Will Two Hearts, Beat For One Reason?

Chapter 7

Kenneth's POV

Kapag pasukan na ay gumigising talaga ako ng maaga tapos pupunta ng veranda at lalanghapin ang simoy at malamig na hangin, gawain ko na talaga to kapag umaaga. Naalala ko noon na lalabas din si Kyra sa may veranda nila.

Located lang sa kabilang side ng street ang bahay nila Kyra.

Tapos magkakaway kami sa isa't isa at mag-uusap sa telepono. I miss how we were back then. Come to think of it kamusta na kaya siya. Did she change a lot? Kahit na masakit sa kalooban ko ang pag-alis niya ay it wont change the fact na bestfriend ko siya at mahal ko siya. I know, I moved on from her, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kapag nagkita kami ulit. Ang dami kong pinagsisihan simula nang umalis siya.

~Flashback~

Graduation day yun at Fourth Year highschool kami noon. Masaya kaming apat nagpipicture pagkatapos ng ceremony. Nagplano kami na magpareserved sa isang restaurant, just the four of us, si Audrey, Zack, Kyra at ako. The four of us have been friends for years simula pagkabata hanggang sa lumaki na kami. Masaya lang kaming kumakain at nagkwekwentuhan.

"So Couzie anong course ang kukunin mo?" tanong ni Kyra kay Audrey.

"Mag cicivil engineer kaming dalawa ni Drey." sagot ni Zack, kahit kailan ganyan talaga si Zack sasagot kahit hindi siya ang tintanong.

"Ikaw Ken, anong course ang kukunin mo?" tanong niya sa'kin.

"For sure babagsak ako sa Business o Management, yun yung gusto ni Papa eh, para na rin ako ang mamamahala sa business namin sa future."sagot ko sa kanya.

"Talaga, kasi dun rin ang bagsak ko eh. Nice to meet you future business partner." at nagsalute siya sa'kin.

"Kaso pano yan K, diba sa London ka mag-aaral." pagkasabi nun ni Zack ay tumahimik ang atmosphere namin.
Bigla namang siniko ni Audrey si Zack.

"Kyra totoo ba yun?" tanong ko sa kanya at tumango lang siya. I can see na malungkot ang expression niya. Tumayo ako at lumabas ng restaurant. Papara na sana ako ng taxi kaso may humawak sa braso, ko si Kyra.

"Ken, please hear me out." paki-usap niya.

"What do you want me to hear, na aalis ka at iiwan mo ako, kami. At bakit ako lang ang hindi nakakaalam na aalis ka, ha?!"

"Kasi mahirap, ang hirap sabihin, especially sa'yo. 'Cause you're the closest person to me, you're one of my bestfriends at ang hirap sabihin...
na I'll be leaving you guys here." tears suddenly came running down from her eyes. My anger fade as I see her crying. I cant stand seeing her crying, kaya tuluyan na akong sumakay sa napara kong taxi.

I thought that this will be happiest graduation we ever celebrated pero hindi ako makapaniwala na ang taong sobrang close sa'kin, tinuring kong kapatid at ang babaeng minahal ko ay iiwan ako. I thought tonight will be special, I should be giving her this infinity necklace with the initial K in the middle that means K for internity. K stands for either Kenneth or Kyra and both, & tonight I should be confessing what I felt for her eversince but I didnt expect this to happen.

Nang makaabot ako sa bahay ay dumiretso na ako sa kwarto at humiga na sa kama. Pagulong-gulong na ako sa kama pero hindi pa rin ako dinadapuan ng antok. I cant stop thinking about her.

Lumipas ang isang araw at nagmumokmok lang ako sa kwarto ko. Wala akong ganang bumaba at kumain. Humiga ako ulit nang may marinig akong katok sa pinto at bumukas ito.

"Anak, nasa baba si K, gusto ka daw niyang makausap." sabi ni Mama

"Ma, gusto ko po munang mapag-isa."
sagot ko kay Mama, at sumirado na ang pinto.

Hapon na at nakaramdam ako ng gutom kaya bumaba muna ako. Pagkababa ko ay nakita ko sina Audrey at Zack sa may sofa. Agad naman nila akong nilapitan.

