Yavuz'dan
Elimde kahve fincanı camdan dışarı bakıyordum. O sırada kapı çalınca fincanı ortadaki sehpaya bırakıp kapıyı açmaya gittim. Karşımda Bahar'ı görünce kocamam gülümsedim.
"Hoş geldin. Gelsene."
Bahar da gülümseyip girdi içeri. Ben de dikkatle baktım. Elbisesinin etekleri kirlenmiş, saçları dağılmış bir haldeydi.
"N'oldu sana?"
Bahar bir şey demeden dudaklarını birbirine bastırıp ellerini iki yana açtı. Ben de elimle salonu gösterdim.
"Uzun hikaye."
Birlikte kanepeye oturduk. Bahar'ın hali bir tuhaf gibiydi. Balodaki o halinden eser yoktu. Huzursuz, gergin bir hali vardı.
"Yorgun görünüyorsun. Bir kahve ister misin?"
Bahar gülümseyip kafa salladı.
"Olur. Sütlü şekersiz."
Gülümseyip kalktım. Mutfağa gidip kahveyi yaparken bir yandan da düşünüyordum. Sanki karşımda başka bir kadın var. Baloda benimle sıcak şekilde konuşan, dans eden, beni öpen kadın değil de başkası var sanki. Derin bir nefes alıp aldım fincanı elime. Salona dönüp kahveyi Bahar'a verdim.
"Teşekkür ederim."
"Afiyet olsun."
Yerime geri oturup ben de elime aldım kahvemi. Bahar kahvesinden bir yudum alıp bakışlarını etrafta gezdirdi. Kaşlarımı çatıp baktım.
"İyi olduğuna emin misin?"
"İyiyim."
Ben emin olamadan bakarken Bahar bir şey hatırlamış gibi devam etti.
"Ha bu arada, senin için de bir sakıncası yoksa benim bu gece burda kalmam lazım."
Şaşkınca baktım. Elimdeki fincanı sehpaya bırakıp konuştum.
"Nasıl yani? Neden? Yani tabi kalabilirsin de. Anlamadım."
Bahar elindeki fincanı sehpaya bırakıp bana döndü.
"Bizim bu gece hakkında konuşmamız lazım."
Bahar'ın gözlerindeki ifade canımı sıkıyordu. Çok soğuk davranıyordu bana. Karabayır'daki gibi, hatta daha da soğuk. Dudaklarımı kemirip kaçırdım bakışlarımı.
"İstersen hiç yaşanmamış gibi yapabiliriz."
"Yaşandı ama."
Dönüp baktım Bahar'a. O da gergince tebessüm etti. Hayır, hiç normal değil bu davranışları. Kesinlikle beni öpen, o güzel şeyleri söyleyen Bahar değil bu Bahar.
"Ne o? Pişman mısın?"
"R-rahatsızım."
Bozulup dudaklarımı büzdüm.
"Yoksa istemeden mi oldu?"
Kıpırdanıp çevirdim başımı. Bahar da bir süre sessiz kaldı. Oturduğu yerde rahatsızca kıpırdandı.
"Evet."
Dönüp baktım Bahar'a. İçimdeki hayal kırıklığıyla baktım. O da gergince bakıyordu. Oturduğum yerde biraz daha döndüm Bahar'a.
YOU ARE READING
Yansıma
Fanfiction"Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir" demiş Tolstoy. Yavuz da, Bahar'ın şehrine bir yabancı gibi gelmişti. O sıralarda ikisi de farkında değildi; bu gelişin Bahar'ın çöle dönmüş...
S.2 Ep.7 "Kırık bir kalp"
Start from the beginning
