O, cehenneme giden yolda yürüyen bir yabancı.
Harlı alevlerle kuşatılmış, hoyrat, kaba, duygusuz ve yalancı. Ne bir kasırga yıkabilir onu, ne de küçük bir kıyamet, Onu alt edebilecek belki de sadece tek bir nefes.
Tüm hayatı birkaç sayfalık henüz...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
18. GEÇMİŞİN GÖLGESİ İLE YÜZLEŞME
Güneşin sonbahar yapraklarına vuran hafif esintisiyle, yavaşça kaybolan bir zamanın içinde buldum kendimi. Gözlerimi kısarak, anılarıma daldım; çocukluğumun sıcak ve masalsı günlerine geri dönmüştüm.
Toprak kokan bahçemizde koştururdum o zamanlar, hayal gücümün peşinden. Uçsuz bucaksız bahçede, ağaçların ardına saklanır, yerdeki böcekleri avlardım. Onları küçük bir camdan kutuya koyar, ne yapacaklarını izlerdim. Nefes alan bir canlı olduklarını unuturdum, deney hayvanıydı sanki onlar benim için. Önce hızlıca hareket edip sağa sola kaçarlar. Zamanla hareketleri yavaşlar ve sakinlerler. İşte tam o an, alışma evresine girdikleri dönemdir, anlarlar ki buradan kurtuluş yok. Çabalamayı bıraktıklarında sakince izlerler etrafı. Ancak bir yol bulamadıklarında da beklerler, nihai ölümün ne zaman geleceğini.
Büyüdük.
Bahçemizi zamanla kullanmamaya başladık, sadece anlık bir seyir zevkiydi bizim için. Büyüdükçe hayatın gerçekleriyle yüzleşmek zorunda kalmıştık çünkü. Zamanın hızlı akışı içinde, hayallere ayıracak vakit kalmadığını fark ettik.
Aklımız karışık, hayallerimiz darmadağın, zihnimiz bir çuval dolusu saman yığını.
Sorumlulukların, beklentilerin ve yaşamın acımasız döngüsünün içinde kendimizi unuttuğumuzda, hayallerimiz adeta küçük bir pencere gibi kaldı geride, hayatın rutin işleri arasında arada bir göz kırpar oldu bize.
Bir zamanlar hayallerimiz vardı, şimdiyse günlük telaşlarımızın içinde sıkışıp kalmıştık. Ruhumuzda yankılanan o masalsı dünyalar, gerçek hayatın gri gölgesinde solmuştu. Ne kadar özlemle bakarsak bakalım, o günler bir daha geri gelmeyecekti.
Benim için geri gelmişti. Zaman geriye doğru akmıştı adeta.
Yetişkin ruhumla, küçük bedenimin yanı başında iken buldum kendimi. Gözlerimi açtığımda yatağımdaydım. Kuş gibi hafif hissediyordum. Hava ılıktı, pencere hafif aralıktı. Aşağıdan gelen gürültülü sesleri duyuyordum. Azize Hanım bahçede bahçıvanla sohbet ediyordu, aynı eski günlerdeki gibi.
