Bahar'dan
"Sevgilim gelir gelmez bahçeye koştun. Merak etme burda her şey yolunda. Hadi yukarı çıkalım biz."
Bakışlarımı etrafta gezdirdim dikkatlice. Akşam için hazırlıklar başlamıştı. Bahçeyi süslüyorlardı. Yavuz'a dönüp seslendim.
"Yavuz."
"Canım."
"Çok abartılı olmayacak di mi? Ben sade olsun istiyorum."
"Tabi ki hayatım. Sen nasıl istiyorsan öyle olacak. Ben gerekli talimatları verdim."
Gülümseyip tekrar bahçeye çevirdim başımı. Yürüyüp ortaya geldim.
"Yavuz, masaları ayrı ayrı değil de, tek bir masa gibi boydan boya, yan yana koysak."
"Nasıl yani canım?"
"Yani işte şöyle."
Ben masalardan birini tutup çekiştirince Yavuz geldi yanıma.
"Hayatım dur. Sen söyle nasıl istiyorsan, arkadaşlar yaparlar."
Bahçede çalışanlardan birkaç kişi de hemen geldiler.
"Tabi Bahar hanım. Nasıl istiyorsanız biz yapalım."
Masayı bırakıp doğruldum.
"Tamam o zaman. Ben uzun, boydan boya bir şenlik masası gibi olsun istiyorum. Masalar zaten dikdörtgen, birleştirmesi kolay olur. Ya da böyle u şeklinde de olabilir. Yani insanlar birbirine yakın olsun istiyorum. Tek bir masada oturuyormuşuz gibi olsun. Böyle daha sıcak, daha samimi olur. Sen ne dersin canım?"
Yavuz gülümseyip yaklaştı bana. Kolunu belime dolayıp şakağıma bir öpücük kondurdu.
"Harika. Sen nasıl dersen en güzeli o zaten."
Gülümseyip çocuklara döndüm. Onlar da bıyık altı gülüyorlardı.
"Tamam o zaman öyle yapalım."
"E peki, müzisyenler nerde dursun hayatım?"
Dudaklarımı büzüp bakındım etrafa. Ardından gülümseyip ileriyi işaret ettim.
"İşte tam şurda. Havuzun kenarında."
Yavuz da dönüp baktı.
"Tamam. Süper. Hadi o zaman biz gidelim de, arkadaşlar işlerini yapsın."
Dudaklarımı birbirine bastırıp bakındım bahçeye. Burda kalsaydık ya. Her şeyle ilgilenmek istiyorum ben. Yavuz yanıma gelip belime sarılınca ona çevirdim başımı.
"Sevgilim, bak benim odam bahçeyi görüyor. Pencereden bakabilirsin buraya. İstemediğin bir şey görürsen de müdahale edebilirsin."
"Tabi ki Bahar hanım. Biz her şeyi istediğiniz gibi yapacağız. En son halini de yine onayınıza sunacağız. Merak etmeyin, her detayıyla bizzat ilgileneceğim."
Adama bakıp gülümsedim. Düğün organizatörü gibi biri sanırım.
"Peki o zaman. Teşekkür ederim."
Adam da gülümseyip kafa salladı. Yavuz da belime sarılıp yürüttü beni.
"Bakıyorum da pek bir heyecanlısın."
"Heralde yani. Sonuçta ilk defa evleniyoruz. Hem insan kaç defa evlenir ki? Heyecanlıyım tabi."
"O ne demek ya?"
Başımı çevirip Yavuz'a baktım. O da kaşlarını çatmış bakıyordu.
"Ne ne demek?"
"Kaç defa evlenir ne demek? Kaç defa evlenmeyi düşünüyorsun acaba?"
YOU ARE READING
Yansıma
Fanfiction"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
