O, cehenneme giden yolda yürüyen bir yabancı.
Harlı alevlerle kuşatılmış, hoyrat, kaba, duygusuz ve yalancı. Ne bir kasırga yıkabilir onu, ne de küçük bir kıyamet, Onu alt edebilecek belki de sadece tek bir nefes.
Tüm hayatı birkaç sayfalık henüz...
Yeni bölüm geldi!...Lütfen oy vermeyi ve yorumlamayı unutmayın.
Keyifli okumalar (ノ^_^)ノ
Zaten görülen ve görülmeyen bütün düşler, bu karanlığın ta kendisi değil miydi? İhsan Oktay Anar
🦢
♫ All My Friends- Molly Hammar
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
31. DAMA TAHTASI
Aralık'ın son günleri. Boğazın serin sularını saran kar örtüsüyle birlikte şehir masalsı bir atmosfere bürünmüştü. Sanki şehir, karın beyaz örtüsü altında uykuya yatmış gibi sessizdi. Aracın ağır ilerleyişi ve yoğun trafik bile bu sessizliği bölemiyordu.
Yaklaşan bir fırtınayı hisseden kuşlar misali dağılan kalabalıkları düşündüm. Ve yabancı bir aracın içindeki iki yolcuyla nereye gittiğimi bilmeden ilerleyişimi. Dikiz aynasından göz göze geldiğim Bora bana samimi olduğunu düşündüğü bir gülümseme sunarken dudaklarım kımıldayamamıştı. Korkuyor muydum, asla. Sadece ne yapacağımı bilmeden bir oyunu başlatmış pozisyonundaydım ve her şey planlı da olsa burada olacaklar plansız ilerleyecekti.
Eski model bir Mercedesin ağır ilerleyişi ile tabelasından gördüğüm kadarıyla eski bir yerleşim yerine, bir köye gelmiştik. Halbuki Bora ile telefonda konuştuğumda onunla merkezde buluşmamı teklif etmiş ve sonra da araçlarına binerek oradan ayrılmıştık. İçeri dahi girmemiştik. Onlar emniyet mensubuydu, onlara güveniyordum. Ancak neden korkuyordum? Neden aklımın bir köşesinde ihtimal dahilinde olan karanlık düşünceler vardı? Ve neden şu an pişman olmuştum?
Belki de planı yapan kişinin Karhan olması ve beni tehlikeye atmamak için bana planın bir kısmını anlatmasından dolayı olabilirdi. Bilinmezlik tedirginlik yaratıyordu.
Araç eski bir fabrikanın önünde durduğunda Bora ve aracı kullanan polis memuru aralarında fısıltıyla konuştu ve Bora bana doğru döndü. Merakla kulak kabartsam da aralarında geçen konuşmayı tam olarak duyamamıştım.
"Bir süre burada olacağız. Görüşmeyi içerde yapacağız. Umarım sizin için de uygundur."
"Başka seçeneğim yok sanırım," dedim gülümsemeye çalışarak ve araçtan indim. Kar yağışı artmaya başlamıştı ve derin bir soğuk yakamdan içeri girmeye çalışıyordu. Üzerimdeki kabana iyice sarılarak fabrikanın geniş kapısından içeri süzüldüm.
