BERDEL

31. B Ö L Ü M

Babamın gözde arsasını ona geri iade etmiştim. Tekerlekli sandalyede yaşlı bakım evindeydi. Ben küçükken adımıyla yer titrerdi. Şimdi adım atamaz haldeydi. Bu dünya ne garip bir yer.

Valizlerimi kapının önüne koyup son kez eve baktım. Burayı alan kişi evi yıktırıp dükkan yaptıracakmış. İster istemez duygulanmıştım.

"Verda bagaj doldu." Diye bağıran Bars'la dolan gözlerimi silip kapıya çıktım.

"Şu valize hiç yer kalmadı mı?" Dedim.

Bars eşyalarla uğraşırken yoldan geçen birkaç mahalleli benle Bars'ı görünce hemen birbirilerini dürtüyor dedikoduya başlıyorlardı. Bunca yaşanılan şeyden sonra arsız olmayı öğrenebildim.

Evden çıkmadan önce son kez baktım. İçimde bi burukluk bekledim ama hissiz kaldım. Bütün anılar gözümün önünden geçmesine rağmen bir şey hissedemeden araca bindim.

Uzun süredir bu kadar heyecanlı olmamıştım. Evet geri dönüyorum. Bars'la birlikte ve canımın çıktığı o konağa. Başka bir yıldaydık artık bu yıla yakışır bir Verda olmalıyım artık.

Araba durdu. Yine o işlemeli kapıya baktım. Saati ve haftasonunu düşünürsem avluda ailecek kahve içiyorlar. Bars valizi alıp bana baktı.

"Emin misin Verda? Canımız sıkılmasın istersen gel yeni eve gidelim." Dedi. Gülümsedim.

"Artık bu konakta tek değilim. Sen varsın." Dedim.

Bu cilveli sesim aslında Bars'a tamamen hatırlatmaydı. Hayatına geri dönmemi o istedi. Bars elimi tutup kapıyı çaldı. İçeriden kahkaha sesleri geliyor anlaşılan keyifleri gayet yerinde.Kalbim ağzımda atıyordu sanki. Sonunda kapıyı Iraz açtı. Tam istediğim gibi.

Beni gören Iraz'ın gülümsemesi her saniye de soldu. Benim bu kadar canım yanmışken bu avluda nasıl böyle gülerek oturabilirler! Kinim beynimi ele geçirdiğini hissettim. Iraz ellerimize bakarak Bars'ı kendine çekti.

"N-ne oluyor? Annem bu ne, ne demek bu??!" Kekeleyerek oğlunu kendine çekiyordu. Bars Iraz'ı omuzlarından tuttu.

"Dur anne." Deyip kapıdan biraz kenara itip girmemizi sağladı.

Ömer ağa, Dare nene, Beran abi ve Nazlı. Hepsinin gözlerinin içine baktım. Avlunun diğer ucunda bacaklarını karnına çekmiş kollarını vücuduna dolamış Vildan vardı. Bunca zaman geçmişti ama hala delirmiş gibi duruyordu. Benim alakam Vildan'a çevrilmişken Ömer ağa bir hışımla ayağa kalktı.

"Bu ne demek!" Diye gürledi.

"Utanmaz seni! Babanın bunca lafından sonra nasıl adım attın buraya sen?" Diyerek söylene söylene geldi Dare nene.

"Sorun yok. Eskideydi geçti gitti. Biz Verda'yla boşanmayacağız." Dedi Bars. Iraz başını sağa sola sallayıp

"Hayır. Hayır oğlum hayır!" Diyerek iki eliyle de başına vurmaya başladı.

Bu ailede böyle sarsıcı etki bıraktığım için gururlanmadan edemedim. Yine de gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Nazlı Iraz'ı durdurmaya çalışırken Dare nene bastonunu yere vurarak

"Olmaz! Edepsizlik arsızlık bu!" Dedi. O sırada kapıda sesleri duyup gelen Heja'yı gördüm.

"Edebi arsızı sizden mi görecektik?" Dedim. Herkes birkaç saniye Heja'yla bana baktıktan sonra Ömer ağa üstüme gelerek

"Bak dil uzatıyor! Elimde kalacak!" Diyordu. Bars önümde siper olurken iyiden iyiye sabrımın dolduğunu hissettim.

"Orada burada sürttü de şimdi mi geliyor! Niye kaçtı bu kız? Kime kaçtı?" Dedi Iraz.