BERDEL

23. B Ö L Ü M

Aslında birkaç gün önce bugünü çok farklı hayal etmiştim. Annemin yanında kafam rahatlamış insanlardan uzaklaşmış sadece karar vermek için bazen düşünmem gerekecekti.

Ama ben bütün gece bebeği bile bırakıp ne yapmam gerektiğini düşündüm. Aklıma her defasında abimin ölümü geliyordu. O rüyadayken dedikleri...

Hala hava aydınlanmamıştı. Ama hem midemdeki hem de kafamdaki bulantı bana hiç rahat vermedi. Huysuzlukla ayaklanıp odada volta attım. Daha çok küçük ama nasıl bu kadar büyük rahatsızlık verebiliyor.

Odadan sıkılıp balkona geçtim. Hava soğuktu ama Mert balkonda uyuyordu. Yorganın üstündeki battaniyeyi getirip üstüne sermek istedim. Battaniye elimde duraksadım.

Hayatımda hiç sevgilim hoşlandığım biri olmamıştı. Sadece kocam vardı ki onuda gece tanımıştım. Ve bütün erkekleri Bars gibi düşünüyordum. Ama Mert bana bağırdığı için kusura bakma demişti.

Şimdi buna bi anlam mı yüklemeliyim yoksa her şeye anlam yüklemeyi bırakmalı mıyım?

Omuzum düşük halde odaya geri döndüm. Yatağa sırt üstü uzanıp tavana baktım. Benim derdim ne?! Ne burada kalmak istiyorum ne de bir yere gitmek istiyorum. Ne yapmaya çalışıyorsun Verda!

Kendi hayatını istiyorsun..

Kaşlarım çatıldı yataktan doğrulup zihnimde kendimi buldum. Bir erkekten kaçıp başka bir erkeğe mı sığınacağım yani? Aptallık.

Saat kaç bilmiyorum ama hızla balkona uyuyan Mert'e koştum. Omuzlarından dürtüp uyandırdım. Yeşil gözleri şaşkınlıkla bana bakıyordu. Karşında kollarımı göğsüme bağlayıp

"Benden ne istiyorsun?" Dedim. Mert derin nefes alıp boynunu esnetti. Ayağa kalkıp tam karşıma geçti.

"Açıklamıştım."

"Her şeye sahipsin benden göreceğin bir şey de yok! Tam olarak benden ne istiyorsun?" Dedim. Geveleyerek

"Verda. Ben seni Bars'a yardım ederken görmek istemiyorum." Dedi hızlıca.

"Peki. Sana mı sığınacağım yani ya da hep burada mı yaşayacağız?"

"Benim himayem de olman daha iyi olur. Sana anlattığımı düşünüyorum."

"Mert." Deyip bir adım öne attım.

"Teşekkür ederim. Bana bazı gerçekleri gösterdin. Sayende daha bilinçliyim ama üzgünüm. Benden bir şey bekleme."

Her kelimem de gözlerinde acı görüyordum. Asıl heyecanlanıp saçmalayacak olan benken Mert'in göğüs kafesi hızla inip kalkıyordu.

Belki de ona yardımcı olmalıyım hamile olduğumu söylemeliyim. Derin nefes alarak Mert'e baktım.

"Bak Mert ben-"

Sağır edici patlama sesleriyle irkildim. Ne olduğunu anlamadan Mert silahını alıp belli belirsiz bir yere doğrulttu. Önümde durarak siper olurken

"Hadi şu odaya geç." Deyip boşta kalan eliyle sürükledi.

Korkudan aklımı yitirecektim. Yine bir silah yine o silahın sağır edici sesi. Mert beni odaya itip üstüme kapıyı kilitledi. Korkum aklıma gelenle durdu. Ya Bars geldiyse? Yutkundum.

Yalan söylerim. Kurtulmak için ben kaçmadım bu adam beni rehin aldı derim. Yeter ki canımı yakmasın. Titrerken silah sesi susmuştu. Çok yakından Mert'in sesini duyuyorum. Sanırım biriyle diğer odada konuşuyordu. Hemen kulağımı kapıya dayadım.