Yavuz'dan
Leyla ayrılıp yüzüme baktı. Ben de gülümseyip ellerimi yüzüne getirdim.
"Hoş geldin canım. İyisin di mi?"
Leyla gözlerini kısıp baktı. Ardından gülümseyip kafa salladı.
"İyiyim abicim."
Kafa sallayıp gülümsedim.
"Hadi geç içeri."
Kenara çekilip Leyla'ya yol verdim ama Leyla elini kaldırıp girmedi içeri.
"Yok abi, girmeyeceğim."
"Ne demek girmeyeceğim? İşe mi döneceksin geri?"
Leyla dudaklarını birbirine bastırıp gülümsedi.
"Yok. Kendi evime gideceğim. Ben sadece operasyondan dönünce sizi bir göreyim dedim."
Kaşlarımı çatıp anlamadan baktım.
"Kendi evine mi?"
Leyla gülümseyip kafa salladı.
"Evet abi, kendi evime. E artık siz Bahar'la evlendiğinize göre ben de sizinle yaşayacak değilim heralde. Yeni evli genç bir çifti başbaşa bırakmak lazım. Hem şu suratına bakılırsa da pek müsait bir zamanda gelmedim."
Leyla bıyık altı gülerken yüzümü sıvazlayıp konuştum.
"Yok canım, nesi varmış yüzümün. Hem nerden çıktı bu yeni ev? Sen operasyonda değil miydin? Ne ara ev buldun kendine?"
"Sinan buldu."
"Sinan mı buldu?"
"Evet. Sana söylemedim, itiraz edeceğini biliyordum. Hem de sürpriz olsun dedim. Sinan sağolsun bana bir ev buldu. Birkaç parça eşya falan ayarladı. Gerisini de ben zamanla halledeceğim. Zaten evde çok zaman geçirmediğim için, sıkıntı değil."
"Leyla ne gerek vardı buna? Hep beraber yaşardık işte. Daha dün senin odan için eşya alalım diyordu Bahar. O da üzülecek şimdi."
"Üzülmesin abicim. Sen de üzülme. Hem uzağa gitmiyorum. Bir üst sokakta evim. Bağırsanız duyarım yani."
Dudaklarımı birbirine bastırıp güldüm. Leyla da muzipçe devam etti.
"Benim odamı da çocuk odası yaparsınız artık. Bahar oraya alır yeni eşyalar. Tabi ben seni daha fazla oyalamayayım ki çocuk da yapabilin."
Gülümseyerek dinlerken son dediğiyle gülmeyi kesip çatım kaşlarımı. Leyla da alttan alttan sırıtıyordu.
"Ne biçim laf o Leyla abiye?"
Leyla gülerek konuştu.
"Ya ama abi ne yapayım? Şu suratının haline bir baksana. Nasıl bir zamanlamayla geldiğim çok belli yani. Biliyorsun ben adamın bir bakışından anlarım."
"İyi iyi tamam. Zevzeklik yapma."
Leyla gülüşünü tutup kafa salladı.
"Ben gideyim artık. Sinan kapıda bekliyor. Kıyafetlerimi falan da sizin daha uygun olduğunuz bir zamanda alırım artık."
Kaşlarımı çatıp konuştum.
"Leyla dedim."
Leyla gülerek yanaklarımı öptü.
"Tamam tamam demedim bir şey. Hadi Bahar'a selam söyle. Yarın görüşürüz."
"Yarın görüşemeyebiliriz yalnız. Sınırötesine gidiyoruz erkenden."
YOU ARE READING
Yansıma
Fanfiction"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
