Yavuz'dan
Gözlerimi açıp karşıya baktım. Bir süre hiç kıpırdamadan baktım karşımdaki duvara sadece. Gözlerimi kırpıştırıp gerindim. Diğer tarafa dönüp Bahar'ı göremeyince kaşlarımı çatıp doğruldum hafifçe. Başımı çevirip banyoya doğru seslendim.
"Bahar."
Ses gelmeyince doğrulup oturdum yatağa. Tam kalkacakken komidinin üstündeki kağıt parçasını görünce kaşlarımı çatıp uzandım. Alıp okudum notu. 'Yavuz canım. Ben babamı bulmaya gidiyorum. Ve onu bulmadan da dönmeye niyetim yok. Gözlerine bakıp veda edemedim sana. Affet beni. Çünkü gözlerine baksam gidemezdim. Umarım bana çok kızmansın. Geri dönemezsem şunu sakın unutma. Seni çok seviyorum.' Dişlerimi sıkıp hızla kalktım yataktan. Ah Bahar, ne yaptın sen? Hemen telefonumu alıp aradım Bahar'ı. Çaldı çaldı ama açılmadı. Sıkıntıyla derin bir nefes aldım. İzin veremem buna. Bahar'ın yanlış bir şey yapmasına, başını belaya sokmasına izin veremem. Hızla değiştirdim üstümü. Sinan'ı arayıp açılmasını beklerken bir yandan da hızla evden çıktım.
"Günaydın Yavuz."
"Sinan Bahar gitti."
"Nereye gitti?"
"Babasını bulmaya gitti. Sinan Bahar yanlış bir şey yapmadan onu bulmak zorundayız."
Bu sırada evden çıkıp arabaya binmiştim.
"Yavuz tamam bir sakin ol. Ne olduysa sakince anlat."
"Sen taburda mısın?"
"Evet."
"Tamam geliyorum hemen. Orda anlatırım."
Telefonu kapatıp bastım gaza. Ah Bahar, neden yaptın bunu? Beni, kendini hiç mi düşünmüyorsun?
➰
Arabadan inip hızla yürüdüm tabura. Sinan da merdivenlerin aşağısında beni bekliyordu anlaşılan. Adımlarımı hızlandırıp yanına yürüdüm.
"Sinan."
Sinan da bana dönüp baktı.
"Neler oluyor Yavuz?"
"Bahar babasının peşinden gitti. Başını belaya sokacak diye korkuyorum."
"Baştan anlatsana şunu. Babasını nerden buldu ki?"
Yutkunup yüzümü sıvazladım. Ardından anlatmaya başladım.
"Dün hastaneden eve dönünce Bahar'ı evin sokağında yaralı halde buldum."
"Ne?"
Sinan kaşlarını çatıp endişeyle baktı.
"Merak etme, Bahar iyi. Karnından bıçakla yaralanmıştı. Hasteneye gittik, ardından eve döndük."
"Bana neden haber vermediniz?"
"Bahar ben Sinan'a yarın anlatırım demişti."
"Kim yapmış peki bunu? Nasıl olmuş?"
Sıkıntıyla derin bir nefes aldım.
"Babası. Babası yapmış."
Sinan iyice çattı kaşlarını.
"Yavuz ne diyorsun?"
"Şu adam. Bahar'ın babası olmasından şüphelendiğiniz adam. Babasıymış gerçekten. Yani dün Bahar onu görmüş. Babası olduğunu söylemiş. Bir şeyler daha anlatmış. Bahar da inanmıştı babası olduğuna. Daha sonra Bahar'dan kurtulmak için bıçaklayıp kaçmış."
YOU ARE READING
Yansıma
Fanfiction"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
