Ezel'den...
Kahvaltımı balkona hazırlattım.
Bilgisayarımı alıp balkona geçtim,Öyküyle olan videolarımızı izlerken kahvaltı yapmak gayet güzel bir aktiviteydi.Gülümseyerek videoları izliyordum.
Mesaj sesiyle irkildim.
Öykü'dür diye düşünürek telefonu elime aldım.Tanımadığım bir numaraydı.
0543 *** ** **
- "Ezel,ben Esma.Seni gerçekten çok beğeniyorum,sevgilinin haberi olması gerekmiyor.İstersen takılabiliriz,eminim sana da çok iyi gelir.Bu geceye ne dersin?"
Hemen numarayı aradım.
- "Bana bak Esma!"
- "Ezel?"
- "Kes sesini konuşma!Ben Öykü'yü seviyorum,bunun neyini anlamıyorsunuz?Nasıl iğrenç insanlarsınız siz?Sakın bir daha bana mesaj atmak değil,nefes aldığım semtte nefes almamaya çalış."
Cevap vermesine izin vermeden telefonu hemen kapatıp numarasını engelledim.
O kadar sinirliydim ki...
Bu kadar ucuz insanlarla muhattap olmak zorunda kalmıştık.
Bunu Öykü'ye anlatmak zorundaydım.
Aramıza bir yalan daha sokamazdım.Serkan yanıma geldi.
Ellerini önünde kavuşturarak,"Abi hallettik.""Eyvallah Serkan."
Serkan yanımdan uzaklaşırken hala sakinleşmeye çalışıyordum.
Öykü Arıyor...
- "Hazır mısın Ezelingom?"
- "Ne için güzelim?"
- "Mezarlığa gidecektik."
Sinirden onu bile unutmuştum.
- "Tamam,ben seni alırım yarım saate."
- "Benim arabam var unuttun sanırım,orada buluşuruz sevgilim."
- "Tamam güneşim."
Yukarı çıkıp üzerimi değişip dişlerimi fırçaladım.
Sigaramı yakıp arabaya geçtim.Öykü arabasına yaslanmış beni bekliyordu.
Ona kocaman sarıldım.
YOU ARE READING
..KAYBOLDUM
ActionGözlerimin içine öyle derin bakıyordu ki;beni mahkum eden adama sarılıp,dertlerimi anlatıp,omzunda ağlamak istiyordum. Çarpışmaya gelene kadar bırakmamanızı rica ediyorum. Ondan sonra zaten bırakmazsınız.