Bahar'dan
Saçlarını severek izliyordum Yavuz'u. Uyumuştu nihayet. Böyle daha güzel dinlenir. Küçük bir çocuk gibi uyuyordu Yavuz. Ben de saçlarını severek onu izliyordum. Gitmeyeceğim dedim diye gidemiyorum da. Leyla ne yaptı acaba? Yavuz derin bir nefes alınca gülümsedim. Onu ilk defa uyurken görüyorum. Çok tatlı oluyor uyurken. Uzanıp saçlarını koklayarak alnına bir öpücük kondurdum. Yavuz, bugüne kadar hasret kaldığım huzuru verdi bana. Onun yanında olmak öyle güzel hissettiriyor ki, ben de bir yere gitmek istemiyorum zaten. Onun aşkı öyle güzel ki, sakin, telaşsız, kocaman, uçsuz bucaksız. Kendimi hiç olmadığım kadar iyi hissediyorum onun yanında. Ben gülümseyerek Yavuz'u izlerken, evin kapısı çalınca çevirdim başımı. Sinan mı geldi ki? Ben dışarıya dikkat kesilmiş dinlerken Leyla kapıyı açtı. Biraz sonra odanın kapısı tıklatılınca Yavuz'un elini bırakıp konuştum.
"Gelin."
Kapı açılıp Sinan yavaşça girdi içeri.
"Müsait misiniz?"
Gülümseyip kafa salladım.
"Gel Sinan. Hoş geldin."
"Hoş buldum. Nasıl oldu Yavuz?"
"İyi. Uyuyor."
"İyi iyi. Daha rahat dinlenir böyle. Sen nasılsın?"
"İyiyim. Çok iyiyim."
Sinan gelip elini saçlarıma getirdi.
"Seni böyle görmek beni çok mutlu ediyor Bahar. Kalbinin sesini dinleyerek en doğrusunu yaptın."
Burukça dudak büktüm.
"Umarım öyledir Sinan. Ben hala çok korkuyorum. Yavuz'un başına gelebileceklerden çok korkuyorum. Ya onu koruyamazsam? Ya Ozan gibi onu da kaybedersem? Ben nasıl yaşarım ondan sonra?"
Sinan önüme çömelip elini koluma getirdi.
"Canım, seni çok iyi anlıyorum. Ben de çok korkuyorum. Leyla'ya bir şey olacak diye çok korkuyorum. Hem onun hayatı daha tehlikeli. Hem benim yüzümden, hem kendi mesleği yüzünden başına bir sürü bela gelebilir. Ama onu çok seviyorum. O da beni seviyor. Hal böyleyken, mutlu olmak için cesur olmamız gerekiyor. Her şeyi göze alıp, her şartta sevdiğimizin yanında olmak gerekiyor. Dünya böyle bir yer maalesef. Hepimiz ölümle burun buruna yaşıyoruz. Ama bu korkuyla hayatı ıskalayamayız. Senin de, benim de, Leyla ve Yavuz'un da mutlu olmaya hakkı var. Ve biz de birlikte mutluyuz. Şimdi korkularını bir kenara bırak ve sevdiğin adamla birlikte olmanın tadını çıkar. Doya doya yaşayın aşkınızı. Hiçbir şeyden korkmadan."
Dolu gözlerle gülümseyip kafa salladım. Ardından sarıldım boynuna.
"İyi ki varsın Sinan. İyi ki varsın."
Sinan da bana sarılıp saçlarımı sevdi.
"Sen de iyi ki varsın ufaklık. Ve unutma, ben her zaman senin yanında olacağım."
Gülümseyip sıkıca sarıldım. Canım abim benim. Ayrılıp yüzüne baktım. Sinan da dudaklarını birbirine bastırıp tebessüm ettim. Hafifçe çattım kaşlarımı.
"Senin neyin var? Keyfin yok gibi."
"Yoo, bir şey yok."
"Söyle Sinan. Sen benim dertlerime derman oluyorsun. Şimdi de kendi sıkıntını anlat."
Sinan sıkıntıyla derin bir nefes aldı.
"Leyla'nın operasyona gidecek olması içimi sıkıştırıyor benim."
Kaşlarımı kaldırıp baktım.
"Leyla operasyona mı gidecek?"
Sinan dudaklarını birbirine bastırıp kafa salladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yansıma
Fanfiction"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
