Gözlerimin içine öyle derin bakıyordu ki;beni mahkum eden adama sarılıp,dertlerimi anlatıp,omzunda ağlamak istiyordum.
Çarpışmaya gelene kadar bırakmamanızı rica ediyorum.
Ondan sonra zaten bırakmazsınız.
Birileri üzülmesin diye yaptığım her hareket öyle ya da böyle beni üzmüş.
Ağlatmış bazen,bazen uykularımı kaçırmış. Ağzımı açıp tek kelime etmemişim ama olsun,geçer,gider demişim ama hep bir yumru kalmış boğazımda. Hep yarım kalmışlık,hep kırgınlık kalmış.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Selo artık zevzeklikliği bırak."
"Öykü bunun beş yıl konusu olur.Ne bırakması?"
"Sana bir şey anlatılmaz."
"Tamam tamam,devam et hadi."
"Müvekkilim sonuçta onun bu davranışları hoşuma gitmiyor."
"Müvekkilin olduğu için mi?Ezel'i sevdiğin için mi?"
"Selin!"
"Sen de önüne bak artık Öykü o zaman."
"Bir ay sonra evlenen sensin,sen önüne bak kızım."
"Ay sus Öykü,mideme kramplar giriyor."
Çok tanıdık bir histi. Şimdi her şeyden daha uzak.
Selin'i havalimanına bıraktıktan sonra marketten bir şeyler aldım.
Evin önüne gelince Onur'un arabasını gördüm. Sinirle arabadan indim.
