His Past Lover (PUBLISHED UNDER IMMAC)

Chapter 38

I felt small hands caressing my face. Pinigilan kong magmulat ng mga mata. Pinigalan ko ring mapangiti nang marinig ko ang pagtawa nito. How I love hearing his sweet giggles.

"Mimi wate up po..Mimi..Mimi.." naramdaman ko na lamang ang paghalik nito sa akin.

Agad ko itong niyakap kaya napatili ito. "Mimi! Mimi..you're awate po!aaah!" Kiniliti ko ito sa tagiliran.

"Good morning baby ko! Ang sarap naman ng gising ni Mimi kasi may kiss ako from my baby Nico."

"Moning mimi. Nico labshu." Pinupog ko ito ng halik.

"And I love you too Nico baby!"

"Sorry bestie! Hindi ko napigilan pagpasok ni Nico. Puyat ka pa naman last night. Pambihirang bata yan, ang aga gumising, ikaw agad hinanap. Masyadong attach ang anak mo sayo! " napangiti ako sa sinabi ni Darri.

It's been almost 4 years. Gian Nicholas is my son. He's turning 3 next month. I can never forget when I learned that I'm pregnant again. Noong una idenedeny ko sa sarili ko na hindi ako buntis dahil ang sabi ng doktor sa akin ay posibleng malabo akong mabuntis dahil sa aksidente.

But it turned out that my angel up there heard my wish. Its true that I really wished for another chance to get pregnant..kaya ko nagawang ibigay ang sarili ko muli sa kanya.

I never thought na mabubuo ang nangyari sa amin. Nahirapan ako sa pagbubuntis ko kaysa noon. Ilang beses akong dinugo and I was really scared. Kinailangan ko pang magpasession with a psychiatrist dahil sa mga depressions at worries ko. Dahil daw ito sa traumang nakuha ko sa aksidente.

I stayed here in California with Dariel, my bestfriend. Hindi ko nakwento kaagad sa kanya ang mga nangyari sa akin. Nagkaroon pa nga kami ng tampuhan dahil feeling niya hindi ko na daw siya pinagkakatiwalaan. It was when we discovered that I'm pregnant, that I have to tell her everything about me.

Nagtampo ulit siya but then we sort things out. She remained by my side and of course si daddy. He accepted my decision to move away.

I really felt happy nang mailabas ko si Nicholas. He's my eveyrthing at hinding-hindi ko hahayaan na mawala siya sa akin gaya ng first Gian ko.

"Are you sure about your decision Nix?" Dari asked worrily. I smile weakly.

"I don't have a choice besty, daddy is there at kailangan niya kami. Kahit naman hindi magsabi yun, I know he feels alone. At saka masyado nang malaki ang naging abala ko sayo. "

Hinawakan nito ang kamay ko. Touch of a real friend, indeed.

"Ayan na namam tayo sa abala-abala na yan eh. Ano ka ba! Magmula nang dito ka nagstay at lalo na nang maipanganak mo si Nico, mas naging exciting yung araw ko dito sa Cali. You made me happy besty. Ikaw pa! Ayoko  na nga sanang pauwiin kayo sa PIlipinas!" She said.

I can't say anything but thank my bestfriend. Napakalaki ng tulong niya sa akin. Lalo na noong mga araw na wala akong ginawa kundi umiyak at magmukmok at lalung-lalo na noong buntis ako.

"I see you made up your mind already. Pero..what I really pertaining to is kung handa ka na bang makita uli si Gio?"  Hanggang ngayon hindi ko parin masagot ng deretso ang tanong na yan.

Babalik ako sa Pilipinas, at hindi malabong makita ko siya, magkita kami or makita niya ang anak ko..anak namin. Matagal na akong walang balita tungkol sa kanya. One month nang magstay ako dito sa Cali kinausap ako ni dad.

"Gio is looking for you. Pumunta siya sa office at galit na galit na hinahanap ka. I pity the man though anak, mukha siyang hirap na hirap at..at sobrang stressed. I know your mind and heart is not yet open, pero anak, you know na hindi ka makakatakas sa isang Sanreal."