"អ្នកកំលោះ ប្រពន្ធក្មួយទៅណាហើយ បានជាមិនទាន់ឃើញចេញមកទៀត" ដោយរៀងចម្លែកចិត្តខ្លាំងពេក មិនឃើញរាងតូចចេញមកខាងក្រៅលោកអ៊ំមេភូមិងាកទៅសួរជុងហ្គុក។
"គឺ ថេយ៍នាងមិនសូវស្រួលខ្លួនទើប មិនបានចេញមកណាអ៊ំ "
"តើនាងមានកើតអ្វីធ្ងន់ធ្ងរដែលទេ? តែម្សិលមិញនៅឃើញថាល្អជាទេតើ" អ៊ំឮបែបនេះគាត់ក៏សួរបញ្ជាក់ដោយក្តីបារម្ភ។
"គឺថាយប់មិញនាងគេងធ្លាក់ពីលើគ្រែទើប ឈឺចង្កេះណាអ៊ំ"
"បែបនឹងទេឬ? "
"បាទ! នោះនាងចេញមកដល់ល្មម" ជុងហ្គុកនិយាយលែងជាមួយពួកគាត់សុខៗក៏ឃើញថេយ៉ុងដើរចេញមកទាំងដំណើរពិបាកមើល តែនាងក៏ព្យាយាមធ្វើធម្មតាកុំឲ្យមានការសង្ស័យ។
" តើអ្នកទាំងអស់គ្នាកំពុងតែនិយាយគ្នាអំពីអ្វីទៅ?"ជុងហ្គុកក៏ទៅជួយទប់រាងតូចដើម្បីឲ្យនាងដើរឲ្យស្រួលបន្តិចព្រោះនាយដឹងថាយប់មិញនាយលែងរៀងធ្ងន់ដៃបន្តិចហើយ។
"គឺគ្មានអីនោះទេណាក្មួយ ចោះចង្កេះរបស់ក្មួយយ៉ាងមិចទៅហើយ ហើយគេងយ៉ាងមិចបានជាឲ្យធ្លាក់ពីលើគ្រែបែបនេះហាស់" អ៊ំចាន់
"អ៊ំដឹងមកពីណាថាខ្ញុំធ្លាក់ពីលើគ្រែនោះ?"
"គឺក្មួយជុងប្តីរបស់ក្មួយនឹងហើយជាអ្នកប្រាប់" ឮអ៊ំចាន់និយាយបែបនេះថេយ៉ុងក៏ងាកទៅសម្លក់ជុងហ្គុកដោយក្រខ្សែភ្នែកពិឃាតតែម្តង។ គេឈឺដោយសារនាយសោះមកប្រាប់មនុស្សក្នុងផ្ទះថាគេធ្លាក់ពីលើគ្រែគួរឲ្យខឹងពិតមែន។
"បងថេយ៍ធ្លាក់ពីលើគ្រែពិតមែនហេ៎? តែយប់មិញខ្ញុំឮបងស្រែកយំ ខ្ញុំស្មានតែបងជុងវៃបងតើ" ដូប៉ាវដែលកំពុងតែអង្គុយញាំុនំក៏និយាយឡើងដែលធ្វើឲ្យមនុស្សចាស់ទាំងអស់សម្លឹងមើលមុខគ្នា ។ ពិសេសថេយ៉ុងគ្រាន់តែឮបែបនេះភ្លាមនាងអៀនមុខឡើងក្រហមទៅហើយ។ នេះយប់មិញនាងថ្ងូរឮដល់ថ្នាក់នឹងផងឬ?ព្រះអើយខ្មាស់គេណាស់។
"មានណាដូប៉ាវគឺបងថេយ៍របស់ឯងគេងធ្លាក់ពីលើគ្រែពិតមែន" ជុងហ្គុកនិយាយឡើងហើយថេយ៉ុងក៏ងក់ក្បាលស្របតាមនាយ។
YOU ARE READING
រឿង Model កំពូលស្នេហ៍(ចប់)
AdventureJk:តើប៉ារបស់ពួកក្មួយឈ្មោះអ្វីដែរក្មេងតូច? J'h:ពួកខ្ញុំគ្មានប៉ានោះទេព្រោះប៉ារបស់ពួកយើងឃើញស្រីក្រៅល្អជាងប្រពន្ធកូនរបស់គេ T'E: បងប្រុសមិចក៏បងនិយាយបែបនេះ?