"Kenneth, uhm....bukas na pala ang flight ni K, kung gusto mo sumama kana sa'min sa paghatid sa kanya." aya ni Audrey.

"Pre, para na rin masabi mo ang laman niyan." sabay nguso sa may dibdib ko. Nagtataka ako kung anong tinutukoy niya."Sos, kunwari pa, alam na naming may nararamdaman ka para sa kanya. Kaya kung ako sa'yo ay sasabihin ko na sa kanya ang nararamdaman ko para mawala na yang bigat na dinadala ng puso mo at lalo't na hindi pa huli ang lahat." dagdag pa ni Zack.

"I'm not sure kung kaya kong makitang umalis siya." mahina kong sabi.

"Kung magbago man ang isip mo ay 7:30 a.m ang flight ni K bukas. Sana makapunta ka pre. Sige alis na kami." at lumabas na sila ng bahay.

Matapos akong kumain ay bumalik ako sa kwarto ko. Hindi ko kaya, I cant take seeing her walking away from me. A lot of questions popped in my mind like is she staying there for good, when will she back, will she visit us here on holidays & etc. My mind keep on bugging me kaya I turned off my phone, kinuha ko ang mga batteries ng alarm clock ko at tinago ko ang watch ko. If I wont mind the time, hindi ako maguguluhan kung sasama ba ako sa paghatid sa kanya o hindi. Unti-unti kong pinikit ang aking mata at nakatulog na.

Kinabukasan ay bigla na lang akong nagising. Napaisip ako kung anong oras na kaya inopen ko ang phone ko.
Pagka-open ko ay 6:20 pa.

Bigla ko na lang naalala ang sinabi ni Zack kahapon na kailangan kong alisin ang bigat na dinadala ng aking puso lalo't hindi pa huli ang lahat, that struck me, agad-agad akong nagbihis, kinuha ang phone at wallet ko at lumabas na ng bahay. Buti na lang at may taxi na dumaan kaya pinara ko na ito. Pagkatigil ay dali akong sumakay at sinabi sa driver na ihatid ako sa airport.

I look at the time its 6:50 & were stuck in a traffic for sure nandoon na siya sa airport. Malapit na kami sa airport nang biglang umulan. Tinignan ko ulit ang oras at 7:20 na kaya binayaran ko na lang ang driver at lumabas na sa taxi, kahit umuulan ay tumakbo ako papasok ng airport.

Pagkapasok ko sa airport ay nakita ko na boarding na ang flight niya. Agad-agad akong tumakbo papuntang boarding area & I saw her walking away towards the door. Its now or never sasabihin ko na sa kanya ang nararamdaman ko, hindi ko siya pipigilan sa pag-alis kahit masakit man para sa'kin. Pero kung minamalas ka nga sabay sa pagtawag ko sa pangalan niya ay ang pagsira ng pintuan.

~End of Flashback~

A tear suddenly fell from my eyes as I remember what happened 2 years ago & after that a lot of things happened. Wala siyang paramdam sa social media o kahit sa telepono & so I did the same hindi rin ako nagparamdam sa kanya. Then I met Tracey at dumistansya na ako kina Audrey at Zack. Yes, I moved on but not completely.

Tumingin ako sa relo ko & its still 4:30 bumalik na ako sa kwarto ko at humiga ulit sa kama at nakatulog ulit.

Kyra's POV

I wake up early, pupunta na sana ako sa veranda, na nakasanayan ko nang gawin, when I notice him sa may veranda ng bahay nila across the street. He is still doing our old routine, na gigising nang maaga at magkakamustahan. Hindi ko na tinuloy ang paglabas sa veranda, simply because ayaw kong makita niya ako & Im still guilty sa pag-iwan sa kanya. Im happy na he's doing fine now. Humiga ulit ako sa kama at nakatulog na ulit.

...........................................................

Very soon magkikita na ulit sina Kyra at Kenneth kaya abangan niyo na lang mga upcoming UDs ko. Im trying my best to avoid typos & errors, but still sorry for the typos & errors in this chapter.

Kawaii_reader signing off 💖💖💖