu Karhan Onat başarılı bir iş adamı olarak biliniyordu. Ancak anlamıştım ki bu yalnızca bir yanılsamaydı.

Gece adını internetin arama kısmına yazıp araştırmıştım. Basit ama etkili bir yoldu. Bazen insanların bizler hakkında söyledikleri tamamen bizi yansıtmasa da bize ayna tutar. Hakkımızda ipuçları verir. Hakkında çok fazla şey söylenmişti. Bir çok habere konu olmuştu. Ancak sanki aradığım şey daha farklıydı. Bulamamıştım. Karhan Onat modern zamanın en büyük gizemlerinden biriydi.

Şirketler harici olarak sahibi olduğu barlar dünyanın dört bir yanında şubeleri açılacak kadar rağbet görürdü. Asla gitmediğim ve tarzım olmayan yerlerdi. Sanırım bu konuda rafine zevklerim vardı.

Akşamın yorgunluğu üzerimden hala geçmemişken günü yoğun bir baş ağrısıyla açmıştım. Geceden beri bitmek bilmemişti. Gözlerim yerinden çıkacak gibi bir sızı vardı. Aklımdaki görüntüleri yeniden zihnimden geçirmeye başladığımda midemin bulandığını hissettim.

Teklifi kabul ettiğimi söylemek için konuşmamız geldi aklıma. Ona kabul ettiğimi söylediğimde hiçbir cevap vermemişti.  Sadece dinlemişti beni. Sonrasında bana kısa bir bakış attıktan sonra evden ayrılmıştı. Anlaşmanın şartları neydi, ne yapmam gerekiyordu hiçbir fikrim yoktu. Bir bilinmezliğe doğru adım attığımı biliyordum, ama ondan asla korkmuyordum. Ondan nefret ediyordum, güçlü bir nefret.

Dün yaşadıklarımızdan sonra onun gibi bir adamla asla görüşmemem ve hatta onun şu an evinde rahat yatağında uyumaması gerekiyordu. Bu mümkün müydü? Adaletin olmadığı bir dünyada bu gerçekten mümkün olamazdı. Güçlü insanlar asla düşmezler, onların yerine yerin yedi kat altına girebilecek mutlaka yüzlerce adamları vardır. Bu ölümün ardından da birisi çıkıp onun yerine çoktan teslim olmuş olmalıydı. Ya da Ömür Bey'in ailesine bir miktar para verilip olayın üstü kapatılmaya çalışıyor olabilirdi. Bu mide bulandırıcı olsa da gerçekler buydu.