BERDEL

10. B Ö L Ü M

Oy verip yorum yapmayı unutmayın.

Multimedya= Ceren Alateş

Ne?
Ne dedi bu?
Çocuk mu?
Çocuk mu vereyim?
Ben mi?

Bars eliyle yüzünü kapatıp nefes verdi. Daha sonra tekrar bana bakıp

"Bak-"

"Saçmalama.." diye fısıldadım. Birden ağzımdan çıkmıştı.

Asla bunu düşünmedim. Kaldı ki ben anne olmaktan ne anlarım. Hadi o da geçti ben annemin yanına gideceğim daha.

"Sus beni dinle. Sana dünyaları veririm Verda. Sana yeni bir hayat veririm. Baştan yaratırım bu konaktan gideriz.." Dedi.

İlk defa Bars'ı böyle gördüm. Resmen çocuk için beni ikna etmeye çalışıyordu.

Yutkundum.

"Benim her şeyim işim. Kaybedemem. Çocuksa çocuk-"

"İyileşmek? Sen hasta mısın ne iyileşmesi?" Dedim.

Sustu. Bana doğru bir adım attı istemeden geriye adım attım. İçimde huysuzca korku vardı. Ya ben istememe rağmen bir şeyler yaparsa?

"Hastalık falan yok! Dediklerimi düşün. Bazı şeyler için anlaşabiliriz. Bir çocuğa ihtiyacım var."

Çocuğu iş ortağı gibi istiyordu. Bi babalık bi aile olamayacaksak neden çocuğu istiyeyim ki?

Avuçlarım terlemeye başlamıştı. Korkuyla Bars'a bakıyordum.

"B-ben sofrayı toplamaya gideyim." Deyip hızla odadan çıktım. Merdivenlerin başında duraksadım.

Az önce neler olduğunu sindirmeye çalıştım. Nazlı'ya hastalığı sormam lazım. Hemen aşağı indim kimseyi göremeyince mutfağa gittim. Mutfakta Nazlı ve Simay oturuyordu. Beni görünce

"Bars nasıl?" Dedi Nazlı. Hemen sandalyeye oturup

"Bars hasta mı?" Dedim. Nazlı'yla Simay birbirlerine baktılar

"Sürekli bir şeyler çıkıyor. Kimin ne olduğunu anlayamıyorum." Dedim. Nazlı derin nefes alarak masaya eğildi.

"Bars biraz sinirlidir. Yani buydu hastalığı. O zamanlar daha Simay bile yoktu daha gençti. Annesine sinirlendi masada aynı böyle. Elindeki bardağı sıkı sıkı tutuyordu masaya bi vurdu. Bardakta eli de paramparça oldu. Çok sinirlenir sonra mutlaka ya kendine ya başkasına zarar verir. Ama için rahat olsun şükür toparlandı. Bakma sen Ömer ağanın iyileşmedi demesine."

Çok güzel bir ruh hastasıyla evliyim. Harika! Bir de benden çocuk istiyor psikopat.

Hiçbir şey demedim. Elimi alnıma koydum.

"Siz. Bars abiyle şey oldunuz mu?" Dedi utana sıkıla Simay. Kaşlarım havalandı.

"Ney olduk mu?"

"Birlikte işte."

"Tövbe tövbe. O ne demek Simay."

"Deme öyle Verda. Bak sizin gerdek jandarmada geçti. Bu ailede kafan rahat olmak istiyorsa çocuk doğurucaksın. Demedi deme."

Nazlı'ya da Simay'a da korkuyla bakıyordum. Bunlar da delirdi belli.

"Bizim evliliğimiz o bu ölmesin diye yapılan bir evlilik. Çocuk moçuk yok." Dedim.