Bahar'dan
Sinan'ın getirdiği istihbarat üzerine operasyon için hazırlanıyorduk. Bir gözüm Sinan'daydı. Kafasında operasyondan başka bir şeyler var gibiydi.
"Sinan sen iyi misin?"
Sinan başını kaldırıp bana baktı.
"İyiyiyim iyiyim. Operasyonu düşünüyorum."
Kafa sallayıp döndüm işime. Sinan hazırlığını bitirip bize döndü.
"Hadi, vakit kaybetmeden çıkalım. Çolak yer değiştirmeden almamız lazım."
"Emredersiniz komutanım."
Silahımı yerine takıp sağ elime baktım. Titremesi epeyi geçmişti.
"Bahar, n'oldu?"
"Bir şey yok. Hadi gidelim."
"Elin iyi di mi?"
"İyi iyi."
Sinan kafa sallayıp çıktı odadan. Biz de peşinden çıktık. Kopuk'un getirdiği istihbarat epeyi işimize yarayacaktı. Çolak'ın nerde olduğunu bilmiyorduk, ta ki bugüne kadar. Biz Çolak'ı alırken, onlar da mühimmatları alacaklardı. Tam taburdan çıkmış araçlara geçecekken Sinan'ın telefonu çaldı. Çıkarıp açtı hemen.
"Alo."
Biz dikkatle bakarken Sinan da karşı tarafı dinliyordu.
"Anlaşıldı. Merak etmeyin. Biz hallederiz."
Sinan telefonu kapatıp bize döndü.
"Çolak harekete geçmiş. Diğer grubun olduğu yere gittiği tahmin ediliyor. İstihbarattan arkadaşlar bu durumda gelemiyorlar. Çolak da orda olabileceğinden deşifre olma ihtimalleri var. Sadece biz gidip hem iki grubu, hem de mühimmatları alacağız."
"Tamam. Hadi gidelim."
Sinan bana kafa sallayıp diğerlerine döndü.
"Adamların sayısı fazla, biz de tek ekip olacağız. Destek istesek, hazırlanmalarını bekleyecek vaktimiz yok."
"Komutanım evelallah hallederiz biz ya. Desteğe gerek yok."
Sinan Keşanlı'ya gülüp kafa salladı.
"Eyvallah aslanım. Hadi gidelim artık."
Kafa sallayıp bindik araçlara. Sinan kaşlarını çatmış oturuyordu ön koltukta. Biraz daha yaklaşıp konuştum.
"Sinan bir problem mi var?"
"Yok Bahar."
"Sen kafana başka bir şey taktın gibi."
Sinan bir süre düşünüp ardından birini aradı. Bir süre bekledi ama karşı taraf açmamış olacak geri koydu telefonu yerine.
"Bir şey yok Bahar. Operasyonu düşünüyorum sadece."
Kafa sallayıp önüme döndüm. Göz ucuyla Sinan'a bakıyordum. Başka bir şey var Sinan'da. Ben ciğerini bilirim onun. Ama neyse, şu operasyonu bir halledelim ben nasılsa öğrenirim.
Leyla'dan
Sinirle bakıyordum mobese görüntülerine. Kopuk da dudaklarını birbirine bastırıp başını iki yana salladı.
"Hepsi benim yüzümden. Daha dikkatli olmalıydım. Yavuz'u bu tehlikeye atmamalıydım."
Derin bir nefes alıp kapadım gözlerimi. İçime yayılan üzüntü ve öfkeye hakim olmaya çalışıyorum ama çok zor. Abim o şerefsizlerin elindeyken ben nasıl sakin olayım şimdi? Ona yapabileceklerini düşündükçe yüreğim oyuluyor resmen. Kopuk elini omzuma getirince açtım gözlerimi.
YOU ARE READING
Yansıma
Fanfiction"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
