Yavuz'dan
Bahar hızla hazırlanırken ben de gülümseyerek onu izliyordum. İşe döneceği için çok mutluydu. Bahar başını çevirip bana bakınca büyüdü gülüşüm. Bahar da gülümseyip konuştu.
"Neden öyle bakıyorsun?"
"Şu mutluluğuna, heyecanına bakıyorum. İçin kıpır kıpır. Ve ben seni böyle mutlu görmeye bayılıyorum."
Bahar gülünce ben de yalandan bozulmuş gibi yapıp devam ettim.
"Ama bozulacağım üsteğmenim. Yani düğünümüzde bile bu kadar heyecanlı, mutlu değildin."
Bahar yandan bir gülüş atıp geldi yanıma. Kollarını boynuma dolayınca ben de beline doladım kollarımı.
"Aşkolsun sevgilim. Hiç olur mu öyle şey? Beni senden daha çok mutlu eden, heyecanlandıran ne var şu hayatta?"
"Mesleğin."
Bahar kaşlarını kaldırıp baktı. Ben de dudaklarımı birbirine bastırıp devam ettim.
"Dün mesleğini kaybetmişken öyle kötü bir haldeydin ki, bir an düşündüm. Beni kaybetse bu kadar üzülür müydü diye."
Bahar'ın yüz kaşları gevşedi. Yutkunup sarıldı boynuma.
"Yavuz saçmalama. Seni kaybedersem bana olacak olan üzülmekten çok daha kötüsü olur. Senin arkandan yaşayabilir miyim sanıyorsun?"
Başımı boynuna gömüp derin bir nefes aldım. Bahar da ayrılıp yüzüme baktı.
"Yoksa hala dün için kırgın mısın bana?"
Gülümseyip başımı iki yana salladım.
"Hayır sevgilim. Kırgın değilim."
Bahar elini yüzüme getirip mahçupça tebessüm etti.
"Bir anlık bir şeydi o Yavuz. Yemin ederim seni terketmedim ben. Evden çıkar çıkmaz aklım başıma geldi. Tam sana geri dönüyordum ki, işte şu olaylarla ilgili bir yere gitmem gerekti. Yoksa daha o dakka pişman oldum sana dediklerimden, yaptıklarımdan. Seni bırakıp gidebilir miyim ben hiç bir yere? Sen olmazsan ölürüm ben."
Gülümseyip dudaklarına bir öpücük kondurdum.
"Biliyorum canım. Kırgın değilim. Gerçekten. Anlıyorum ben seni. Hem ben de biraz daha hassas davranmalıydım sana. Çok kötü günler geçiriyordun. Daha anlayışlı olmalıydım."
Bahar yüzümü sevip burukça baktı.
"Hayır Yavuz, senin hiçbir suçun yok. Sen bana hep olması gerektiği gibi davrandın. Yanlış bir şey yapmayayım diye uğraştın. Ama ben seni dinlemedim. Bunun için de senden özür dilerim. Seni korkuttum, huzursuz ettim. Sonra da aptal gibi davrandım. Burdan gidelim dedim. Ama inan senin mesleğine, yaptığın şeylere değer vermediğimden değil. Asla aklımdan geçmedi böyle bir şey. Bencilce davrandım evet ama bu sadece o anki kötü ruh halimden dolayıydı. Bunun için senden binlerce kez özür dilerim."
Gülümseyip sıkıca sarıldım beline.
"Biliyorum sevgilim, biliyorum. Anlıyorum ben seni. Hadi üzülme artık. Seninle ilgili en ufak bir kırgınlığım yok benim. Ben seni tanıyorum. Neyi neden yaptığını çok iyi biliyorum. Üzülme sen de. Bak, geçti gitti hepsi."
Bahar sıkıca sarılıp saçlarımı sevdi.
"Seni çok seviyorum. Beni bu kadar güzel sevdiğin için de çok teşekkür ederim. İyi ki varsın."
"Sen de iyi ki varsın bir tanem. Ben de seni çok seviyorum."
Boynunu öpüp ayrıldım. Gülerek devam ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yansıma
Fanfiction"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
