O, cehenneme giden yolda yürüyen bir yabancı.
Harlı alevlerle kuşatılmış, hoyrat, kaba, duygusuz ve yalancı. Ne bir kasırga yıkabilir onu, ne de küçük bir kıyamet, Onu alt edebilecek belki de sadece tek bir nefes.
Tüm hayatı birkaç sayfalık henüz...
Keyifle okuyun. Bol bol yorum alırsak, çoook çok mutlu olurum. Sosyal medya hesaplarım instagram ve x hesabımdan perahillekullanıcı ismimle benitakip ederseniz bölüm öncesi alıntıları paylaşıyor olacağım.
(ノ^_^)ノ
"Emin olma duygusunu çok özledim. Nereye elimi atsam hep şüphe.." José Mauro de Vasconcelos
🦢
♫ On & Off- Ghostly Kisses
27. ŞÜPHE TOHUMLARI
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yaşam her ne kadar acımasız olsa da, benzer duyguları paylaşabilen iki yaralı ruh, birlikte huzur bulur.
Sis bulutları ile kaplı düşünceler etrafını sardığında, yapayalnızdır insan. Gün gelir, kendini açıklamaya dahi takati kalmaz. Anlaşılacağını düşünmez. Bu nedendir ki en büyük fırtınalar, en sessiz insanın içinde kopar. Yaşam, boğucu kalabalıkların içinde hızla tükenirken, yalnızlığın huzur veren esintisinde can bulur insan.
Hayattan çok şey bekledik. Halbuki mutlu olmak için ihtiyacımız yalnızca, bir parça huzurdu. Onu da elimizden aldılar. Huzuru bozmak için nifak tohumları ekledikleri her an, birer birer öldürdüler ruhumuzu. Bir mezarlık ne kadar sakinse öyle sakindik biz de. Ruhsuz, tükenmiş ve duygusuz.
Gözlerimi huzurla açtığımda, Karhan'ın koluna dayalı başımı hafifçe kaldırmadan yatağın sol yanına döndüm. Üzerimde Karhan'ın tişörtü, hafifçe sıyrılmış bir haldeydi. Bacağım, bacağı arasında, ellerim ise göğsünde dinleniyordu. Onun huzurlu uyku haline şahit olmak beni de huzura kavuşturuyordu.Usulca uyuyordu, sanki hiçbir endişe ya da sıkıntı yokmuş gibi. Düzenli bir şekilde inip kalkan göğsünden, derin bir uykuda olduğunu anlamıştım. Üzerimizdeki beyaz nevresim açılmıştı, ancak kalkıp onu düzeltmedim. Bu manzarayı bölmek istemiyordum. Yüzümde oluşan gülümsemeyi gizlemeye çalıştım, utançla karışık bir mutluluk hissediyordum. Ancak içim, uzun zamandır hissetmediğim bir huzurla doluydu.
Gözlerimi hafifçe gezdirdim, odanın loş ışığında Karhan'ın yüzünü inceledim. Kaşları hafifçe çatık, dudakları yumuşakça aralanmıştı. Nefes alışverişini izledim, ritmik ve dingindi. Saçları dağınık bir şekilde yüzünün etrafına yayılmıştı, ama yine de ona aşina bir hava katıyordu. Onunla birlikte olmanın verdiği huzurun tadını çıkardım, içimdeki sakinlik hissiyle dolup taşıyordum.
