DENİZ SUBAYIM

꧁17꧂

Peki bölümü yayınlamak yerine yanlışlıkla silen bana ne demeli... Artık düzenlerken aklımda kalanlarla size cincik kadar bir bölüm yazdım bununla idare edin, napayım😄😄

                    

                        💫Öksüz 💫

Saatlerdir sıcak suyun altında göz yaşlarını akıtan Rojbin, kapılar kapanınca güçlü kişiliğinden ilk kez ödün vermişti. Son 24 saatin muharebesini kendi içinde yapınca haksız yere hırpalandığını hatta bunun fiziksel şiddete kadar gitmiş olmasını yediremedi.

Vücudunun artık sudan pörsümüş olmasına bile takılmazken banyonun alacaklı gibi çalan kapısıyla suyu kapatmak zorunda kaldı. Fidan'ın kapı arkasında ki bağırışlarını bornozunu giyerken duyduğunda gözlerini devirmekle meşguldü.

Rahatça depresyona bile girilmiyordu bu evde arkadaş!

"Saatlerdir içerde ne yapıyorsun abla!"

"Yıkanıyorum Fidan, banyoda başka ne yapabilirim."

"Ablam bak az önce olan-"

Rojbin, olanlar hakkında daha fazla bir şey duymak istemediğinden banyonun kapısını hızla açıp dibine kadar girmiş olan kardeşini iteleyerek salona doğru geçti.

"Az önce hiç bir şey olmadı Fidan!"

Çilli bacısını ilk kez bu kadar anlayışlı gören Rojbin odasına geçip üzerine değiştirerek yatmayı planlarken Fidan'ın kendisine seslenmesi ile durmak zorunda kaldı.

"Üzerini değiştirip salona gelir misin?"

"Yorgunum, uyuyacağım Fidan."

"Saat daha çok erken ama!"

"Yorgunum çilli, yorgun."

"Önemli Rojbin."

Fidan kendisine abla demek yerine ismini kullanmışsa konu gerçekten önemli demekti.

"Tamam içeri sen içeri geç, üzerimi değişip geleceğim."

Salondan çıkıp odasına geçerken kardeşinin kendisiyle ne konuşacağını oldukça merak ediyordu Rojbin! Bu merakını da biran önce dindirebilmek adına üzerine penye bir tshirt ve pijama geçirip saçlarını dahi kurutmadan yeniden salona döndü.

Rojbin, salonda ki kanepelerden birine tünemiş kardeşini ilk kez bu kadar düşünceli gördüğüne emindi. Masanın üzerine bıraktığı küçük mavi defterden ki bu bir hesap defteri oluyordu kendisini görmesiyle başını kaldırırken, Rojbin tam karşısına geçerek onun anlamsız cümlelerini dinlemeye başladı.

"Sen hep böyleydin!"

"Nasıldım?"

"Üzerinde kafa yormak istemediğin bir şeyler olduğu zaman sürekli kendini cezalandırıyorsun. Üşümek her şeyi unutturmuyor abla hasta olacaksın."

Anlaşılan Fidan kendisini yine düşünceli modda unutmuştu ki kendisine nasihatlar vermeye devam ediyordu. Rojbin avuç içleriyle koltuk kolçaklarına tutunup gidiyormuş gibi yaparak "Kalkıyorum Fidan" deyip kardeşinin gözünü korkutmak istedi ki bu olayın üzerinde daha fazla durmasın.

"Tamam, tamam! Bir şey demedim otur."

Fidan'ın blöfünü yuttuğuna emin olurken ellerini kolçaktan çeken Rojbin, masanın üzerinde açık bir şekilde duran hesap defterinin kendisine uzatılması ile bakışlarını oraya çevirdi ve ilk sayfasında yazan rakamları okumaya başladı. Kardeşinin hesabına iki kademeli olarak eski yaşantısına nazeren ufak şimdi ki maddi duruma göre oldukça yüksek bir meblağ yatırılmıştı.