Bu benim 500. bölümüm🥳 Bugüne kadar yazdığım 500. bölüm🤩 İlk yazmaya başladığımda böyle olacağını asla tahmin etmezdim ama iş nerelere geldi😌 500 bölüm boyunca hikayelerimi okuyan, hayallerime ortak olan, güzel yorumlar yapan sizlere çok teşekkür ederim🙏🏻♥️
Siyahıma sarı çalan o yıldızlar
🌟
Bir hafta sonra
Yavuz'dan
"Bahar hala hazır değil misin sevgilim?"
"Geliyorum canım."
Merdivenlerin başından ayrılıp dolandım salonda. İstanbul'a gelmiştik. Yarın akşam bizim evin bahçesinde küçük bir kutlama yapacaktık. Tek bir şey dışında her şey hazırdı. Bahar'ın gelinliği. Onu da gidip bugün alacaktık. Salonda Bahar'ın hazır olmasını beklerken dolanıp duruyordum. Heyecanlıyım galiba. Ne de olsa düğün sayılır bu kutlama. Ayrıca Bahar'ı beyaz gelinlik içinde göreceğim için de ayrıca heyecanlıyım. Bahar koşturarak merdivenleri inince ona döndüm. O da gülerek gelip belime sarıldı. Ben de gülüp kollarımı doladım hemen.
"Aşkınız mı kabardı Bahar hanım?"
Bahar sıkıca sarılıp boynuma sokuldu.
"Bana hissettirdiğin o aşk, hiçbir zaman durulmuyor ki."
Gülümseyerek saçlarını sevip boynuma sokuldum ben de. Bahar da devam ettti.
"Ama şu an, birazdan olacaklara kızma diye sırnaşıyorum böyle."
Kaşlarımı çatıp ayrıldım Bahar'dan. O kaşlarını kaldırmış tatlı tatlı gülerken ben çatık kaşlarımla bakıyordum.
"Ne demek o? Ne olacakmış birazdan?"
Bahar derin bir nefes alıp gülümseyerek konuştu.
"Gelinlik bakmaya seninle gidemeyiz Yavuz. Kusura bakma."
Dudaklarımı büzüp baktım.
"Niye ya, Bahar? Ne demek benimle gidemezsin? Kiminle gideceksin hem? Tek başına mı dolaşacaksın yani?"
"Hayatım seninle gidemeyiz, üzgünüm."
"İyi de niye?"
"Çünkü düğünden önce damadın gelinliği görmesi uğursuzluk getirir."
İfademi düzeltip göz devirdim.
"Of Bahar. Yok artık yani. İnanıyor musun böyle şeylere gerçekten? Batıl inanç güzelim onlar."
"Ya tamam, evet. Saçma olduğunun ben de farkındayım ama işte adet yerini bulsun. Yarın akşamdan önce gelinliğimi göremezsin maalesef."
Kaşlarımı kaldırıp dudaklarımı büzdüm.
"Ya Bahar lütfen. Beraber gidelim işte."
"Olmaz Yavuz gidemeyiz. Şöyle kedi yavrusu gibi de bakmayı kes lütfen."
"Tek başına mı gideceksin yani? Sen alışveriş yapmayı sevmezsin, tek başınayken hele hiç çekemezsin. Bırak da geleyim işte."
Bahar dudaklarını birbirine bastırıp gülümsedi.
"Tek başıma olmayacağım."
Kaşlarımı çatıp sorarcasına baktım. Bahar konuşamadan kapı çalınca benden ayrılıp kapıyı açmaya gitti. Ben hala aynı şekilde bakarken Bahar açtı kapıyı. Karşımda gördüğüm iki sırıtan yüzle ifademi düzeltip nefes verdim. Sinan ve Leyla gelmiş, sırıtarak duruyorlardı kapıda. Bahar da gülüp içeri aldı ikisini de. Yanaklarından öpüp kapıyı kapattı.
YOU ARE READING
Yansıma
Fanfiction"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
