BERDEL

15. B Ö L Ü M

Sabahın beşinde çalan kapıyı sinirle açtım.

"Ne var?"

"Hadi kalk kahvaltı hazırlanacak." Dedi Vildan.

"30 tane adamsınız hazırlayın işte. Ben uyuyacağım!" Deyip kapıyı suratına kapattım.

Sabahlığımı çıkartıp yatağa girecekken koltukta uyuyan Bars'a baktım. Ona baktıkça içimde acıyan bu şeyden nefret ediyorum. O evde kalmalıydık. Bu konağa hiç gelmemeliydik.

Yatağa uzandığımda nedenini bilmediğim şekilde ağlamaya başladım. Günün doğuşuna kadar ıslak gözlerimle izledim. Sonunda Bars'ın alarmıyla gözlerimi yumdum.

Bars'ın hazırlandığını anlayabildim. Israrla gözlerimi açmadım. Onu görmek istemiyorum çünkü asıl öfkem ona kapılmış olmam. Oysa evlendiğimizde sevgilisi vardı bu adamın. Aptal Verda nasıl kandın iki söze bi dokunuşa.

"Uyumadığının farkındayım." Dedi Bars. Duymamazlıktan geldim. Yorganı üstümden çekti.

"Hadi kahvaltıya bu sefer de saçma sapan bir şey yapma diye seni bekleyeceğim. Hadi."

Sinirle kalkıp üstümü giyindim. Saçlarımı toplarken

"Bugün babamın yanına gideceğim." Dedim.

"Hep sorun çıkartıyor gitme."

"İzin almadım. Haber verdim." Deyip ona döndüm.

"Böyle mi çıkartacaksın Baran'ın ölümünü. Tersleyerek sorun çıkartarak. Sen böyle biri miydin bu konağa geldiğinde?" Dedi.

"Ben bu konağa geldiğimde bi abim vardı annem vardı. Bu konak benim aile mezarlığıma döndü sen bunu görmüyor musun?" Dedim ağlamaklı sesle. Bars'ın diyecek bir şeyi yoktu. Bunu

"Kahvaltı için bizi bekliyorlar." Diyerek belli etmişti.

Masada ki kimsenin sesi çıkmıyordu. Kimse bana bakmıyordu. İlk başlarda ne kadar belli etmesem de bu zoruma giderdi. Beni umursamamaları ciddiye almamaları. Ama şimdi huzur veriyor.

"Akşama doğru Verda'yı babasına götüreceğim." Dedi Bars. Ömer ağa sadece başını aşağı yukarı sallarken kimse bir şey demedi.

Gözüme Heja battı. Hissetmiş gibi bana baktı. Heja mahçup bakarken ben zihnimde onu öldürdüğümü hayal ediyordum.

Herkes işinin başına dönmüştü. Bu sefer mutfak bendeydi. Bulaşıkları makineye dizerken bi anlığına Heja geldi. Elinde birkaç bulaşığı tezgaha bıraktı. Hiç yokmuş gibi davranırken Heja

"Verda. Konuşalım mı?" Dedi. Duymamazlıktan geldim.

"Yemin ederim hiçbiri doğru değildi. Ben sevdim de Baran'la kaçtım. Baran beni yanlış anladı." Dedi. Baran'ın ismini duymamla sert bir şekilde bardağı tezgaha fırlattım. Kırılan bardağın tiz sesiyle Heja'ya döndüm. Ürkerek bakıyordu bana.

"Hiç ölmeden önce yapılacaklar listen var mıydı?" Dedim.

"Anlamadım?"

"Eğer öyle hayallerin varsa kısa zamanda gerçekleştir. Uzun ömürünün olmayacağına yemin edebilirim." Dedim.

Ürkerek bana bakıyordu aklınca beni de kandıracak! Başını öne eğio mutfaktab çıktı.

Diğer işlerimi de bitirdikten sonra mutfaktan çıkarken Simay'la Vildan'ın konuştuklarını duydum.