DENİZ SUBAYIM

꧁31꧂

💫Lavinia💫

"Bu nasıl?"

"Güzel."

"Peki bu nasıl?"

Rojbin, elinde tuttuğu gelinlik kataloğunu dizinde uzanmış, proje dosyasına bakan Alparslan'ın gözüne sokarken yine aynı cevabı aldı.

"Güzel."

Rojbin, kendisini kaale almadığı her halinden belli olan adama burun kıvırırken kataloğun arka sayfalarından bulunan en mini gelinliklerden birini açıp yeniden gözünün içine doğru soktu.

"Ya bu?"

"Güzel."

"Tamam o zaman, bu straplez gelinliği alıyorum."

"Ne!"

Rojbin, gülmemek için kendini zor tutarken Alparslan'ın elinde ki dosyayı şaşkınlıkla masanın ortasına atışını izledi. Dizinden kalkmadan başını geriye doğru atıp kendisine bakarken, Rojbin tek kaşını kaldırarak aynı şekilde karşılık verdi.

"Ne giyeceksin ne giyeceksin?"

Tehditkar ve alaycı sesine karşın tavrını koruyan Rojbin, kendisini ciddiye almayışını yüzüne vurdu.

"Demek beni ciddiye almaya başladınız Alparslan bey!"

Sözleri üzerine derin ve sesli bir şekilde nefes alan Alparslan, dizlerinde uzandığı kadını daha iyi görebilmek adına boynunu biraz daha geriye attı.

"Fazla vaktim kalmadı, işleri düzene sokup biran önce geri dönmem lazım."

"Haziranda evlenelim diyen sendin!"

Rojbin, yüzünde ki hayal kırıklığını gizlemeye çalışırken oldukça zorlanıyordu. Sanki evlenmek için acele eden kendisiydi. Onunda Amasra'da bir işi vardı, kendiside yoruluyordu. Hem holding hem evlilik hazırlıkları en az Alparslan kadar kendisini de zorluyordu ama Rojbin onun gibi isteksiz davranmıyordu, aksine her işe koşturmaya çalışıyordu.

"Güzelim, istersen bunlarla uğraşacak birilerini bulalım, sende rahatlarsın."

"Gelinliğimi kendim seçmek istiyorum Alparslan, bir başkası değil."

"Yoruluyorsun!"

"Sende biraz yardımcı olsan yorulmayacağım."

Alparslan, kendisine cevap vermek icin ağzını açtığı sıra odasının kapısı çaldı. Rojbin, Alparslan'ı dizinden kaldırmak için çabalarken o kendisine hiç yardımcı olmuyordu. Tam aksine çocuk gibi omuz silkip kalmak istemediğini mırıldanıyordu. Kapı bir kez daha çalınca bu sefer sesli bir şekilde ikaz etmek zorunda kaldı.

"Alparslan!"

Gönülsüz bir şekilde dizlerinden kalkan adamın ardından kıyafetini düzeltip kapıya dönen Rojbin "Girin." diyerek gelecek kişiyi bekledi.

Kapı hızla açılırken arkasından çıkan isim Sevinç oldu. Alparslan'ı yanında görmesiyle yüzüne munzur bir gülümseme yerleştirirken Rojbin, olumsuz bir şekilde kafasını iki yana salladı. Etrafinda ki herkes onu utandırmak için elinden gelenin fazlasını yapıyordu.

"Ne vardı Sevinç?"

"Hara otomotiv toplantıyı öğlenden sonra ikiye almak istiyor efendim."

"Neden?"

"Anladığım kadarıyla Harun bey ufak bir kaza geçirmis."

"Öyle mi, önemli bir şey yoktur inşaAllah."