His Past Lover (PUBLISHED UNDER IMMAC)

Chapter 51

My mom told me before she died that love is not about how many sweets moments you had, sweet gestures showed, gifts given every valentines, how many I love you's told or how many sacrifices there were.

Love is about acceptance. Even the lack of sweet moments or gestures because of the distance, even without the gifts, or the lack of confidence to say I love you everytime, or even few sacrifices.

If you love, you learn to accept even the worst behind a person. He may be the dirtiest or dumbest, the most stupid or the most evil person you met, if you love him..you'll accept everything from his best acts down to his flaws.

Ganoon ang mga salita ni mommy. And I should say she's right. Why? Dahil iyon ang nararamdaman ko ngayon sa isang lalaking wala ng ginawa kundi pasamain ang loob ko noon.

I promised myself that one day I'll leave every pain I felt from Gio in the past but look where am I now.  I am here with a vacation with him. On the same island where I first fell in love with him.

Well, hindi lang naman kaming dalawa ang narito. Hindi ako pumayag na kami lang. So isinama namin si Nico.

Right now I'm watching them play on the sand. I had doubts on accepting Gio again but come to think of it, masaya ako. Masaya akong maibigay sa anak ko ang isang kumpletong pamilya. Masaya akong makita si Nico na nakangiti. Masaya ako na makita si Gio na kasama ang anak namin.

Anak namin..

Masaya ako kasi natupad ko ang pangarap kong buong pamilya na hindi ako nagkaroon dahil maagang yumao si mommy.

"Mimi!! We saw a starfish po! Sabi daddy it's itchy daw po." Sabi ng anak ko habang buhat ng daddy niya.

Iniwasan ko namang mapatingin sa basang katawan ni Gio. Hindi ko kasi mapigilang mapamangha sa ganda ng katawan nito. Hindi ko naman nababalitaan na regular ito sa gym dahil sobrang abala ito sa kompanya lalo na't binabalak nitong makisosyo ang The Empire Group of Companies na muling isasapubliko dahil pamumunuan na ito ng anak ng yumaong Adelle Robles-Seagull at Lourd Seagull na si Lucas Vergel Seagull o' si Adana Romina Seagull, kung sinoman sa kanila.

"Mimi subo po.." sabi ng anak ko habang nakakandong ito kay Gio. Pinagbalatan ko ito ng hipon at sinubuan.

"Yum! Yum! Yum!" Sabi ng anak ko sabay taas ng kamay. Sabay pa kaming natawa ni Gio kaya nagkatininginan kami pero napaiwas ako bigla ng tingin.

Shucks! Naiilang talaga ako. Lalo na't naalala ko kung paano ako mapahiya sa pag-iyak iyak ko noon sa hospital. Nalaman kong idea pala iyon ni Tito Giovann! Nakisali pa talaga sa kalolohan nila Aidan nakakahiya.

"Mimi!!!" Nagulat pa ako sa sigaw ng anak ko.

"Huh? Why baby?"

"Daddy talking to you, di mo po pansin." Sagot nito. Saka ako naglipat ng tingin kay Gio na nakapout pa.

"W-what? I mean why?" Tanong ko kay Gio.

"Sabi ko subuan mo rin ako." Napamaang ako sa utos nito. Tinaasan ko lang ito ng kilay.

"You're not a baby anymore. "I said.

"But I was your first baby, remember?" Bigla akong umiwas ng tingin. Mukhang manunukso na naman ang lokong ito.

"Anica.." tawag nito sa akin.

"W-what?" I asked.

"I love you. You and Nico. Thank you for giving me this chance." He said.

He's right. Bignigyan ko siya ng pagkakataon muli di lang sa buhay ng anak ko maging sa akin. Maaaring sabihin ng iba na martir o' tanga ako para tanggapin muli si Gio, pero puso ko ang nagdidikta na bigyan ito ng pagkakataon.