စစ်သူကြီးကတော်ဖြစ်လာခြင်း
Part 13
-------------
နဖူးကအနာကိုအကြောင်းပြလို့ရှောင်ကျန့်ကအိမ်မှာ ဗိုလ်လုပ်သည် ဟိုဟာ၀ယ်ခိုင်း ဒီဟာ၀ယ်ခိုင်းနဲ့ အနာကပျောက်တာဖြင့် ၁ပတ်ရှိနေလေပြီ ။
"နဖူးကအနာ သက်သာပြီလား"
"ဟင့်အင်း...နည်းနည်းနာနေသေးတယ်"
"မနေ့ကအဲ့စကားအတိုင်းပဲနော်"
"မနေ့က များများနာတာလေ ဒီနေ့ကတော့ နည်းနည်းနာတာပေါ့"
"...."
"ပြောရင်းနဲ့တောင်မှ နာလာပြီထင်တယ် ခေါင်းတွေလဲ
နည်းနည်းမူးလာတယ် ခဏလောက်အနားယူဦးမှပဲ"
"...."
အိမ်တော်မှာလဲ ဘာမှမလုပ်ရ ဘယ်လိုအနားယူဦးမှာလဲ
တော့မသိပေမဲ့လည်း စစ်သူကြီး၀မ်ကတော့လွှတ်ထားပေးလိုက်တယ် ။
"ဒီနေ့ ဘယ်သွားစရာရှိသေးလဲ"
ရှောင်ကျန့်ကနေ့တိုင်းအဲ့တာကိုမေးတယ် သူဖြစ်ပြီးနောက်နေ့မှာ တောထဲမှာ သွားလေ့ကျင့်ရတာကို သူကအနောက်ကနေ
အစေခံတွေကိုခေါ်ပြီးလိုက်လာတယ် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရွက်ဖျင်တဲအသေးလေးထိုးလို့ ထိုင်ကြည့်နေတာ ပြန်တော့လည်းသူ့ကိုချီရသေးတယ်။
"အိမ်ရှေ့စံ နန်းတော်ကိုမပြန်မှီ ညဘက်ပွဲတော်ကိုလိုက်ပို့ပေးဖို့စဉ်းစားထားတယ်"
"တကယ်!... "
"အင်း....မင်းမလိုက်ရဘူး"
"ဘာလို့လဲ"
"အိမ်တော်ထိန်းကြီးပါ ပါမှာမို့လို့ မင်းအိမ်စောင့်နေရမယ်"
"ကျန့်ကျန့်က ဘာဖြစ်လို့အိမ်စောင့်ရမှာလဲ"
"မင်းပြောတော့ မသက်သာသေးဘူးဆို အဲ့တော့ မလိုက်ရဘူး"
"...."
ရှောင်ကျန့်ကမျက်လုံးလေးဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့နဲ့စဉ်းစားလိုက်သည်
မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်နဲ့မော့ကြည့်ကာ အကျီစကိုလာဆွဲသည်။
"ဟို...အခုသက်သာနေပြီနော်..."
"...."
"လောင်ကုန်းကို မချီခိုင်းတော့ဘူးလေနော်..."
